.
Η Smalltalk είναι μια αμιγώς αντικειμενοστρεφής γλώσσα προγραμματισμού. Σχεδιάστηκε από τους Alan Kay, Adele Goldberg, Dan Ingals, και τους συνεργάτες τους (ομάδα Learning Research Group, LRG), στο ερευνητικό κέντρο της Xerox στο Palo Alto κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970.[1]
Αν και δεν ήταν η πρώτη αντικειμενοστρεφής γλώσσα προγραμματισμού (προηγήθηκε η Simula, από την οποία και επηρεάστηκε), θεωρείται πρότυπο για τις γλώσσες του είδους και αποτέλεσε σημαντική επιρροή στη σχεδίαση νέων γλωσσών.
Βασίζεται σε ένα μοντέλο ενεργών αντικειμένων που ανταλλάσσουν μηνύματα (το αντίστοιχο των μεθόδων σε άλλες γλώσσες) κατά τη διάρκεια του προγράμματος. Έχει δυναμικούς τύπους και το είδος του μηνύματος που πρόκειται να σταλεί κάθε φορά μεταξύ δυο αντικειμένων αποφασίζεται δυναμικά στη διάρκεια της εκτέλεσης του προγράμματος (δυναμική δέσμευση μεθόδων). Τα αντικείμενα ανήκουν σε κλάσεις και μια κλάση μπορεί να επεκταθεί σαν μια νέα κλάση με επιπρόσθετη λειτουργικότητα (κληρονομικότητα).
Η τελευταία επίσημη έκδοση της γλώσσας είναι η Smalltalk-80, έκδοση 2 (1980).[2]
Υποσημειώσεις
Alan Kay, "The Early History of Smalltalk", HOPL, 1993.
http://portal.acm.org/citation.cfm?id=575740
Δείτε επίσης
Squeak
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη σελίδα της Smalltalk (Αγγλικά)
Βιβλιογραφία
Michael L. Scott, "Programming Language Pragmatics", Second Edition, Elsevier, 2006 [Ελλ. Έκδοση: Michael L. Scott, "Πραγματολογία των Γλωσσών Προγραμματισμού", Μτφ. Νικόλαος Παπασπύρου, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2009].
Simon Lewis, "The Art and Science of Smalltalk", Hewlett Packard, 1995.
Adele Goldberg, David Robson, "Smalltalk-80: The Language", Addison-Wesley Longman Publishing, 1989.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
