.
Η φυσική συμπυκνωμένης ύλης είναι ο κλάδος της φυσικής που ασχολείται με τη μελέτη μεγάλου αριθμού ισχυρά αλληλεπιδρώντων σωματιδίων, συμπεριλαμβανομένων της μελέτης της στερεάς και υγρής καταστάσεως της ύλης, του πλάσματος, των υγρών κρυστάλλων, των πολυμερών και της γέλης (στην Αγγλική γλώσσα gel). Mια από τις πιο εξωτικές καταστάσεις της ύλης που μελετά η φυσική συμπυκνωμένης ύλης είναι η υπεραγωγιμότητα.
Μερικά από τα βραβεία Νόμπελ Φυσικής Συμπυκνωμένης Ύλης που έχουν δοθεί είναι τα εξής [1]:
Το 1914 ο Von Laue και το 1915 οι Bragg (πατέρας και γιος) πήραν βραβεία Νόμπελ Φυσικής για την πρωτοπόρα δουλειά τους σχετικά με την περίθλαση των ακτίνων Χ σε κρυστάλλους που άνοιξε τον δρόμο στην πειραματική μελέτη της δομής των στερεών αυτών αλλά και των ατελειών της. Και η δομή και οι ατέλειες είναι καθοριστικά για τις ηλεκτρονικές, μεταξύ άλλων, ιδιότητές των στερεών, τις τόσο πολύτιμες στην τεχνολογία του 20ου αιώνα.
Το 1956, Νόμπελ Φυσικής στους Schockley, Bardeen και Brattain για «την έρευνά τους σχετικά με ημιαγωγούς και την ανακάλυψη της κρυσταλλοτριόδου (αγγλ. transistor)». O υπολογιστής με τον οποίο (σχεδόν σίγουρα) διαβάζετε τις γραμμές αυτές έχει περίπου ένα δισεκατομμύριο κρυσταλλοτριόδους με μέγεθος που γίνεται συνεχώς μικρότερο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, στο μέλλον, να μην θεωρούνται πλέον διατάξεις στερεάς κατάστασης όπως μέχρι σήμερα αλλά διατάξεις συμπυκνωμένης ύλης στη μοριακή κλίμακα».
Το 1962 στον Landau, "για τις πρωτοπόρες θεωρίες του σχετικά με την συμπυκνωμένη ύλη και ιδιαίτερα το υγρό ήλιο". Η φράση αυτή που αναφέρεται στην συμπυκνωμένη ύλη είναι από το κείμενο της απόφασης της Σουηδικής Ακαδημίας επιστημών που απονέμει τα βραβεία Νόμπελ.
Το 1972, στους Bardeen, Cooper και Schrieffer «για την από κοινού ανάπτυξη της θεωρίας της υπεραγωγιμότητας γνωστής με το όνομα: θεωρία BCS » (από τα αρχικά των ονομάτων τους). Μια μεγάλη επιτυχία της ώριμης πια Φυσικής Στερεάς Κατάστασης και το μοναδικό 2ο βραβείο Νόμπελ στον ίδιο επιστήμονα, τον Bardeen.
Το 1973 στους Esaki, Glaever και Josephson για την μελέτη και κατανόηση θεμάτων Φυσικής Στερεάς Κατάστασης σε ημιαγωγούς και υπεραγωγούς με μεγάλη σημασία σε εφαρμογές.
Το 1977 στους Anderson, Mott και Van Fleck «Για τις θεμελιώδεις θεωρητικές τους μελέτες σχετικά με τις ηλεκτρονικές ιδιότητες μαγνητικών συστημάτων και συστημάτων με αταξία δομής» Άλλη διεύρυνση της Φυσικής Στερεάς Κατάστασης σε «Συμπυκνωμένης Ύλης».
Το 1985 στον Klaus von Klitzing για την ανακάλυψη του κβαντικού φαινομένου Hall.
Το 1998 στους Laughlin, Störmer και Tsui για την ανακάλυψη μιας νέας μορφής κβαντικού ρευστού όπου οι στοιχειώδεις διεγέρσεις κατέχουν κλασματικό ηλεκτρικό φορτίο.
Το 2010 δόθηκε στους Geim και Novoselov για την πρωτοπόρα πειραματική δουλειά τους σχετικά με το γραφένιο ένα ιδιότυπο στερεό με πάχος ενός ατόμου και περίεργες ιδιότητες από την άποψη της Φυσικής Στερεάς Κατάστασης που αναμένεται, από την Σουηδική Ακαδημία Επιστημών μεταξύ πολλών άλλων, να παίξει σημαντικότατο ρόλο στην τεχνολογία του μέλλοντος και την φυσική πάνω στην οποία θα στηρίζεται. Το γραφένιο αποτελείται από ένα μόνο είδος ατόμου, τον άνθρακα τι άλλο; Το άτομο με τις μοναδικές ιδιότητες κλειδιά για όλη τη συμπυκνωμένη, οργανική ύλη.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Φυσική Συμπυκνωμένης Ύλης, Παν/μιο Κρήτης
Παραπομπές
Σημειώσεις "Εισαγωγή στη Φυσική Συμπυκνωμένης Ύλης", Χειμερινό Εξάμηνο 2010-2011, Τμήμα Φυσικής Πανεπιστημίου Κρήτης, Διδάσκων Π. Τζανετάκης
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
