.
Μαγνητοϋδροδυναμική (ή άλλως "ΜΥΔ") ονομάζεται ο ακαδημαϊκός κλάδος που μελετά τη δυναμική των ηλεκτρικά αγώγιμων ρευστών. Παραδείγματα τέτοιων ρευστών είναι τα λιωμένα μέταλλα, το πλάσμα και το αλατόνερο (στο οποίο τα ιόντα χλωρίου και νατρίου είναι οι φορείς του ηλεκτρισμού). Ο κλάδος της ΜΥΔ αρχικά αναπτύχθηκε από τον Σουηδό Χανς Όλοφ Γκόστα Αλφβέν, στον οποίο απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1970.
Η βασική ιδέα της Μαγνητοϋδροδυναμικής έγκειται στο ότι είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ρεύμα σε ένα αγώγιμο υγρό, όταν αυτό βρεθεί υπό την επίδραση εξωτερικών μαγητικών πεδίων. Τα ηλεκτρικά ρεύματα που δημιουργούνται στο ρευστό δημιουργούν δυνάμεις εξ επαγωγής, λόγω της ροής του ρευστού και κατά συνέπεια μπορούν να μεταβάλλουν το συνολικό μαγνητικό πεδίο.
Το σύνολο των εξισώσεων που περιγράφουν τη ΜΥΔ, είναι ένας συνδυασμός των εξισώσεων Νάβιερ-Στόουκς της δυναμικής ρευστών μαζί με τις εξισώσεις Μάξουελ του ηλεκτρομαγνητισμού. Αυτές οι εξισώσεις πρέπει να λυθούν ταυτόχρονα, είτε αναλυτικά είτε αριθμητικά, ώστε να υπάρξει περιγραφή των φαινομένων της ΜΥΔ.
Οι αρχές της ΜΥΔ έχουν εφαρμογές στη γεωλογία, για τη μελέτη του πυρήνα της Γης, στην αστροφυσική όπου μελετώνται μεταξύ άλλων αστέρες, νεφελώματα και σχετικιστικά τζετ καθώς και στη μηχανική όπου μελετώνται μεταξύ άλλων η σταθεροποίηση και ο περιορισμός του πλάσματος, η ψύξη πυρηνικών αντιδραστήρων με υγρό μέταλλο, η χύτευση μετάλλων με ηλεκτρομαγνητικά μέσα.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
