.
Τα κριτήρια του DiVincenzo είναι προϋποθέσεις απαραίτητες για την κατασκευή ενός κβαντικού υπολογιστή, συνθήκες που προτάθηκαν το 2000 από τον θεωρητικό φυσικό David P. DiVincenzo,[1] ως εκείνες που είναι απαραίτητες για την κατασκευή ενός τέτοιου υπολογιστή—ένας υπολογιστής που προτάθηκε για πρώτη φορά από τον μαθηματικό Yuri Manin, το 1980, [2] και τον φυσικό Richard Feynman, το 1982[3]—ως μέσο για την αποτελεσματική προσομοίωση κβαντικών συστημάτων, όπως για την επίλυση του προβλήματος των κβαντικών πολλών σωμάτων.
Έχουν υπάρξει πολλές προτάσεις για το πώς να κατασκευαστεί ένας κβαντικός υπολογιστής, οι οποίες συναντώνται με διάφορους βαθμούς επιτυχίας έναντι των διαφορετικών προκλήσεων της κατασκευής κβαντικών συσκευών. Ορισμένες από αυτές τις προτάσεις περιλαμβάνουν τη χρήση υπεραγώγιμων qubits, παγιδευμένων ιόντων, πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού υγρής και στερεάς κατάστασης ή καταστάσεων οπτικών συστάδων, τα οποία παρουσιάζουν καλές προοπτικές, αλλά έχουν επίσης προβλήματα που εμποδίζουν την πρακτική εφαρμογή τους.
Τα Κριτήρια του DiVincenzo αποτελούνται από επτά προϋποθέσεις που πρέπει να ικανοποιεί μια πειραματική ρύθμιση για την επιτυχή εφαρμογή κβαντικών αλγορίθμων όπως ο αλγόριθμος αναζήτησης Grover ή η παραγοντοποίηση Shor. Οι πρώτες πέντε συνθήκες αφορούν τον ίδιο τον κβαντικό υπολογισμό. Δύο πρόσθετες προϋποθέσεις αφορούν την υλοποίηση κβαντικής επικοινωνίας, όπως αυτή που χρησιμοποιείται στη διανομή κβαντικών κλειδιών. Μπορεί κανείς να αποδείξει ότι τα κριτήρια του DiVincenzo ικανοποιούνται από έναν κλασικό υπολογιστή. Η σύγκριση της ικανότητας κλασικών και κβαντικών καθεστώτων να ικανοποιούν τα κριτήρια υπογραμμίζει τόσο τις επιπλοκές που προκύπτουν στην αντιμετώπιση των κβαντικών συστημάτων όσο και την πηγή της κβαντικής επιτάχυνσης.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
