Στη θεωρία του κβαντικού πεδίου, η κβαντική κατάσταση κενού (που ονομάζεται επίσης κβαντικό κενό ή κατάσταση κενού) είναι η κβαντική κατάσταση με τη χαμηλότερη δυνατή ενέργεια. Γενικά, δεν περιέχει φυσικά σωματίδια. Το πεδίο μηδενικού σημείου μερικές φορές χρησιμοποιείται ως συνώνυμο για την κατάσταση κενού ενός μεμονωμένου κβαντισμένου πεδίου.
Σύμφωνα με τη σημερινή κατανόηση του τι ονομάζεται κατάσταση κενού ή το κβαντικό κενό, είναι "σε καμία περίπτωση ένας απλός κενός χώρος". [1] [2] Σύμφωνα με την κβαντική μηχανική, η κατάσταση κενού δεν είναι πραγματικά κενή, αλλά περιέχει φευγαλέα ηλεκτρομαγνητικά κύματα και σωματίδια που υλοποιούνται και εξαϋλώνονται από το τίποτα ικανοποιώντας όμως την αρχή της απροσδιοριστίας.
Το κενό QED της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής (ή QED) ήταν το πρώτο κενό της θεωρίας κβαντικών πεδίων που αναπτύχθηκε. Το QED ξεκίνησε τη δεκαετία του 1930 και στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές της δεκαετίας του 1950 επαναδιατυπώθηκε από τους Feynman, Tomonaga και Schwinger, οι οποίοι έλαβαν από κοινού το βραβείο Νόμπελ για το έργο αυτό το 1965. [6] Σήμερα οι ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις και οι ασθενείς αλληλεπιδράσεις είναι ενοποιημένες (μόνο σε πολύ υψηλές ενέργειες) στη θεωρία της ηλεκτρασθενούς αλληλεπίδραςης.
Το πρότυπο μοντέλο είναι μια γενίκευση της QED που περιλαμβάνει όλα τα γνωστά στοιχειώδη σωματίδια και τις αλληλεπιδράσεις τους (εκτός από τη βαρύτητα). Η κβαντική χρωμοδυναμική (ή QCD) είναι το τμήμα του πρότυποθ Μοντέλου που ασχολείται με ισχυρές αλληλεπιδράσεις και το κενό QCD είναι το κενό της κβαντικής χρωμοδυναμικής. Είναι το αντικείμενο της μελέτης στο LHC και το Relativistic Heavy Ion Collider και σχετίζεται με τη λεγόμενη δομή του κενού των ισχυρών αλληλεπιδράσεων.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License