Ως Κυβερνοτρομοκρατία (αγγλικά: Cyberterrorism) αναφέρεται η χρήση του Διαδικτύου για τη διεξαγωγή βίαιων πράξεων που έχουν ως αποτέλεσμα, ή απειλούν, την απώλεια ζωής ή σημαντική σωματική βλάβη, προκειμένου να επιτευχθούν πολιτικά ή ιδεολογικά οφέλη μέσω απειλής ή εκφοβισμού. Επίσης πράξεις σκόπιμης, μεγάλης κλίμακας διακοπής των δικτύων υπολογιστών, ιδιαίτερα των προσωπικών υπολογιστών που είναι συνδεδεμένοι στο Διαδίκτυο μέσω εργαλείων όπως ιοί σκουλήκια υπολογιστών, phishing, κακόβουλο λογισμικό, σενάρια προγραμματισμού μπορεί να είναι όλα μορφές τρομοκρατίας στο Διαδίκτυο. [1] Ωστόσο η κυβερνοτρομοκρατία παραμένει ένας αμφιλεγόμενος όρος. Ορισμένοι συγγραφείς επιλέγουν έναν πολύ στενό ορισμό, που σχετίζεται με την ανάπτυξη από γνωστές τρομοκρατικές οργανώσεις επιθέσεων διακοπής κατά συστημάτων πληροφοριών με κύριο σκοπό τη δημιουργία συναγερμού, πανικού ή φυσικής αναστάτωσης. Άλλοι συγγραφείς πάλι προτιμούν έναν ευρύτερο ορισμό, ο οποίος περιλαμβάνει το έγκλημα στον κυβερνοχώρο. Η συμμετοχή σε μια κυβερνοεπίθεση επηρεάζει την αντίληψη της τρομοκρατικής απειλής, ακόμη κι αν δεν γίνεται με βίαιη προσέγγιση. [2] Σύμφωνα με κάποιους ορισμούς, μπορεί να είναι δύσκολο να διακρίνουμε ποιες περιπτώσεις διαδικτυακών δραστηριοτήτων είναι η κυβερνοτρομοκρατία ή το έγκλημα στον κυβερνοχώρο. [3]
Η κυβερνοτρομοκρατία μπορεί επίσης να οριστεί ως η σκόπιμη χρήση υπολογιστών, δικτύων και δημόσιου διαδικτύου για την πρόκληση καταστροφής και βλάβης για προσωπικούς στόχους. Οι έμπειροι τρομοκράτες του κυβερνοχώρου, οι οποίοι είναι πολύ ικανοί όσον αφορά το hacking, μπορούν να προκαλέσουν τεράστια ζημιά στα κυβερνητικά συστήματα και μπορεί να εγκαταλείψουν μια χώρα φοβούμενοι περαιτέρω επιθέσεις. [4] Οι στόχοι τέτοιων τρομοκρατών μπορεί να είναι πολιτικοί ή ιδεολογικοί αφού αυτό μπορεί να θεωρηθεί μορφή τρόμου. [5]
Υπάρχει μεγάλη ανησυχία από κυβερνητικές πηγές και πηγές μέσων ενημέρωσης σχετικά με πιθανή ζημιά που θα μπορούσε να προκληθεί από την κυβερνοτρομοκρατία, και αυτό έχει ωθήσει τις προσπάθειες κυβερνητικών υπηρεσιών όπως το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI) και η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA) να θέσουν ένα τέλος στην Κυβερνοεπίθεση.[6]
Υπήρξαν αρκετές σημαντικές και δευτερεύουσες περιπτώσεις κυβερνοτρομοκρατίας. Η Αλ Κάιντα χρησιμοποίησε το Διαδίκτυο για να επικοινωνήσει με υποστηρικτές, ακόμη και για να στρατολογήσει νέα μέλη. [7] Η Εσθονία, μια χώρα της Βαλτικής που εξελίσσεται συνεχώς από άποψη τεχνολογίας, έγινε πεδίο μάχης της κυβερνοτρομοκρατίας τον Απρίλιο του 2007 μετά από διαφωνίες σχετικά με τη μεταφορά ενός σοβιετικού αγάλματος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που βρίσκεται στην πρωτεύουσα της Εσθονίας Ταλίν. [8]
Επισκόπηση
Διεξάγεται συζήτηση για τον βασικό ορισμό του εύρους της κυβερνοτρομοκρατίας. Αυτοί οι ορισμοί μπορεί να είναι στενοί, όπως η χρήση του Διαδικτύου για επίθεση σε άλλα συστήματα στο Διαδίκτυο που καταλήγουν σε βία κατά προσώπων ή ιδιοκτησιών. [9] Μπορούν επίσης να είναι ευρείες, αυτές που περιλαμβάνουν οποιαδήποτε μορφή χρήσης του Διαδικτύου από τρομοκράτες έως συμβατικές επιθέσεις σε υποδομές τεχνολογίας πληροφοριών. [9] Υπάρχει ποικιλία στα προσόντα ανάλογα με τα κίνητρα, τους στόχους, τις μεθόδους και την κεντρική θέση της χρήσης υπολογιστή στην πράξη. Οι κυβερνητικές υπηρεσίες των ΗΠΑ χρησιμοποιούν επίσης διαφορετικούς ορισμούς και ότι κανένας από αυτούς δεν έχει επιχειρήσει μέχρι στιγμής να εισαγάγει ένα πρότυπο που να είναι δεσμευτικό εκτός της σφαίρας επιρροής τους. [10]
Ανάλογα με το πλαίσιο, η κυβερνοτρομοκρατία μπορεί να επικαλύπτεται σημαντικά με το έγκλημα στον κυβερνοχώρο, τον κυβερνοπόλεμο ή τη συνηθισμένη τρομοκρατία . [11] Ο Eugene Kaspersky, ιδρυτής της Kaspersky Lab, θεωρεί ότι η «κυβερνοτρομοκρατία» είναι πιο ακριβής όρος από τον « κυβερνοπόλεμο ». Δηλώνει ότι «με τις σημερινές επιθέσεις δεν έχεις ιδέα ποιος το έκανε ή πότε θα ξαναχτυπήσει. Δεν είναι κυβερνοπόλεμος, αλλά κυβερνοτρομοκρατία.» [12] Εξισώνει επίσης μεγάλης κλίμακας όπλα στον κυβερνοχώρο, όπως τον ιό Flame και τον ιό NetTraveler που ανακάλυψε η εταιρεία του, με βιολογικά όπλα, υποστηρίζοντας ότι σε έναν διασυνδεδεμένο κόσμο, έχουν τη δυνατότητα να είναι εξίσου καταστροφικά. [12] [13]
Εάν η κυβερνοτρομοκρατία αντιμετωπίζεται παρόμοια με την παραδοσιακή τρομοκρατία, τότε περιλαμβάνει μόνο επιθέσεις που απειλούν περιουσίες ή ζωές και μπορεί να οριστεί ως η μόχλευση των υπολογιστών και των πληροφοριών ενός στόχου, ιδιαίτερα μέσω του Διαδικτύου, για να προκαλέσει σωματική βλάβη ή σοβαρή αναστάτωση των υποδομών.
Πολλοί ακαδημαϊκοί και ερευνητές που ειδικεύονται στις μελέτες για την τρομοκρατία υποστηρίζουν ότι η κυβερνοτρομοκρατία δεν υπάρχει και είναι πραγματικά θέμα πειρατείας ή πληροφοριακού πολέμου . [14] Διαφωνούν με τον χαρακτηρισμό της ως τρομοκρατίας λόγω της απίθανης δημιουργίας φόβου, σημαντικής σωματικής βλάβης ή θανάτου σε έναν πληθυσμό που χρησιμοποιεί ηλεκτρονικά μέσα, λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες τεχνολογίες επίθεσης και προστασίας.
Εάν ο θάνατος ή η σωματική βλάβη που θα μπορούσε να προκαλέσει ανθρώπινη βλάβη θεωρείται απαραίτητο μέρος του ορισμού της κυβερνοτρομοκρατίας, τότε υπήρξαν λίγα αναγνωρίσιμα περιστατικά κυβερνοτρομοκρατίας, αν και υπήρξε μεγάλη έρευνα πολιτικής και ανησυχία του κοινού. Ωστόσο, η σύγχρονη τρομοκρατία και η πολιτική βία δεν ορίζονται εύκολα και ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι πλέον είναι «απεριόριστες» και δεν ασχολούνται αποκλειστικά με σωματικές βλάβες. [15]
Υπάρχει ένα παλιό ρητό που αναφέρει πως ο θάνατος ή η απώλεια περιουσίας είναι τα παράγωγα προϊόντα της τρομοκρατίας, ο κύριος σκοπός τέτοιων περιστατικών είναι να δημιουργήσουν τρόμο στο μυαλό των ανθρώπων και να βλάψουν τους παρευρισκόμενους. Εάν οποιοδήποτε περιστατικό στον κυβερνοχώρο μπορεί να δημιουργήσει τρόμο, μπορεί δικαίως να ονομαστεί κυβερνοτρομοκρατία. Για όσους επηρεάζονται από τέτοιες πράξεις, οι φόβοι για κυβερνοτρομοκρατία είναι αρκετά πραγματικοί. [16]
Όπως και με το έγκλημα στον κυβερνοχώρο γενικά, το όριο των απαιτούμενων γνώσεων και δεξιοτήτων για τη διάπραξη ενεργειών κυβερνοτρομοκρατίας μειώνεται σταθερά χάρη στις δωρεάν σουίτες hacking και τα διαδικτυακά μαθήματα. [17] Επιπλέον, ο φυσικός και ο εικονικός κόσμος συγχωνεύονται με επιταχυνόμενο ρυθμό, δημιουργώντας πολλούς περισσότερους στόχους ευκαιριών, κάτι που αποδεικνύεται από αξιοσημείωτες επιθέσεις στον κυβερνοχώρο όπως το Stuxnet, η απόπειρα δολιοφθοράς των πετροχημικών της Σαουδικής Αραβίας το 2018 και άλλες. [18]
Παραπομπές
«Botnets, Cybercrime, and Cyberterrorism: Vulnerabilities and Policy Issues for Congress». www.everycrsreport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2021.
Canetti, Daphna; Gross, Michael; Waismel-Manor, Israel; Levanon, Asaf; Cohen, Hagit (1 February 2017). «How Cyberattacks Terrorize: Cortisol and Personal Insecurity Jump in the Wake of Cyberattacks» (στα αγγλικά). Cyberpsychology, Behavior, and Social Networking 20 (2): 72–77. doi:10.1089/cyber.2016.0338. PMID 28121462.
Hower, Sara· Uradnik, Kathleen (2011). Cyberterrorism (1st έκδοση). Santa Barbara, CA: Greenwood. σελίδες 140–149. ISBN 9780313343131.
Laqueur, Walter· C., Smith (2002). Cyberterrorism. Facts on File. σελίδες 52–53. ISBN 9781438110196.
India Quarterly : a Journal of International Affairs. 42–43. Indian Council of World Affairs. 1986, σελ. 122. «The difficulty of defining terrorism has led to the cliche that one man's terrorist is another man's freedom fighter».
Laqueur, Walter· C., Smith (2002). Cyberterrorism. Facts on File. σελίδες 52–53. ISBN 9781438110196.Laqueur, Walter; C., Smith; Spector, Michael (2002). Cyberterrorism. Facts on File. pp. 52–53. ISBN 9781438110196.
Worth, Robert (25 June 2016). «Terror on the Internet: The New Arena, The New Challenges». New York Times Book Review: 21. Ανακτήθηκε στις 5 December 2016.
Hower, Sara· Uradnik, Kathleen (2011). Cyberterrorism (1st έκδοση). Santa Barbara, CA: Greenwood. σελίδες 140–149. ISBN 9780313343131.Hower, Sara; Uradnik, Kathleen (2011). Cyberterrorism (1st ed.). Santa Barbara, CA: Greenwood. pp. 140–149. ISBN 9780313343131.
Centre of Excellence Defence Against Terrorism (2008). Responses to Cyber Terrorism. Amsterdam: IOS Press. σελ. 34. ISBN 9781586038366.
Bidgoli, Hossein (2004). The Internet Encyclopedia, Vol. 1. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons. σελ. 354. ISBN 978-0471222026.
«What is cyberterrorism? Even experts can't agree». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2009.. Harvard Law Record. Victoria Baranetsky. 5 November 2009.
"Latest viruses could mean 'end of world as we know it,' says man who discovered Flame", The Times of Israel, 6 June 2012
"Cyber espionage bug attacking Middle East, but Israel untouched — so far", The Times of Israel, 4 June 2013
Iqbal, Mohammad. «Defining Cyberterrorism». The John Marshall Journal of Information Technology & Privacy Law 22 (2): 397–408.
Ruggiero, Vincenzo (1 Μαρτίου 2006). Understanding Political Violence: A Criminological Approach. McGraw Hill. ISBN 9780335217519. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2018.
Gross, Michael (2016). «The psychological effects of cyber terrorism». The Bulletin of the Atomic Scientists (National Institutes of Health) 72 (5): 284–291. doi:10.1080/00963402.2016.1216502. PMID 28366962. Bibcode: 2016BuAtS..72e.284G.
«National Crime Agency Intelligence Assessment:Pathways into Cybercrime». National Crime Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2018.
Rudawski, Anna. «The Future of Cyber Threats: When Attacks Cause Physical Harm». New York Law Journal. Ανακτήθηκε στις 13 August 2018.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
