.
Η διηλεκτρική σταθερά ή ηλεκτρική διαπερατότητα είναι μία σταθερά της φυσικής, η οποία συνδέει τις μονάδες του ηλεκτρισμού με τις μονάδες της μηχανικής. Συμβολίζεται με ε ενώ στην περίπτωση που αναφέρεται στο κενό συμβολίζεται με ε0 και ισούται περίπου με: ε0 ≈ 8,854× 10−12 A2·s4·kg−1·m−3[1]. Ως μονάδα της διηλεκτρικής σταθεράς χρησιμοποιείται συχνά το F/m (Φαράντ/μέτρο)
Η διηλεκτρική σταθερά εμφανίζεται στην ηλεκτροστατική στον νόμο του Κουλόμπ:
\( \ F_C = \frac{1} {4 \pi \varepsilon_0} \frac{q_1 q_2} {r^2} \)
όπου q1 και q2 τα φορτία 2 σωμάτων και r η μεταξύ τους απόσταση. Παράλληλα στην μαγνητοστατική ο νόμος του Αμπέρ εισήγαγε την μαγνητική διαπερατότητα (μ0), την αντίστοιχή σταθερά του μαγνητισμού. Οι εξισώσεις του Μάξγουελ συνέδεσαν τις δύο παραπάνω σταθερές και την ταχύτητα του φωτός στην παρακάτω σχέση από την οποία ορίζεται πλέον η διηλεκτρική σταθερά του κενού:
\varepsilon_0 =\frac {1}{\mu_0 c^2}
- μ0= μαγνητική διαπερατότητα του κενού (μ0=4 π 10-7 kg·m·A-2·s-2)
- c = ταχύτητα του φωτός (c = 299.792.458 m/s ≈ 300.000.000 m/s)
Παραπομπές
Σταθερές της φυσικής
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
