.

Η αναιμία είναι παθολογική κατάσταση του οργανισμού, κατά την οποία κυκλοφορεί μικρότερη από τη φυσιολογική μάζα αριθμού ερυθρών αιμοσφαιρίων στο αίμα. Η αναιμία αναγνωρίζεται με τον εργαστηριακό προσδιορισμό δεικτών της μάζας των κυκλοφορούντων ερυθρών αιμοσφαιρίων, όπως είναι ο αιματοκρίτης, η συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης στο αίμα και ο αριθμός των ερυθρών ανά κυβικό χιλιοστό αίματος.

Η αναιμία δεν αποτελεί στην ουσία κλινική εκδήλωση (σύμπτωμα), αλλά εργαστηριακό εύρημα. Δεν αποτελεί νόσο, αφού είναι αποτέλεσμα ποικίλων ασθενειών και, κατά συνέπεια, η διάγνωση "αναιμία" δεν έχει ουσιαστικό νόημα. Για να είναι η διάγνωση σαφής, θα πρέπει να προσδιορίζεται η συγκεκριμένη νόσος που προκαλεί την αναιμία ή να αναφέρεται σε συγκεκριμένο τύπο αναιμίας.

Συμπτώματα

Η αναιμία αναγνωρίζεται ως ωχρότητα του δέρματος και των επιπεφυκότων του ματιού, ωχρότητα, όμως, δε σημαίνει υποχρεωτικά και ύπαρξη αναιμίας. Στα συμπτώματα του ασθενούς με αναιμία συμπεριλαμβάνονται επίσης ταχυκαρδία, αίσθημα κόπωσης, δύσπνοια στην κόπωση, φύσημα, ζάλη, εμβοές στα αυτιά, κεφαλαλγία. Τα συμπτώματα, ωστόσο, του αναιμικού αρρώστου εξαρτώνται όχι μόνο από τη βαρύτητα της κατάστασης αλλά και από την ταχύτητα εγκατάστασης της αναιμίας και το υποκείμενο νόσημα.
Κατηγορίες αναιμίας

Οι αναιμίες διακρίνονται σε ποικίλες κατηγορίες οι οποίες βασίζονται σε διαφορετικές ταξινομήσεις. Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει θεραπευτική παρέμβαση για το νόσημα που προκαλεί την αναιμία.

Δεν υπάρχει γενικά παραδεκτό σχήμα ταξίνόμησης της αναιμίας. Η πάθηση αυτή μπορεί να διακριθεί από αιτιολογικής, μορφολογικής ή παθοφυσιολογικής άποψης. Τα κυριότερα είδη της αναιμίας είναι:
Αναιμία οφειλόμενη κυρίως σε μείωση της παραγωγής ερυθρών αιμοσφαιρίων

α) Έλλειψη ερυθροποιητικού παράγοντα

στη σύνθεση της αίμης (σιδηροπενική)

στη σύνθεση του DNA (μεγαλοβλαστική αναιμία)

β) Σε άγνωστους μηχανισμούς (αναιμία χρόνιων παθήσεων)

γ) Μυελοφθισική αναιμία (λευχαιμία, λεμφώματα)

δ) Απλαστική αναιμία (διαταραχή στο πρόδρομο κύτταρο των ερυθροκυττάρων)
Αιμολυτική αναιμία

Είναι οφειλόμενη σε αυξημένη καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων

α) Αιμολυτική αναιμία από αίτια ενδοερυθροκυτταρικά

β) Αιμολυτική αναιμία από αίτια εξωερυθροκυτταρικά
Μεθαιμορραγική αναιμία

Είναι οφειλόμενη σε απώλεια αίματος

α) Αιμορραγία από το πεπτικό λόγω γαστρορραγίας ή εντερορραγίας

β) Αιμορραγία από το αναπνευστικό λόγω αιμόπτυσης