Το θεώρημα σχημάτων του Holland, που ονομάζεται επίσης θεμελιώδες θεώρημα των γενετικών αλγορίθμων,[1] είναι μια ανισότητα που προκύπτει από τη την εξελικτική δυναμική. Το Θεώρημα Σχήματος λέει ότι τα σύντομα σχήματα χαμηλής τάξης με καταλληλότητα άνω του μέσου όρου αυξάνουν εκθετικά σε συχνότητα σε διαδοχικές γενιές. Το θεώρημα προτάθηκε από τον John Holland τη δεκαετία του 1970. Αρχικά θεωρήθηκε ευρέως ότι ήταν το θεμέλιο για τις εξηγήσεις της δύναμης των γενετικών αλγορίθμων. Ωστόσο, αυτή η ερμηνεία των επιπτώσεών της έχει επικριθεί σε αρκετές δημοσιεύσεις που αναθεωρήθηκαν στο όπου το Θεώρημα Σχήματος φαίνεται να είναι μια ειδική περίπτωση της εξίσωσης τιμής με τη λειτουργία δείκτη σχήματος ως μακροσκοπική μέτρηση.
Ένα σχήμα είναι ένα πρότυπο που προσδιορίζει ένα υποσύνολο συμβολοσειρών με ομοιότητες σε συγκεκριμένες θέσεις συμβολοσειρών. Τα σχήματα είναι μια ειδική περίπτωση κυλινδρικών συνόλων και ως εκ τούτου σχηματίζουν έναν τοπολογικό χώρο.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
