Μηχανή προς Μηχανή (M2M) είναι η άμεση επικοινωνία μεταξύ συσκευών που χρησιμοποιούν οποιοδήποτε κανάλι επικοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων ενσύρματων και ασύρματων.[1][2] Η επικοινωνία από Μηχανή προς Μηχανή μπορεί να περιλαμβάνει βιομηχανικά όργανα, που επιτρέπουν σε έναν αισθητήρα ή μετρητή να μεταδίδει τις πληροφορίες που καταγράφει (όπως θερμοκρασία, επίπεδο αποθέματος κ.λπ.) σε λογισμικό εφαρμογής που μπορεί να το χρησιμοποιήσει (για παράδειγμα, προσαρμογή μιας βιομηχανικής διαδικασίας με βάση τη θερμοκρασία ή την τοποθέτηση παραγγελιών για την αναπλήρωση του αποθέματος).[3] Αυτή η επικοινωνία ολοκληρώθηκε αρχικά έχοντας ένα απομακρυσμένο δίκτυο μηχανών που αναμεταδίδουν πληροφορίες πίσω σε έναν κεντρικό κόμβο για ανάλυση, το οποίο στη συνέχεια θα επαναδρομολογηθεί σε ένα σύστημα όπως ένας προσωπικός υπολογιστής.[4]
Η πιο πρόσφατη επικοινωνία από μηχανή σε μηχανή έχει μετατραπεί σε ένα σύστημα δικτύων που μεταδίδει δεδομένα σε προσωπικές συσκευές. Η επέκταση των δικτύων IP σε όλο τον κόσμο έχει κάνει την επικοινωνία από μηχανή σε μηχανή ταχύτερη και ευκολότερη, ενώ χρησιμοποιείται λιγότερη ενέργεια.[5] Αυτά τα δίκτυα επιτρέπουν επίσης νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες για καταναλωτές και προμηθευτές.[6]
Συσκευές από μηχανή προς μηχανή που συνδύαζαν τηλεφωνία και υπολογιστές σχεδιάστηκαν για πρώτη φορά από τον Θεώδορος Παρασκευάκο ενώ εργαζόταν στο σύστημα αναγνώρισης καλούντος το 1968, το οποίο αργότερα κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις Η.Π.Α. το 1973. Αυτό το σύστημα, παρόμοιο αλλά διακριτό από την ένδειξη κλήσης πίνακα της δεκαετίας του 1920 και την αυτόματη αναγνώριση αριθμών της δεκαετίας του 1940, που κοινοποιούσε τηλεφωνικούς αριθμούς σε μηχανές, ήταν ο προκάτοχος αυτού που σήμερα ονομάζεται αναγνώριση κλήσης, το οποίο μεταδίδει αριθμούς στους ανθρώπους.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
