Ένας γραμμικός επιταχυντής σωματιδίων (συχνά συντομευμένος σε linac) είναι ένας τύπος επιταχυντή σωματιδίων που επιταχύνει τα φορτισμένα υποατομικά σωματίδια ή ιόντα σε υψηλή ταχύτητα υποβάλλοντας τα σε μια σειρά ταλαντωμένων ηλεκτρικών δυναμικων κατά μήκος μιας γραμμικής δέσμης σψματιδίων. Οι αρχές για τέτοιες μηχανές προτάθηκαν από τον Gustav Ising το 1924, ενώ η πρώτη μηχανή που λειτούργησε κατασκευάστηκε από τον Rolf Widerøe το 1928 [2] στο RWTH Aachen University. Τα Linacs έχουν πολλές εφαρμογές: παράγουν ακτίνες Χ και ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας για ιατρικούς σκοπούς στη θεραπεία ακτινοβολίας, χρησιμεύουν ως εγχυτήρες σωματιδίων για επιταχυντές υψηλότερης ενέργειας και χρησιμοποιούνται άμεσα για την επίτευξη της υψηλότερης κινητικής ενέργειας για ελαφριά σωματίδια (ηλεκτρόνια και ποζιτρόνια) για φυσική σωματιδίων.
Ο σχεδιασμός ενός linac εξαρτάται από τον τύπο του σωματιδίου που επιταχύνεται: ηλεκτρόνια, πρωτόνια ή ιόντα. Το linacs κυμαίνεται σε μέγεθος από έναν καθοδικό σωλήνα (που είναι ένας τύπος linac) έως το linac μήκους 3,2 χιλιομέτρων (2,0 mi) στο SLAC National Accelerator Laboratory στο Menlo Park της Καλιφόρνια.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License