.
Η τεχνητή ενσυναίσθηση ή η υπολογιστική ενσυναίσθηση είναι η ανάπτυξη συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης - όπως τα συνοδευτικά ρομπότ ή οι εικονικοί πράκτορες - που μπορούν να ανιχνεύσουν συναισθήματα και να ανταποκριθούν σε αυτά με ενσυναίσθηση.[1]
Αν και μια τέτοια τεχνολογία μπορεί να εκληφθεί ως τρομακτική ή απειλητική,[2] θα μπορούσε επίσης να έχει σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των ανθρώπων για ρόλους στους οποίους η συναισθηματική έκφραση μπορεί να είναι σημαντική, όπως στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης.[3] Για παράδειγμα, οι φροντιστές που εκτελούν συναισθηματική εργασία πάνω και πέρα από τις απαιτήσεις της αμειβόμενης εργασίας μπορεί να βιώσουν χρόνιο στρες ή εξάντληση και μπορεί να απευαισθητοποιηθούν στους ασθενείς.
Το συναισθηματικό παιχνίδι ρόλων μεταξύ ενός δέκτη φροντίδας και ενός ρομπότ μπορεί στην πραγματικότητα να οδηγήσει σε λιγότερο φόβο και ανησυχία για τη δύσκολη θέση του δέκτη («αν είναι απλώς ένα ρομπότ που με φροντίζει, δεν μπορεί να είναι τόσο κρίσιμο»). Οι μελετητές συζητούν το πιθανό αποτέλεσμα μιας τέτοιας τεχνολογίας χρησιμοποιώντας δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες: Είτε η τεχνητή ενσυναίσθηση θα μπορούσε να βοηθήσει στην κοινωνικοποίηση των φροντιστών, είτε να χρησιμεύσει ως πρότυπο για συναισθηματική απόσπαση.[3][4]
Ένας ευρύτερος ορισμός της τεχνητής ενσυναίσθησης είναι «η ικανότητα των μη ανθρώπινων μοντέλων να προβλέπουν την εσωτερική κατάσταση ενός ατόμου (π.χ. γνωστική, συναισθηματική, φυσική) δεδομένων των σημάτων (π.χ. έκφραση προσώπου, φωνή, χειρονομία) ή την αντίδραση του ατόμου (συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά, των εσωτερικών καταστάσεων) όταν εκτίθεται σε ένα δεδομένο σύνολο ερεθισμάτων (π.χ. έκφραση προσώπου, φωνή, χειρονομίες, γραφικά, μουσική κ.λπ.)».[5]
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
