.
Ο Χοσέ Μανουέλ Καστανιόν (Jose Manuel Castanon, 10 Φεβρουαρίου 1920 – 16 Ιουνίου 2001) ήταν Ισπανός συγγραφέας και νομικός, ο οποίος γεννήθηκε στη Πόλα δε Λένα της Αστούριας. Συμμετείχε και τραυματίσθηκε στον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας στο πλευρό του Φράνκο αλλά, μετά την επικράτηση των επαναστατών, απογοητευμένος από τη διαχείριση της νίκης και τις επακόλουθες πολιτικές εξελίξεις αντιτάχθηκε ενεργά, αυτεξοριζόμενος επί εικοσαετία στη Βενεζουέλα. Το πλέον γνωστό του έργο «Μολετού – Μολεβά», μια σάτιρα για τη παράλογη λαγνεία στο χρήμα, εκδόθηκε στη Μαδρίτη το 1956 διαφεύγοντας της λογοκρισίας και έγινε εκδοτική επιτυχία με πολλές επανεκδόσεις.
Βιογραφία
Ο Χοσέ Μανουέλ Καστανιόν ήταν το τρίτο από τα επτά παιδιά του δικηγόρου Γκιγιέρμο Καστανιόν και της Μπέρτα δε λα Πένια. Εντρυφώντας από μικρή ηλικία στην οικογενειακή βιβλιοθήκη, συνειδητοποίησε έγκαιρα την έντονη κλήση του για τη λογοτεχνία. Με την έναρξη του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου εγκατέλειψε κρυφά τη πατρική του εστία και οδοιπορώντας επί μία εβδομάδα κατατάχθηκε στο πεζικό των επαναστατών. Τραυματίσθηκε σοβαρά, με την αχρήστευση του δεξιού του χεριού, αλλά αμέσως επέστρεψε στη πρώτη γραμμή του μετώπου. Προάχθηκε στο βαθμό του υπολοχαγού και παρά την αναπηρία του το 1941 κατατάχθηκε στη «Μπλε Ταξιαρχία». Επέστρεψε για να συνεχίσει τις σπουδές του στα νομικά και το 1942 νυμφεύθηκε τη Νιέβες Εσκαλάδα, με την οποία στη διάρκεια του βίου τους απέκτησαν πέντε παιδιά. Το 1945 αποφοίτησε από τη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου του Οβιέδο και άσκησε επ’ ολίγον τη δικηγορία στην ίδια πόλη. Το άδικο καθεστώς των διακρίσεων και οι διώξεις σε βάρος των ηττημένων του εμφυλίου τον οδήγησαν στην αποστασιοποίηση από το δικτατορικό καθεστώς παρά την δυνατότητα αξιοποίησης της προσφοράς του και του τραυματισμού του. Αντιτάχθηκε ενεργά στην περιθωριοποίηση των οικογενειών των νεκρών και των τραυματιών της πλευράς των ηττημένων, με συνέπεια τη φυλάκισή του το 1953. Στη διάρκεια της κράτησής του συνέγραψε το πρώτο του έργο το Μολετού Μολεβά, εμπνεόμενος από τη προσωπικότητα ενός κρατούμενου και τη τρελή προσήλωσή του στο εύκολο χρήμα. Το βιβλίο με πολλές αντιξοότητες εκδόθηκε τελικά το 1956 και έγινε ενθουσιωδώς δεκτό από το κοινό λαμβάνοντας συγχρόνως και πολύ επαινετικές κριτικές για την αυθεντικότητα και την υπερβατικότητα που το χαρακτηρίζουν. Το 1957 εκδόθηκε το επόμενο βιβλίο «Μπεθάνα Ρόχα».
Οβιέδο, Οκτώβριος 1937. Ανάρρωση από τον τραυματισμό
Τότε είχε ήδη πάρει την απόφαση της αυτοεξορίας του θεωρώντας αδύνατον να λειτουργήσει σαν συγγραφέας με ελεύθερο πνεύμα στα πλαίσια του δικτατορικού καθεστώτος. Το 1957 , με πέντε παιδιά ήδη, παραιτήθηκε του βαθμού του λοχαγού, ζητώντας με επιστολή του προς το κράτος ο μισθός του να αποδίδεται στους ανάπηρους της ηττημένης παράταξης, και κατέφυγε στη Γαλλία. Από εκεί πήγε στο Καράκας της Βενεζουέλα, όπου δύο χρόνια αργότερα τον ακολούθησε η οικογένειά του. Εκεί συντήρησε την οικογένειά του αποκλειστικά με την λογοτεχνική του εργασία. Τα περισσότερα έργα του εκδόθηκαν στη Βενεζουέλα. Το 1987 του απονεμήθηκε το παράσημο «Αντρές Μπέγιο» για τη προσφορά του στη κουλτούρα της χώρας.
Ο Χοσέ Μανουέλ Καστανιόν, αν και πεζογράφος ήταν παθιασμένος με τη ποίηση. Το φυσικό του χάρισμα του επέτρεπε να αποστηθίσει έναν απίστευτο όγκο ποιημάτων, τα οποία πάντα με ενθουσιασμό απήγγειλε στο κοινό. Το 1983 έλαβε τον τίτλο του «τέκνου του Σαντιάγο του Τσούκο» πόλης στην οποία γεννήθηκε ο Σεσάρ Βαγιέχο που υπήρξε ο αγαπημένος του ποιητής και προς τιμήν του οποίου συνέγραψε το έργο «Πάθος για τον Βαγιέχο».
Κατά τη θητεία του στη «Μπλε Ταξιαρχία» κρατούσε ημερολόγιο το οποίο παρέμενε ανέκδοτο μέχρι το 1991, οπότε εκδόθηκε το έργο του «Ημερολόγιο μιας Περιπέτειας».
Προς το τέλος της ζωής του προσκλήθηκε και έδωσε διαλέξεις για το έργο του και τα ενδιαφέροντα του στην Ισπανία, αλλά και σε άλλες Ευρωπαϊκές και Νοτιαμερικάνικες χώρες.
Στο έργο του αναφέρεται διεξοδικά στην ιδεολογία του, τις πολιτικές του πεποιθήσεις και τις εσωτερικές του ανησυχίες. Με την επιμονή και το ταλέντο του κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα σημαντικό έργο ζωής, να διατηρήσει ανέπαφες την ιδεολογία και τις ιδεολογικές του αρχές, απαρνούμενος την ευκολία και την πάση θυσία διατήρηση των κεκτημένων, έχοντας ταυτόχρονα την ευθύνη της εξαμελούς οικογένειάς του. Δεν συμβιβάσθηκε ούτε με τους κρατούντες ούτε με την ευκολία, πίστεψε στον εαυτό του και τη δυνατότητα προσφοράς σε αυτό που αγαπούσε περισσότερο, τη λογοτεχνία και τη ποίηση.
Ο Καστανιόν πέθανε το 2001, μετά τη σύζυγό του και το γιό του (ο οποίος σκοτώθηκε το 1999 σε αεροπορικό δυστύχημα) αφήνοντας τέσσερις κόρες.
Βιβλιογραφία
Moletu-Voleva (1956)
Bezana Roja (1957)
Andres Cuenta su Historia (1962)
Encuentro con Venezuela (1962)
Confesiones de un vivir absurdo (1959)
Una Balandra encalla en Tierra firme (1958)
Cuba hablo contigo (1989)
Cuba sigo Hablando contigo(1993)
Pasion por Vallejo (1963)
Entre dos Orillas (1975)
Me Confieso Bolivarianamente (1982)
Cuentos Vividos (1976)
Diario de una Aventura (1991)
En mi sentir revuelto (1992)
Mi Padre y Ramon Gomez de la Serna
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[1] Η Σελíδα του José Manuel Castañón (Ισπανικά)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
