.
Τα παράσιτα είναι μικροοργανισμοί που ανιχνεύονται σε εξέταση δείγματος ούρων παθολογικής φύσεως. Ανήκουν στους μικροσκοπικούς χαρακτήρες των ούρων μαζί με άλλα έμμορφα στοιχεία όπως τα ερυθρά αιμοσφαίρια, τα πυοσφαίρια, αλλά και τους κρυστάλλους (βρίσκονται φυσιολογικά στα ούρα εκτός από αυτούς των αμινοξέων), τα άλατα κ.ά. Τα συνηθέστερα παράσιτα που ανιχνεύονται στα ούρα είναι τα παρακάτω
Trichomonas vaginalis
Το κυριότερο παράσιτο που ανιχνεύεται στα ούρα είναι η τριχομονάδα του κόλπου ή Trichomonas vaginalis. Είναι κυρίως υπεύθυνη για τις κολπίτιδες στις γυναίκες όπου προκαλεί άφθονο λευκό έκκριμα (λευκόρροια) αλλά μπορεί να μολύνει και την ουρήθρα, την ουροδόχο κύστη, τον προστάτη (στους άντρες) καθώς και τους περιουρηθρικούς αδένες. Η τριχομονάδα είναι μαστιγοφόρο πρωτόζωο με σχήμα αχλαδιού και μήκος περίπου 30 μm. Λόγω του μήκους της μπορεί εύκολα να προκαλέσει σύγχυση στο μικροσκόπιο με μεταβατικά επιθηλιακά κύτταρα ή μεγάλα λευκά αιμοσφαίρια. [1][2] Το μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων λοίμωξης από τριχομονάδα προέρχεται από την σεξουαλική επαφή, ενώ είναι δυνατό να μεταδοθεί και από βρεγμένες πετσέτες, ρούχα και ακάθαρτα καθίσματα τουαλετών. Οι γυναίκες είναι αρκετά ευάλωτες στην μόλυνση από τριχομονάδα αμέσως μετά την έμμηνο ρύση ενώ οι άντρες, σε ποσοστό της τάξεως 75%, είναι ασυμπτωματικοί. Οι τριχομονάδες μπορούν να επιβιώσουν εκτός σώματος για 45 λεπτά ενώ η λοίμωξη που προκαλούν μπορεί να συνοδεύεται και από άλλες σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες όπως γονόρροια, χλαμύδια κ.ά.
Τριχομονάδες
Συμπτώματα
Στη μόλυνση του ουροποιητικού συστήματος, τα συμπτώματα στις γυναίκες είναι κυστίτιδα με κάψιμο και πόνο κατά την διάρκεια της ούρησης τα οποία εμφανίζονται 5 με 28 μέρες μετά την έκθεση του ατόμου στο μικρόβιο . Στους άντρες τα συμπτώματα (αν υπάρχουν) υποχωρούν σε μερικές βδομάδες ακόμα και χωρίς θεραπεία. Αυτά είναι παρόμοια με αυτά των γυναικών, δηλαδή προκαλούν ενόχληση, φαγούρα και πόνο στην ούρηση.
Θεραπεία
Η θεραπεία των τριχομοναδώσεων βασίζεται στα φάρμακα μετρονιδαζόλη και τινιδαζόλη. Κατά την περίοδο της θεραπείας αποφεύγεται η σεξουαλική επαφή του ατόμου ενώ απαγορεύεται η κατανάλωση αλκοόλ μέχρι και 48 ώρες μετά την χορήγηση μετρονιδαζόλης.
Enterobius vermicularis ή οξύουρος
Είναι λευκός, παθογόνος νηματέλμινθας του εντέρου. Προσβάλει συχνότερα παιδιά νηπιακής ηλικίας, σε αντίθεση με τους ενήλικες που είναι σχετικά ανθεκτικοί. Η μόλυνση γίνεται με την κατάποση ή εισπνοή των εμβρυοφόρων ωαρίων του θηλυκού οξύουρου προκαλώντας κνησμό στον πρωκτό και στο περινέο. Αφού τα ωάρια εκκολαφθούν και οι οξύουροι ωριμάσουν (σε 2 - 4 εβδομάδες) μπορεί να εισέλθουν στην ουρήθρα και στον κόλπο προκαλώντας αιδοιοκολπίτιδες με εκκρίσεις και κνησμό της περιοχής. Τις περισσότερες φορές μεταφέρουν και εντεροβακτηρίδια που προκαλούν και δευτερογενείς βακτηριακές λοιμώξεις. Τα αποτελεσματικότερα φάρμακα για την θεραπεία του οξύουρου είναι η μεβενδαζόλη και το πυραντέλιο ενώ συνίσταται θεραπεία όλων των μελών της οικογένειας καθώς το παράσιτο αυτό έχει μεγάλη μολυσματικότητα. Επίσης απαραίτητο κρίνεται και το συνεχές πλύσιμο της μολυσμένης περιοχής του ασθενούς διότι τα φάρμακα καταστρέφουν μόνο τους ενήλικες σκώληκες και όχι τα αυγά και έτσι υπάρχει κίνδυνος αναμόλυνσης του ατόμου ακόμα και μετά την θεραπεία.[3]
Trichuris trichiura
Νηματώδης σκώληκας με παρόμοιο τρόπο μετάδοσης με τον οξύουρο αλλά από μολυσμένα ζώα (σκύλους, γάτες, βοοειδή, χοίρους, πρόβατα κλπ) καθώς και από ακαθαρσίες, άπλυτα λαχανικά κ.ά. Λοιμώξεις από Trichuris συναντώνται συχνότερα στο παχύ έντερο ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις και στο ουροποιητικό σύστημα. Η θεραπεία της μόλυνσης από Τrichuris βασίζεται στο φάρμακο μεβενδαζόλη, ενώ άλλες θεραπείες περιλαμβάνουν τη χορήγηση αλβενδαζόλης που ωστόσο έχει χαμηλότερη αποτελεσματικότητα.
Giardia Lamblia
Είναι παρασιτικός οργανισμός που μεταδίδεται είτε σεξουαλικώς είτε από επαφή με μολυσμένο νερό και μολυσμένα τρόφιμα. Η κακή υγιεινή των χεριών του ατόμου βοηθάει στην μετάδοση της ειδικά όταν έρχεται σε επαφή με τρόφιμα και άλλα υγιή άτομα. Μερικά συμπτώματα που προκαλεί το παράσιτο είναι πυρετός, κοιλιακό άλγος, ναυτία, διάρροια, δυσπεψία κ.λ.π. Η Giardia μπορεί να επιβιώσει για αρκετό διάστημα στο περιβάλλον και να μολύνει άτομα σε μορφή κύστης ενώ στο μολυσμένο άτομο υπάρχει σε ενεργή μορφή (τροφοζωίτης). Οι κύστες είναι αδρανείς μορφές του παράσιτου που ευθύνονται για την μετάδοσή του στους ανθρώπους. Η αντιμετώπιση γίνεται με την μετρονιδαζόλη κυρίως.[4]
Schistosoma heamatobium
Το Schistosoma heamatobium όπως και άλλοι τρηματώδεις σκώληκες συναντώνται κυρίως στην Αφρική και στην Μέση Ανατολή. Το Schistosoma heamatobium σχετίζεται με την ουρική σχιστοσωμίαση. Η μόλυνση προέρχεται από νερό και τρόφιμα συνήθως επιμολυσμένα με κόπρανα ζώων και ανθρώπων. Αρχικά τα αυγά του σκώληκα αφού εισέλθουν στον οργανισμό, μεταφέρονται στο ήπαρ όπου ωριμάζουν και από εκεί στην ουροδόχο κύστη προκαλώντας ασβεστοποίησή της, αλλά και αιματουρία. Φάρμακο θεραπείας είναι το praziquantel.
Wuchereria bancrofti
Ο νηματώδης σκώληκας Wuchereria bancrofti συναντάται κυρίως στην Αφρική, στο Δέλτα του Νείλου κ.α και προσβάλει το λεμφικό σύστημα προκαλώντας λεμφική φιλαρίαση. Κύριος τρόπος μετάδοσης είναι τα μολυσμένα κουνούπια. Τα συμπτώματα είναι πρήξιμο των λεμφαδένων, πυρετός και ρίγη ενώ σε ακραίες περιπτώσεις προκαλείται ελεφαντίαση ή ηωσινοφιλία (ασθματική νόσος). Η θεραπεία είναι πολύ περιορισμένη και βασίζεται στο φάρμακο DEC. [5]
Παραπομπές
Αρσένη Α. Κλινική Μικροβιολογία και Εργαστηριακή διάγνωση λοιμώξεων. ΤΟΜΟΣ 2, Ιατρικές Εκδόσεις ΖΗΤΑ 1994,Αθήνα, ISBN 960-7144-15-5
www.healthyliving.gr/
Καρκαλούσος Π. Γενική Εξέταση Ούρων, Σπέρματος & Άλλων Βιολογικών Υγρών. Ιατρικές Εκδόσεις Λίτσας 2013, Αθήνα, ISBN 978-960-372-192-5
http://www.medicalnewstoday.com/articles/167079.php
Καλινδέρης Α. Γενική Ουρολογία. Θεσσαλονίκη 1999, ISBN 9780007461042
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
