.
Η ώθηση είναι φυσικό μέγεθος που ισοδυναμεί με την μεταβολή της ορμής ενός σώματος στο οποίο εφαρμόζεται μία δύναμη για κάποιο χρονικό διάστημα. Ισούται με το γινόμενο της δύναμης που ασκείται στο σώμα επί τον συνολικό χρόνο εφαρμογής της. Αν η δύναμη που ασκείται στο σώμα δεν είναι σταθερή αλλά μεταβλητή η ώθηση υπολογίζεται με ολοκλήρωση της δύναμης σε σχέση με τον χρόνο, δηλαδή:
\( \mathbf{I} = \int_{t_1}^{t_2} \mathbf{F}\, dt \)
Η παραπάνω σχέση είναι ισοδύναμη με τον δεύτερο νόμο του Νεύτωνα. Εφόσον η ώθηση αντιστοιχεί στην μεταβολή της ορμής, ισχύουν οι ισότητες:
\( \mathbf{I} = \int_{t_1}^{t_2} \mathbf{F}\, dt = p_2 -p_1 = \Delta\mathbf{p} \)
Η παραπάνω ισότητα αντιστοιχεί στον νόμο ώθησης - ορμής που είναι ιδιαίτερα χρήσιμος στην επίλυση ασκήσεων μηχανικής. Η ώθηση έχει διαστάσεις ορμής (Nt·sec) και συμβολίζεται διεθνώς με το γράμμα Ι.
Πηγές
Physics - Raymond A. Serway, τόμος Ι
Φυσική θετικής και τεχνολογικής κατεύθυνσης Α΄ λυκείου, ΟΕΔΒ
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
