.
Η σταθερά του Πλανκ, αναφερόμενη ως h, είναι μία φυσική σταθερά που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το μέγεθος των κβάντα. Παίζει κεντρικό ρόλο στή θεωρία της κβαντικής μηχανικής, και πήρε την ονομασία της από τον Μαξ Πλανκ, έναν από τους θεμελιωτές της κβαντικής θεωρίας. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην εργασία του Πλανκ για τη μελέτη της ακτινοβολίας του μέλανος σώματος. Η τιμή της είναι:
\( h=6.626\ 069\ 3(11) \times10^{-34}\ \mbox{J}\cdot\mbox{s} \)
ή με ηλεκτρονιοβόλτ σαν μονάδα ενέργειας:
\( h=4.135\ 667\ 43(35) \times10^{-15}\ \mbox{eV}\cdot\mbox{s}.\)
Η σταθερά του Πλανκ έχει μονάδα ενέργεια πολλαπλασιαζόμενη επί μονάδα χρόνου, η οποία είναι και η μονάδα της δράσης, που είναι ίδια με τη μονάδα μέτρησης της στροφορμής. Μαζί με την ταχύτητα του φωτός, είναι οι δυο θεμελιώδεις φυσικές σταθερές.
Στην κβαντομηχανική χρησιμοποιείται και η ανηγμένη σταθερά του Πλανκ ħ (h-bar), που είναι η h διαιρεμένη με το 2π.
\( \hbar = \frac{h}{2 \pi} = 1.054\ 571\ 726(47)\times 10^{-34}\ \mathrm{J \cdot s} = 6.582\ 119\ 28(15)\times 10^{-16}\ \mathrm{eV \cdot s}.\)
Τα δύο ψηφία μέσα στις παρενθέσεις δηλώνουν την αβεβαιότητα μέτρησης στα τελευταία δύο ψηφία της τιμής.
Δείτε επίσης
Κυματοσωματιδιακός δυϊσμός
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
