.
Η Ιατρική είναι επιστήμη και τέχνη[1] που ασχολείται με την έρευνα και την εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών για την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία των ασθενειών του ανθρώπου.[2] Θεωρείται μια από τις αρχαιότερες των πρακτικών επιστημών, έχοντας τις πρώτες της εφαρμογές στις απαρχές της ίδιας της ανθρώπινης κοινωνίας. Ως και [εκκρεμεί παραπομπή] θεωρούνταν αποκλειστικά τέχνη, ορολογία με την οποία εμφανίζεται και στον Όρκο του Ιπποκράτη.
Οι ιατροί κατά κανόνα χωρίζονται σε 4 κλάδους: της παθολογίας, της χειρουργικής, της κλινικο-εργαστηριακής ή εργαστηριακής ιατρικής, και της ψυχιατρικής. Η κτηνιατρική είναι κλάδος που ασχολείται με τη θεραπεία των ζώων.
Παθολογία
Ο ιατρός που εργάζεται στον τομέα της παθολογίας εξετάζει τον άρρωστο, κάνει τη διάγνωση της ασθένειας και του υποδεικνύει την κατάλληλη φαρμακευτική ή κλινική αγωγή για τη θεραπεία του. Σε ειδικές περιπτώσεις καθορίζει και άλλες θεραπευτικές μεθόδους για την αντιμετώπιση της ασθένειας. Στη δουλειά του χρησιμοποιεί όργανα όπως στηθοσκόπιο, πιεσόμετρο, καρδιογράφο και άλλα. Όταν το κρίνει απαραίτητο, παραπέμπει τον ασθενή του για ακτινολογικές, μικροβιολογικές και άλλες ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις. Μελετά τα πορίσματα των εξετάσεων, των αναλύσεων ή των ιατρικών επεμβάσεων από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων με τους οποίους συνεργάζεται μεμονωμένα ή σε ομάδα (ιατρικό συμβούλιο) σχετικά με τη διάγνωση και θεραπεία μιας ασθένειας. Τα άτομα κάτω των 14ων ετών εξετάζονται από τον παιδίατρο.
Χειρουργική
Ο ιατρός που εργάζεται στον τομέα της χειρουργικής κάνει χειρουργικές επεμβάσεις για να θεραπεύσει διάφορα τραύματα, ασθένειες ή διαταραχές των οργάνων του ανθρώπινου σώματος. Μελετά την περίπτωση κάθε ασθενή και διατηρεί αρχείο με το ιατρικό του ιστορικό. Τον εξετάζει για να εξακριβώσει αν είναι απαραίτητη η επέμβαση και επιλέγει την κατάλληλη χειρουργική μέθοδο. Προσδιορίζει την ημερομηνία της επέμβασης και δίνει οδηγίες στους συνεργάτες του για την προετοιμασία του ασθενούς για την εγχείριση. Συνεργάζεται με τον αναισθησιολόγο που κάνει τη νάρκωση στον ασθενή και με όποιον άλλο γιατρό χρειαστεί. Μετά την εγχείριση, υποδεικνύει τη μεταχειρουργική αγωγή και θεραπεία. Εξετάζει τακτικά τον ασθενή για να εξακριβώσει την πρόοδο της υγείας του. Τηρεί βιβλίο ή δελτία όπου καταγράφεται η χειρουργική επέμβαση, η πορεία της και το αποτέλεσμά της. Ακόμη, συνεργάζεται με συναδέλφους του που απασχολούνται στους τομείς της παθολογίας και της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής.
Κλινικοεργαστηριακή και εργαστηριακή ιατρική
Ο ιατρός που εργάζεται στον τομέα της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής κάνει διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις (μικροβιολογικές, βιοχημικές, αιματολογικές, κυτταρολογικές, ακτινολογικές, πυρηνικής ιατρικής) για τη διάγνωση μιας ασθένειας. Εφαρμόζει εργαστηριακές μεθόδους θεραπευτικής αγωγής, όπως την ακτινοθεραπεία, τη ραδιοϊσοτοπική θεραπεία, τη χημειοθεραπεία και άλλες. Μελετά και εξετάζει τους ασθενείς για την αναγνώριση των μορφολογικών ανωμαλιών των οργάνων και των ιστών και τις συσχετίζει με παθήσεις του οργανισμού τους. Τέλος, εφαρμόζει τεχνικές και μεθόδους της ιατρικής και άλλων συναφών κλάδων (βιολογία, χημεία) για να εξακριβώσει τα αίτια του θανάτου των ανθρώπων, βοηθώντας έτσι τη δικαιοσύνη στη σωστή απονομή του δικαίου (ιατροδικαστής). Συνεργάζεται με ιατρούς άλλων ειδικοτήτων, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε περίπτωσης.
Ψυχιατρική
Κύριο λήμμα: Ψυχιατρική
Ο ιατρός που εργάζεται στον τομέα της ψυχιατρικής ασχολείται με την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση των ψυχικών παθήσεων. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί, περιλαμβάνουν φαρμακευτικές αγωγές, συμβουλευτική ή διάφορες ψυχολογικές και ψυχαναλυτικές συνεδρίες.
Βασικές Επιστήμες
Η ανατομία είναι η μελέτη της φυσικής δομής των οργανισμών. Σε αντίθεση με τη μακροσκοπική ή ακαθάριστη ανατομία, η κυτταρολογία και η ιστολογία ενδιαφέρονται για τις μικροσκοπικές δομές.
Η βιοχημεία είναι η μελέτη της χημείας που πραγματοποιείται στους οργανισμούς διαβίωσης, ειδικά η δομή και η λειτουργία των χημικών συστατικών τους.
Η βιοστατιστική είναι η εφαρμογή των στατιστικών μεθόδων στους βιολογικούς τομείς υπό την ευρύτερη έννοια. Μια γνώση βιοστατιστικής είναι ουσιαστική στον προγραμματισμό, την αξιολόγηση, και την ερμηνεία της ιατρικής έρευνας. Είναι επίσης θεμελιώδης στην επιδημιολογία και την ιατρική βασισμένη στα στοιχεία.
Η κυτταρολογία είναι η μικροσκοπική μελέτη των μεμονωμένων κυττάρων.
Η εμβρυολογία είναι η μελέτη της πρώιμης ανάπτυξης των οργανισμών.
Η επιδημιολογία είναι η μελέτη των δημογραφικών της εξέλιξης των ασθενειών, και περιλαμβάνει, αλλά δεν περιορίζεται, στη μελέτη των επιδημιών.
Η γενετική είναι η μελέτη των γονιδίων, και του ρόλου τους στη βιολογική κληρονομικότητα και τις μεταλλάξεις.
Η ιστολογία είναι η μελέτη των δομών των βιολογικών ιστών από την ελαφριά μικροσκόπηση, μικροσκόπηση ηλεκτρονίων και ανοσοϊστορία της χημείας.
Η ανοσολογία είναι η μελέτη του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο περιλαμβάνει το έμφυτο και προσαρμοστικό ανοσοποιητικό σύστημα στους ανθρώπους, παραδείγματος χάριν.
Η ιατρική φυσική είναι η μελέτη των εφαρμογών των αρχών φυσικής στην ιατρική.
Η μικροβιολογία είναι η μελέτη των μικροοργανισμών, συμπεριλαμβανομένων των πρωτόζωων, των βακτηριδίων, των μυκήτων, και των ιών.
Η νευρολογία περιλαμβάνει εκείνες τις επιστήμες που σχετίζονται με τη μελέτη του νευρικού συστήματος. Μια κύρια εστίαση της νευρολογίας είναι η βιολογία και η φυσιολογία του ανθρώπινου εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού.
Η επιστήμη διατροφής (θεωρητική εστίαση) και η διαιτητική (πρακτική εστίαση) είναι η μελέτη της σχέσης των τροφίμων και του ποτού με την υγεία και την ασθένεια, ειδικά για τον καθορισμό μιας βέλτιστης διατροφής. Η ιατρική θεραπεία διατροφής γίνεται από τους διαιτολόγους και ενδείκνυται για το διαβήτη, τις καρδιαγγειακές παθήσεις, το βάρος και τις διατροφικές διαταραχές, τις αλλεργίες, τον υποσιτισμό, και τις νεοπλασματικές ασθένειες.
Η παθολογία ως επιστήμη είναι η μελέτη των αιτίων των ασθενειών καθώς και της εξέλιξής του.
Η φαρμακολογία είναι η μελέτη των φαρμάκων και των ενεργειών τους.
Η φυσιολογία είναι η μελέτη της κανονικής λειτουργίας του σώματος και των ρυθμιστικών της μηχανισμών.
Η τοξικολογία είναι η μελέτη των επικίνδυνων αποτελεσμάτων των φαρμάκων και των δηλητήριων.
Ειδικότητες
Κατά την ευρύτερη έννοια της "Ιατρικής", υπάρχουν πολλές διαφορετικές ειδικότητες. Εντούτοις, μέσα στους ιατρικούς κύκλους, υπάρχουν δύο ευρείες κατηγορίες: η "Ιατρική" και η "Χειρουργική. Η "Ιατρική" αναφέρεται στην πρακτική της μη χειρουργήσιμης ιατρικής, και οι περισσότερες υποειδικότητες σε αυτήν την περιοχή απαιτούν την προκαταρκτική κατάρτιση σε εσωτερική Ιατρική. Η "Χειρουργική" αναφέρεται στην πρακτική της ενεργούς ιατρικής, και οι περισσότερες υποειδικότητες σε αυτήν την περιοχή απαιτούν την προκαταρκτική κατάρτιση στην γενική χειρουργική. Υπάρχουν μερικές ειδικότητες της ιατρικής που δεν ανήκουν σε καμία από αυτές τις κατηγορίες, όπως η ακτινολογία, η παθολογία, ή η αναισθησιολογία.
Χειρουργική
Κύριο λήμμα: Χειρουργική
Οι χειρουργικές ειδικότητες υιοθετούν την ενεργό επέμβαση. Επιπλέον, οι χειρουργοί πρέπει να αποφασίσουν πότε μια επέμβαση είναι απαραίτητη, και μεταχειρίζονται επίσης πολλά μη-χειρουργικά ζητήματα, ιδιαίτερα στη χειρουργική μονάδα εντατικής, όπου ποικίλα κρίσιμα θέματα προκύπτουν. Η χειρουργική επέμβαση έχει πολλές υποειδικότητες, π.χ. γενική χειρουργική, χειρουργική μεταμόσχευσης, χειρουργική τραύματος, καρδιαγγειακή χειρουργική, νευροχειρουργική, χειρουργική προσώπου, ορθοπεδική χειρουργική , ωτολαρυγγολογία, πλαστική χειρουργική, ογκολογική χειρουργική, αγγειακή χειρουργική, και παιδιατρική χειρουργική Σε μερικά κέντρα, η αναισθησιολογία είναι μέρος του τμήματος της χειρουργικής επέμβασης (για λόγους λογιστικούς και προγραμματισμού), αν και δεν είναι μια χειρουργική επιστήμη. Τέλος, η χειρουργική κατάρτιση μπορεί να είναι πολύ δύσκολη και χρονοβόρα.
Ιατρική ως ειδικότητα
Κύριο λήμμα: Εσωτερική Παθολογία
Η Εσωτερική Ιατρική είναι η ιατρική ειδικότητα ενδιαφερόμενη για τη διάγνωση, τη διαχείριση και τη μη χειρουργική θεραπεία των ασυνήθιστων ή σοβαρών ασθενειών, είτε ενός συγκεκριμένου συστήματος οργάνων είτε του σώματος συνολικά. Σύμφωνα με μερικές πηγές, η έμφαση στις εσωτερικές δομές είναι υπονοούμενη. Υπάρχουν πολλές υποειδικότητες της εσωτερικής ιατρικής:
Καρδιολογία
Ιατρική εντατικής παρακολούθησης
Δερματολογία
Ενδοκρινολογία
Γαστρεντερολογία
Γεροντολογία
Αιματολογία
Ηπατολογία
Μολυσματικές ασθένειες
Νεφρολογία
Νευρολογία
Ογκολογία
Παιδιατρική
Πνευμονολογία
Ρευματολογία
Ιατρική ύπνου
Η κατάρτιση στην εσωτερική ιατρική (σε αντιδιαστολή με τη χειρουργική κατάρτιση), ποικίλλει αρκετά ανά τον κόσμο.
Παραπομπές
Angèle Kremer Marietti. «Οι έννοιες του φυσιολογικού και του παθολογικού σύμφωνα με τον Georges Canguilhem». Ιατροϊστορικά Σύμμεικτα. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουν 2011.
Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Κέντρο διάδοσης επιστημών:Ιατρική
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
