.
Η ανάλυση Μέσων-Σκοπού[1] (MEA) είναι μια τεχνική επίλυσης προβλημάτων που χρησιμοποιείται συνήθως στην τεχνητή νοημοσύνη (AI) για τον περιορισμό της αναζήτησης σε προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης.
Είναι επίσης μια τεχνική που χρησιμοποιείται τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1950 ως εργαλείο δημιουργικότητας, που αναφέρεται συχνότερα σε βιβλία μηχανικής σχετικά με τις μεθόδους σχεδιασμού. Το ΜΕΑ σχετίζεται επίσης με την προσέγγιση της αλυσίδας μέσου-σκοπού που χρησιμοποιείται συνήθως στην ανάλυση της συμπεριφοράς των καταναλωτών.[2] Είναι επίσης ένας τρόπος να ξεκαθαρίσει κανείς τις σκέψεις του όταν ξεκινά μια μαθηματική απόδειξη.
Επίλυση προβλημάτων ως αναζήτηση
Μια σημαντική πτυχή της ευφυούς συμπεριφοράς όπως μελετάται στην τεχνητή νοημοσύνη είναι η επίλυση προβλημάτων βάσει στόχων, ένα πλαίσιο στο οποίο η λύση σε ένα πρόβλημα μπορεί να περιγραφεί με την εύρεση μιας ακολουθίας ενεργειών που οδηγούν σε έναν επιθυμητό στόχο. Ένα σύστημα αναζήτησης στόχου υποτίθεται ότι συνδέεται με το εξωτερικό του περιβάλλον μέσω αισθητηριακών καναλιών μέσω των οποίων λαμβάνει πληροφορίες για το περιβάλλον και κινητικά κανάλια μέσω των οποίων δρα στο περιβάλλον. (Ο όρος "προσαγωγός" χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις "εσωτερικές" αισθητηριακές ροές και το "απαγωγό" χρησιμοποιείται για να περιγράψει εντολές κινητήρα "εξωτερικά".) Επιπλέον, το σύστημα διαθέτει κάποια μέσα αποθήκευσης σε μια μνήμη πληροφοριών σχετικά με την κατάσταση του περιβάλλον (afferent information) και πληροφορίες για ενέργειες (afferent information). Η ικανότητα επίτευξης στόχων εξαρτάται από τη δημιουργία συσχετισμών, απλών ή πολύπλοκων, μεταξύ συγκεκριμένων αλλαγών σε καταστάσεις και συγκεκριμένων ενεργειών που θα επιφέρουν αυτές τις αλλαγές. Η αναζήτηση είναι η διαδικασία ανακάλυψης και συναρμολόγησης ακολουθιών ενεργειών που θα οδηγήσουν από μια δεδομένη κατάσταση σε μια επιθυμητή κατάσταση. Αν και αυτή η στρατηγική μπορεί να είναι κατάλληλη για μηχανική μάθηση και επίλυση προβλημάτων, δεν προτείνεται πάντα για ανθρώπους (π.χ. θεωρία γνωστικού φορτίου και τις επιπτώσεις της).
Η τεχνική MEA ως στρατηγική επίλυσης προβλημάτων εισήχθη για πρώτη φορά το 1961 από τους Allen Newell και Herbert A. Simon στο πρόγραμμα επίλυσης προβλημάτων υπολογιστή τους General Problem Solver (GPS).[3][4] Σε αυτήν την υλοποίηση, η αντιστοιχία μεταξύ διαφορών και ενεργειών, που ονομάζονται επίσης τελεστές, παρέχεται a priori ως γνώση στο σύστημα. (Στο GPS αυτή η γνώση είχε τη μορφή πίνακα συνδέσεων.)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
