.
Σεϋχέλλες
Οι Σεϋχέλλες (Seychelles, αγγλικά: seɪˈʃɛl ή /seɪˈʃɛlz/ και γαλλικά seʃɛl), επίσημα Republic of Seychelles / République des Seychelles, στην κρεολική: Repiblik Sesel), είναι νησιωτικό κράτος (με συνολική έκταση 455 τετρ. χλμ.) του Ινδικού Ωκεανού, που αποτελείται από γύρω στα 115 νησιά με πρωτεύουσα τη Βικτώρια. Μεγαλύτερο σε έκταση από τα νησιά είναι το Μαέ. Το κλίμα είναι ισημερινό. Η οικονομία της χώρας βασίζεται κυρίως στον τουρισμό και στην αλιεία. Πρόεδρος είναι ο Τζέιμς Μισέλ και το πολίτευμα είναι δημοκρατία. Η τελευταία απογραφή (2005) κατέγραψε 80.699 κατοίκους, η πλειονότητα των οποίων είναι Κρεολοί γαλλικής καταγωγής. Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009, η χώρα έχει πληθυσμό[1] 87.476 κατοίκους (κατατάσσεται 192η). Ο πληθυσμός της είναι ο μικρότερος στην Αφρική. Επίσημες γλώσσες είναι η αγγλική και η κρεολική Σεσελουά. Πρώτοι έφτασαν στα νησιά οι Πορτογάλοι, στις αρχές του 16ου αιώνα. Από τότε πέρασαν από τα νησιά οι Γάλλοι, στους οποίους οι Σεϋχέλλες οφείλουν το όνομά τους, και οι Άγγλοι, οι οποίοι το 1903 κήρυξαν τις Σεϋχέλλες αγγλική αποικία. Η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1976. Στο νησιωτικό αυτό συγκρότημα, όταν ακόμα αποτελούσε κτήση της Αγγλίας, είχαν εκτοπίσει οι Άγγλοι από τις 9 Μαρτίου 1956 τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο της Κύπρου, μαζί με τον Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανού, και τον δημοσιογράφο Πολ. Ιωαννίδη μέχρι τις 28 Μαρτίου του 1957 που επέστρεψαν στην Ελλάδα, απ' όπου και επέστρεψε στη Κύπρο, για να αναλάβει τελικά το 1960 πρώτος Πρόεδρος της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας. Εθνική εορτή είναι η 18η Ιουνίου, οπότε το 1993 υιοθετήθηκε το ισχύον Σύνταγμα.
Ιστορία
Ενώ Αυστραλονήσιοι ταξιδευτές ή Άραβες έμποροι πιστεύεται ότι ήταν οι πρώτοι επισκέπτες του νησιού, η πρώτη γραπτή αναφορά στα νησιά είναι το 1502. Τη χρονιά εκείνη ο διάσημος Πορτογάλος εξερευνητής , Ναύαρχος Βάσκο ντα Γκάμα ανακάλυψε τα νησιά σε ένα από τα ταξίδια του στις Ινδίες (περνώντας από τα Αμιράντες) και οι Σεϋχέλλες χαρτογραφήθηκαν για πρώτη φορά. Ο ντα Γκάμα τους έδωσε το όνομα του ιδίου ("Νησιά του Ναυάρχου') . Η πρώτη γραπτή αναλυτική περιγραφή στα νησιά ανάγεται στο 1609, από το πλήρωμα του αγγλικού πλοίου "Ασένσιον" (Ascension). Τα νησιά χρησιμοποιήθηκαν περιστασιακά από πειρατές για δουλεμπόριο μεταξύ Ασίας και Αφρικής. Γύρω στα 1742 άρχισε ο εποικισμός των νησιών από Γάλλους δουλεμπόρους με λευκούς αποίκους και μαύρους Αφρικανούς δούλους.[3] Το 1756 οι Γάλλοι ανέλαβαν το έλεγχο των νησιών και ο πλοίαρχος Νικολά Μορφέ έθεσε το θεμέλιο λίθο που σηματοδότησε τον επίσημο εποικισμό. Τα νησιά έλαβαν το όνομά τους από τον υπουργό Οικονομικών του Λουδοβίκου ΙΕ΄, Ζαν Μορό ντε Σεσέλ.[4] Την περίοδο από το 1794 ως το 1812 Βρετανοί και οι Γάλλοι διεκδίκησαν την κυριαρχία επί του νησιού. Την περίοδο του πολέμου Αγγλίας και Γαλλίας, ο Γάλλος κυβερνήτης Ζαν Μπατίστ Κε ντε Κινσί δεν προέβαλε αντίσταση όταν εχθρικά πλοία αφίχθησαν στα νησιά. Το 1812 η Αγγλία ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο, μετά την παράδοση του Μαυρικίου. Με βάση τη συνθήκη ειρήνης του Παρισιού, το 1814, τα νησιά παρέμειναν υπό αγγλική κυριαρχία, με Γάλλο κυβερνήτη. Οι Σεϋχέλλες αποτέλεσαν αρχικά τμήμα της αποικίας του Μαυρικίου και το 1872 απέκτησαν διοικητική αυτονομία[5]. Το 1903 έγιναν αποικία της Βρετανίας.
Τις επόμενες δεκαετίες έγιναν πολλά και σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση της οικονομικής ανάπτυξης των νησιών. Παράλληλα όμως αναπτύχθηκε και ένα κίνημα που επιζητούσε την απαλλαγή από τον αποικιακό έλεγχο του Λονδίνου. Τη δεκαετία του 1960 ως κύριες πολιτικές δυνάμεις πρόβαλαν το Δημοκρατικό Κόμμα των Σεϋχελλών, με επικεφαλής τον Τζέιμς Μάντσαμ, που ήταν υπέρ της ενσωμάτωσης της αποικίας στη Μεγάλη Βρετανία και το Ενιαίο Λαϊκό Κόμμα των Σεϋχελλών, του Φρανς Αλμπέρ Ρενέ, που επεδίωκε την πλήρη ανεξαρτησία.[3]. Το 1970 το Δημοκρατικό Κόμμα διέθετε τις περισσότερες έδρες στο νομοθετικό συμβούλιο, το οποίο είχε δημιουργηθεί από την αποικιακή διοίκηση.[5] Την ίδια χρονιά παραχωρήθηκε καθεστώς αυτοκυβέρνησης από τη Μεγάλη Βρετανία[3] .
Το 1976 συντάχθηκε Σύνταγμα και οι Σεϋχέλλες ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους, στις 29 Ιουνίου. Σχηματίστηκε κυβέρνηση συνασπισμού, με το Μάντσαμ να γίνεται πρώτος πρόεδρος και ο Ρενέ να γίνεται πρωθυπουργός. Την επόμενη χρονιά γίνεται πραξικόπημα και την εξουσία καταλαμβάνει ο Γάλλος δικηγόρος Ρενέ. Παράλληλα, το κόμμα του μετονομάστηκε σε Λαϊκό Προοδευτικό Κόμμα, ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα και καθιερώθηκε μονοκομματική διακυβέρνηση, η οποία προχώρησε την εφαρμογή μέτρων σοσιαλιστικού χαρακτήρα, φροντίζοντας για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων[5]. Οι αντίπαλοι του νέου καθεστώτος προσπάθησαν να το ανατρέψουν, με απόπειρες πραξικοπημάτων, που εκδηλώθηκαν με τη βοήθεια ξένων μισθοφόρων, με τη βοήθεια του καθεστώτος της Νότιας Αφρικής, το οποίο δεχόταν επικρίσεις από το Ρενέ για τη ρατσιστική πολιτική του.[3]. Τέτοιες απόπειρες έγιναν ανεπιτυχώς το 1981 και 1982. Το 1991 η δημοκρατία επανήλθε στο νησιωτικό κράτος με την επαναφορά του πολυκομματισμού. Το νέο Σύνταγμα του 1992 δεν εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα, καθώς δε συμπλήρωσε το απαιτούμενο ποσοστό του 60% των ψηφοφόρων. Ωστόσο, το 1993 εγκρίθηκε η αναθεώρηση του Συντάγματος και τον ίδιο χρόνο διενεργήθηκαν ελεύθερες εκλογές (με συμμετοχή πέντε κομμάτων της Αντιπολίτευσης ως ενιαίου συνασπισμού) στις οποίες ο Ρενέ αναδείχθηκε ξανά πρόεδρος, όπως και στις πρόωρες προεδρικές εκλογές του 2001, κατά τις οποίες η αντιπολίτευση έκανε λόγο για νοθεία. Ο Ρενέ παρέμεινε πρόεδρος έως το 2004 οπότε αποσύρθηκε από την πολιτική για να αναλάβει ο Τζέιμς Μισέλ. που επικράτησε στις προεδρικές εκλογές του 2006 και επανεξελέγη το 2011.
Γεωγραφία και κλίμα
Δάση στο νησί Μαέ.
Η θέση του νησιωτικού κράτους βρίσκεται στα βορειοανατολικά της Μαδαγασκάρης, και γύρω στα 1.600 χλμ. ανατολικά της Κένυας. Ο αριθμός των νησιών του αρχιπελάγους αναφέρεται συχνά ως 115 , ενώ στο Σύνταγμα της χώρας αναγράφονται 155 νησιά. Από γεωλογικής άποψης, οι Σεϋχέλλες παρουσιάζουν διαφορετική μορφολογία σε σχέση με άλλα νησιά της περιοχής της Μαδαγασκάρης. Τα νησιά αντιπροσωπεύουν την ανάδυση αρχαίων γρανιτικών σχηματισμών, που αποτελούν το βόρειο τμήμα της ράχης των Μασκαρένιας[6]. Η προέλευσή τους πιθανότατα να σχετίζεται με τη διάλυση της αρχαίας ηπείρου Γκοντβάνα. Σύμφωνα με το Σύνταγμα τα νησιά διακρίνονται σε συστάδες. Συγκεκριμένα:
Υπάρχουν 42 γρανιτικά νησιά, τα οποία από το μεγαλύτερο στο μικρότερο είναι: Μαέ (όπου και το υψηλότερο σημείο του κράτους, 928 μ.), Πραλέν (Praslin), Σιλουέτ, Λα Ντιγκ, Κιριέζ, Φελισιτέ, Φρεγκάτ, Σεν Αν, Βόρειο, Σερφ, Μαριάν, Γκραν Σουρ (Sœur) , Κουζέν, Κουζίν (Cousine), Λον, Ρεσίφ, Ρουντ (Πραλέν), Ανονίμ, Μαμέγ, Μογιέν, Νησί των Θαλάσσιων Αγελάδων, Λ' Ιλέτ, Μπίκον (Ιλ Σες), Κασέ, Κόκος, Ρουντ (Μαέ), L'Ilot Frégate, Μπουμπί, Σοβ Σουρί (Μαέ), Σοβ Σουρί (Πραλέν), Ιλ Λα Φους, Οντούλ, L'Ilot, Ρατ, Σουρί, Σεν Πιερ (Πραλέν), Ζαβέ, Χάρισον Ροκς (Γκραντ Ροσέ).
Βόρεια των γρανιτικών νησιών βρίσκονται τα Ντενίς, Μπερντ. Στα νότια των γρανιτικών απαντώνται τα νησιά Κετιβί (Coëtivy) και Πλατ (Platte).
Εξάλλου υπάρχουν 29 κοραλλιογενή νησιά στη συστάδα Αμιράντες, στα δυτικά των γρανιτικών: Ντερός (Desroches), Ατόλλη Πουάβρ (αποτελούμενη από τα 3 νησιά : Πουάβρ (Poivre), Φλορεντέν (Florentin) και το Νότιο Νησί), Αλφόνς, Ντ' Αρός (D'Arros), Ατόλλη Σεν Ζοζέφ (συναποτελούμενη από 14 νησιά: Σεν Ζοζέφ Ιλ ο Φουκέτ (Joseph Ile aux Fouquets), Ρεσούρς (Ressource), Πτι Καρκασά (Petit Carcassaye), Γκραν Καρκασά (Grand Carcassaye), Μπενζαμέν (Benjamin), Μπανκς Φεράρι (Bancs Ferrari), Σιεν (Chiens), Πελικάν (Pélicans), Βαρ (Vars), Ιλ Πολ (Ile Paul), Μπανκ ντε Σαμπλ (Banc de Sable), Μπανκ ο Κοκό (Banc aux Cocos) και Ιλ ο Πουλ (Ile aux Poules), Μαρί Λουίζ, Ντενέφ (Desnoeufs), Άφρικαν Μπανκς (African Banks , συναποτελούμενο από 2 νησιά: Άφρικαν Μπανκς και Νότιο Νησί), Ρεμίρ (Rémire), Σεν Φρανσουά, Μπουντέζ, Ετουάλ (Etoile), Μπιζουτιέ (Bijoutier).
Στη συστάδα Φαρκουχάρ βρίσκονται 13 κοραλλιογενή νησιά, νότια και νοτιοδυτικά των Αμιράντες: Ατόλλη Φαρκουχάρ (που αποτελείται από 10 νησιά), Ατόλλη Προβιντάνς (αποτελούμενη από τα νησιά Προβιντάνς και Μπανκς Προβιντάνς) και Σεν Πιερ.
Τέλος, υπάρχουν και 67 νησιά - κοραλλιογενείς αναδύσεις στη συστάδα Αλντάμπρα, δυτικά της συστάδας Φαρκουχάρ: Ατόλλη Αλντάμπρα, αποτελούμενη από 46 νησιά), Ασουμπσιόν (Assumption), Αστόβ (Astove) και την Ατόλλη Κοσμολέντο (συναποτελούμενη από 19 νησιά).
Τα νησιά Αλντάμπρα, Ντερός και Φαρκουχάρ επιστράφηκαν στις Σεϋχέλλες από την Αγγλία, έπειτα από την ανεξαρτησία[5].
Κλίμα
Τα νησιά έχουν ισημερινό κλίμα, το οποίο ευνοεί την καλλιέργεια του κοκκοφοίνικα. Στις χαμηλές ακτές παρατηρούνται μαγκρόβιοι σχηματισμοί. Η μέση ετήσια θερμοκρασία δεν ξεπερνά τους 27 βαθμούς Κελσίου και δεν υπάρχουν σημαντικές διακυμάνσεις σε αυτή. Αναφορικά με τις βροχοπτώσεις και με τους ανέμους, διακρίνονται δύο εποχές: η μία είναι από τον Ιούνιο ως τον Οκτώβριο (εποχή ξηρασίας), κατά την οποία πνέουν οι νοτιοανατολικοί αληγείς άνεμοι, καθώς επίσης και η δεύτερη από το Δεκέμβριο ως το Μάρτιο, οπότε πνέουν υγροί βορειοδυτικοί μουσώνες. Τρία νησιά υπέστησαν μεγάλες καταστροφές το 2004 από το φονικό τσουνάμι που έπληξε τον Ινδικό[7]. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλά νησιά φιλοξενούν σπάνια είδη πανίδας, όπως οι θαλάσσιες χελώνες, ο κοιλάκανθος (ψάρι) , καρκινοειδή, πτηνά και εχινόδερμα.
Διακυβέρνηση
Κύριο λήμμα: Πολιτικά των Σεϋχελλών
Το Προεδρικό Μέγαρο στην πρωτεύουσα.
Το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρική Δημοκρατία, με αρχηγό του κράτους τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνική Συνέλευση, η οποία διαθέτει 34 έδρες, από τις οποίες οι 25 ανήκουν σε μονοεδρικές περιφέρειες και οι 9 απονέμονται αναλογικά στα κόμματα, τα οποία συγκεντρώνουν περισσότερο από το 10% των ψήφων.
Το κοινοβούλιο έχει ένα σώμα, την Εθνοσυνέλευση (National Assembly of Seychelles ή Assemblée Nationale), αποτελούμενη από 34 μέλη, από τα οποία τα 25 εκλέγονται από το λαό και 9 έδρες διορίζονται αναλογικά με βάση το ποσοστό που έλαβε κάθε κόμμα. Όλα τα μέλη υπηρετούν πενταετείς θητείες.Τα κύρια πολιτικά κόμματα είναι το Προοδευτικό Κόμμα του Λαού των Σεϋχελλών (SPPF) και το Εθνικό Κόμμα των Σεϋχελλών (SNP). Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 17 ετών και άνω.
Η χώρα είναι μέλος της Επιτροπής του Ινδικού Ωκεανού (IOC), La Francophonie (ένωση των γαλλόφωνων χωρών) και της Κοινοπολιτείας.
Από το 2004 Πρόεδρος στη χώρα είναι ο Τζέιμς Μισέλ και αντιπρόεδρος από το 2010 ο Ντάνι Φορ.
Διοικητική διαίρεση
Το κράτος διαιρείται σε 25 διοικητικές περιοχές οι οποίες συναποτελούν τα εσώτερα νησιά. Οκτώ από τις επαρχίες συγκροτούν την πρωτεύουσα των Σεϋχελλών και αναφέρονται ως Μείζονα Βικτώρια. Ενώ άλλες 14 επαρχίες θεωρούνται το αγροτικό κομμάτι του κύριου νησιού Μαέ με δύο επαρχίες στην Πραλέν και μια στη Λα Ντιγκ, η οποία συμπεριλαμβάνει αντίστοιχα άλλα γύρω νησιά.Τα υπόλοιπα Εξωτερικά νησιά δε θεωρούνται τμήμα καμιάς επαρχίας.
Δημογραφία
Η Βικτώρια.
Καθώς τα νησιά δεν είχαν ποτέ αυτόχθονα πληθυσμό, η σημερινή εθνολογική σύνθεση περιλαμβάνει ανθρώπους που μετανάστευσαν στη χώρα. Οι μεγαλύτερες εθνοτικές ομάδες είναι Γάλλοι, Αφρικανοί, Ινδοί και Κινέζοι από υπερπόντιες περιοχές. Τα γαλλικά και τα αγγλικά είναι οι επίσημες γλώσσες μαζί με την Κρεολική Σεσελουά, η οποία βασίζεται κυρίως στη γαλλική. Σύμφωνα με την πληθυσμιακή απογραφή του 2002, οι περισσότεροι Σεσελουά είναι Χριστιανοί: εξ αυτών το 82,3% ασπάζονται το Ρωμαιοκαθολικό δόγμα, 6,4% είναι Αγγλικανοί και 4,5% ανήκουν σε άλλες χριστιανικές αιρέσεις. Υπάρχουν επίσης μειονότητες Ινδουιστών και Μουσουλμάνων της τάξης του 2,1% και του 1,1% αντίστοιχα. Το 1,5% του συνολικού πληθυσμού ασπάζονται άλλες θρησκείες και το 2,1% είναι άθεοι ή δε δηλώνουν θρησκεία. Το προσδόκιμο ζωής, με βάση εκτιμήσεις του 2009 είναι 73,02 χρόνια για το σύνολο του πληθυσμού (68,33 για τους άνδρες και 77,85 για τις γυναίκες)[1].
Οικονομία
Παραγωγή ελαίου από κοκκοφοίνικα στη δεκαετία του 1970.
Οι κάτοικοι της νησιωτικής χώρας απολαμβάνουν ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Αφρική (8.960 $, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, 2007) και η χώρα θεωρείται ανεπτυγμένη οικονομικά[8]. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι από την εποχή της ανεξαρτησίας (1976), το κατά κεφαλήν παραγόμενο εισόδημα σχεδόν επταπλασιάστηκε σε σχέση με παλιότερα, οπότε η οικονομία βασιζόταν αποκλειστικά στις καλλιέργειες για αυτοκατανάλωση. Το ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης είναι 17.560,062 αμερικανικά δολάρια σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2008, και 9.440,095 δολάρια ΗΠΑ σε πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία.[9]
Στυλοβάτες της οικονομίας είναι πρώτιστα ο τουρισμός και η αλιεία, κυρίως τόνου. Σχεδόν το 30% του εργατικού δυναμικού απασχολούνται σε τουριστικές επιχειρήσεις. Πρόσφατα η κυβέρνηση ενθάρρυνε τις ξένες επενδύσεις με σκοπό την αναβάθμιση των ξενοδοχειακών μονάδων και των λοιπών τουριστικών υπηρεσιών. Αποτέλεσμα ήταν να αυξηθούν οι επενδύσεις σε τουριστικές επιχειρήσεις και σε θέρετρα κυρίως πέντε αστέρων. Η Γαλλία και η Ισπανία διαθέτουν αλιευτικούς στόλους, με βάση στις Σεϋχέλλες[10]. Εκτός από την αλιεία, αναπτύχθηκε η βιομηχανία σε μικρό βαθμό αλλά και οι υπεράκτιες επιχειρήσεις. Η τουριστική κίνηση μειώθηκε δραστικά το 1991-92 εξαιτίας του Πολέμου στον Κόλπο και ξανά μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, το 2001. Ωστόσο, το 2006 και το 2007 ο τουρισμός παρουσίασε ανάκαμψη, σημειώνοντας ρεκόρ για τη χώρα, αναφορικά με την κίνηση.
To Νοέμβριο του 2008 η χώρα ήρε τον έλεγχο στο νόμισμά της. Την ίδια περίοδο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμφώνησε να χορηγήσει στη χώρα έκτακτο δάνειο. To εξωτερικό χρέος της χώρας, ύψους 800 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, αντιστοιχεί σχεδόν στο 175% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το κράτος αποτελεί το πιο χρεωμένο στον κόσμο κατά κεφαλήν (με συνολικό δημόσιο χρέος να ισούται σχεδόν με το 122,8% του ΑΕΠ). Η ρουπία υποτιμήθηκε κατά 78% έναντι του αμερικανικού δολαρίου στις 3 Νοεμβρίου του 2008.[11] Αξίζει ακόμα να σημειωθεί ότι οι Σεϋχέλλες είναι το μικρότερο κράτος στον κόσμο που εκδίδει δικό του νόμισμα (δηλ. δεν είναι "κλειδωμένο" ως προς την ισοτιμία με νόμισμα άλλης χώρας και επίσης δε χρησιμοποιείται από άλλο κράτος).
Το 2008 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη για τη χώρα και συνεχή αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ.[12].
Εκπαίδευση
Ως τα μέσα του 19ου αιώνα η επίσημη εκπαίδευση ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Το 1851 άρχισαν να λειτουργούν σχολεία με μέριμνα της Ρωμαιοκαθολικής και της Αγγλικανικής Εκκλησίας, στα οποία δίδασκαν μοναχοί και μοναχές από το εξωτερικό. Αυτό συνεχίστηκε ακόμα και όταν ανέλαβε τη λειτουργία των σχολικών ιδρυμάτων η κυβέρνηση, το 1944. Το 1970 άνοιξε το πρώτο τεχνικό σχολείο και έγιναν διαθέσιμοι εκπαιδευτικοί που είχαν σπουδάσει στις Σεϋχέλλες. Από το 1981 καθιερώθηκε η δωρεάν παιδεία, που είναι υποχρεωτική για τα παιδιά από την πρώτη ως την 9η τάξη, ξεκινώντας από την ηλικία των 5 ετών και φτάνοντας στην ηλικία των 16 ετών.[13] Τα παιδιά πληρώνουν για τις στολές τους όχι όμως και για τα βιβλία τους, τα οποία διανέμονται δωρεάν. Η διδασκαλία γίνεται στις πρώτες τάξεις στην Κρεολική Σεσελουά και η αγγλική γλώσσα εισάγεται από την τρίτη τάξη και έπειτα. Επίσης, η γαλλική γλώσσα εισάγεται από την έκτη τάξη και μετά.[13] Επίσης, η δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι δωρεάν από την ηλικία των 16 ετών ως την ηλικία των 18. Σύμφωνα με στοιχεία του 2002, το 99% των παιδιών που ξεκίνησαν το Δημοτικό ήταν πιθανό ότι θα έφταναν μέχρι την πέμπτη τάξη[14].
Λειτουργεί το Πολυτεχνείο, για την προετοιμασία για πανεπιστημιακή εκπαίδευση, στο οποίο φοιτούσαν 1.600 άτομα το 1991. Δεν υπάρχουν ευκαιρίες για πανεπιστημιακή εκπαίδευση στα νησιά. Ωστόσο, αρκετοί νέοι και νέες φοιτούν σε βρετανικά, αμερικανικά και γαλλικά πανεπιστήμια με υποτροφίες.[13]
Οι εγγράμματοι στη χώρα είναι σε ποσοστό 106% γυναίκες και 98% άνδρες, σύμφωνα με στοιχεία της ΟΥΝΕΣΚΟ του 2004.[15]
Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2009 άρχισε να λειτουργεί και το πρώτο πανεπιστήμιο στη χώρα[16].
Συγκοινωνίες
Κύριο λιμάνι είναι αυτό της πρωτεύουσας Βικτόρια. Το οδικό δίκτυο καλύπτει 458 χιλιόμετρα, σύμφωνα με στοιχεία του 2003. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Το 2008 στη χώρα λειτουργούσαν 15 συνολικά αεροδρόμια.
Παραπομπές
↑ 1,0 1,1 1,2 CIA World Fact Book
↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "World Economic Outlook Database". ΔΝΤ. Οκτώβριος 2009. Ανακτήθηκε την 18-10-2009.
↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Συλλογικό έργο, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, εκδ. Αθηνών, τ. 24, Παγκόσμια Ιστορία, Β΄, σελ. 290.
↑ Virtual Seychelles
↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2007, τ. 10, σελ. 284-85.
↑ Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2007, τ. 10, σελ. 276.
↑ Χρονολογικός πίνακας - BBC
↑ BBC, Προφίλ της χώρας.
↑ Παγκόσμια Τράπεζα. "2005 International Comparison Program". Ανακτήθηκε την 07-04-2008.
↑ Καθημερινή, Οι προκλήσεις της εμπορικής ναυτιλίας, 24 Ιανουαρίου 2009.
↑ Bloomberg.com
↑ IMF- προβλέψεις.
↑ 13,0 13,1 13,2 Tartter, Jean R. "Education". A country study: Seychelles (Helen Chapin Metz, editor). Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, Τμήμα Ομοσπονδιακής Έρευνας (Αύγουστος 1994).
↑ "Seychelles". 2005 Findings on the Worst Forms of Child Labor. Γραφείο Θεμάτων Διεθνούς Εργασίας, Υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ, (2006).
↑ IRIN Plus News, Country Profile: Seychelles - Indicators
↑ Afrol, University of Seychelles takes off, 18 Σεπτεμβρίου 2009.
Δείτε επίσης
Φορολογικός παράδεισος
Επιπλέον βιβλιογραφία
Aldabra Adrian Skerrett (Editor)
Berlitz Pocket Guide Adrian & Judith Skerrett
[1] Birds of the Seychelles Adrian Skerrett, Ian Bullock, Tony Disley
Bradt travel Guide: Seychelles Lynnath Beckleya and Lyn Mair
The History of Slavery in Mauritius and the Seychelles, 1810–1875 Moses D. E., Nwulia
Insight Guide: Mauritius, Réunion and Seychelles Emily Hatchwell
Insight Pocket Guide: Seychelles Judith & Adrian Skerrett
Journey through Seychelles Mohamed Amin, Duncan Willets, Adrian Skerrett, Judith Skerrett
Lonely Planet World Guide: Mauritius, Réunion and Seychelles Jan Dodd, Madeleine Philippe
Political Castaways Christopher Lee
The Seychelles Michael Friedel
Seychelles Vincenzo Paolillo
Seychelles: Garden of Eden in the Indian Ocean Sarah Carpin
Paradise Raped James R. Mancham
Seychelles: The New Era France Albert René
Seychelles, What Next? Alain St.Ange
Seychelles Since 1770: History of a Slave and Post-Slavery Society Deryck Scarr
Seychelles, In Search of Democracy Alain St.Ange & Bernard Georges
'Rivals in Eden' and 'Hard Times in Paradise' Bill McAteer
Seychelles, The Cry of A People Alain St.Ange
Εξωτερικές συνδέσεις
Άλλες πληροφορίες σχετικές με το θέμα Σεϋχέλλες
μπορείτε να βρείτε ψάχνοντας στα αδελφικά έργα της Βικιπαίδειας:
Λογότυπο Βικιλεξικού Ορισμoί λεξικού από το Βικιλεξικό
Λογότυπο Βικιβιβλίων Εγχειρίδια από τα Βικιβιβλία
Λογότυπο Βικιφθεγμάτων Αποφθέγματα από τα Βικιφθέγματα
Λογότυπο Βικιθήκης Πηγαία κείμενα από τη Βικιθήκη
Λογότυπο Κοινών Εικόνες και πολυμέσα από τα Κοινά
Λογότυπο Βικινέων Ειδησεογραφικές ιστορίες από τα Βικινέα (στα αγγλικά)
Κυβέρνηση
Virtual Seychelles Κύρια πύλη της κυβέρνησης
Αρχηγός Κράτους και μέλη της κυβέρνησης
Γενικά
Seychelles from UCB Libraries GovPubs
ΜΜΕ
The Seychelles Nation - κυβερνητική εφημερίδα
Seychelles Broadcasting Company - Κρατική Ραδιοτηλεόραση
The Regar - εφημερίδα της αντιπολίτευσης
Le Nouveau Seychelles Weekly
The People - εβδομαδιαία εφημερίδα
Seychelles Review - εβδομαδιαία εφημερίδα
SeyNews - ιστότοπος με ειδήσεις
Τουρισμός
Seychelles.travel Τουριστικός ιστότοπος της κυβέρνησης
Wikitravel: Σεϋχέλλες (ταξιδιωτικός οδηγός)
Άλλοι
Nature Protection Trust of Seychelles.
Nature Seychelles - scientific/environmental Μη κυβερνητικός οργανισμός για την προστασία της φύσης.
Island Conservation Society.
Βίντεο για την ιστορία και τη φύση της χώρας
SeyBay - Ιστότοπος μη κερδοσκοπικής κοινότητας.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
