Μαγνησίτης

 

 

.

Ο μαγνησίτης ή λευκόλιθος είναι ανθρακικό ορυκτό του μαγνησίου. Το όνομά του προέρχεται από το μαγνήσιο (το βασικό συστατικό του) ή από το χρώμα του (λευκός λίθος). Αποτελεί ένα από τα πλέον σημαντικά ορυκτά του μαγνησίου.

Εμφάνιση, παραγενέσεις Κατάλογος ορυκτών
Κατάλογος ορυκτών των μεταλλείων Λαυρίου

Μαγνησίτης

Γενικά
Κατηγορία	Ανθρακικά
Χημικός τύπος	MgCO3
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά
Πυκνότητα	3 gr/cm3
Χρώμα	Λευκό. Ενίοτε κιτρινωπό, καστανό ανοικτό ή τεφρό
Σύστημα κρυστάλλωσης	Τριγωνικό
Κρύσταλλοι	Σπάνιοι, μικροί σε ρομβόεδρα. Συνήθως στιφρά ή γαιώδη συσσωματώματα, μερικές φορές με λεπτοκοκκώδη υφή
Υφή	Στιφρή, κοκκώδης, γαιώδης, ενίοτε ινώδης ή πορώδης
Σκληρότητα	3,5 - 4,5
Σχισμός	{1011} τέλειος
Θραύση	Κογχώδης
Λάμψη	Υαλώδης, ενίοτε χωρίς λάμψη
Γραμμή κόνεως	Λευκή
Πλεοχρωισμός	Ασθενής
Διαφάνεια	Διαφανής έως ημιδιαφανής, ανάλογα με την υφή αδιαφανής
Παρατηρήσεις	Ασθενής πράσινος φθορισμός σε υπεριώδη ακτινοβολία

Ανευρίσκεται σε εξαλλοιώσεις σερπεντινών ή περιδοτίτη. Αποτελεί, επίσης, πρωτογενές ορυκτό ιζηματογενών και εκρηξιγενών πετρωμάτων. Απαντά σπάνια σε εβαπορίτες ή σε υδροθερμικές φλέβες και σε καρμπονατίτες.

Περιοχές στις οποίες ανευρίσκεται σε υψηλή καθαρότητα και εκμεταλλεύσιμος είναι ο Καναδάς (Οντάριο, Βρετ. Κολομβία), η Βραζιλία (περιοχή Brumado, Bahia), ΗΠΑ (Νεβάδα, Καλιφόρνια, Ουάσιγκτον), ενώ σε πολύ μεγάλες ποσότητες απαντά στην επαρχία Λιάονινγκ στην Κίνα. Υπάρχει επίσης σε Τουρκία, Αίγυπτο, Αυστρία (Στυρία, Καρινθία), Ισπανία (Καταλωνία), Γερμανία (Σαξωνία), Αφρική (Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Ζάμπια, Νότια Αφρική). Στην Ελλάδα σημαντικά μελετημένα δείγματα απαντούν στη Μαγνησία, στη Χαλκιδική, στο Λαύριο και στη Λέσβο.
Ο τομέας μαγνησίτη στην Ελλάδα

Ο λευκόλιθος ή μαγνησίτης αποτελεί ένα από τα κυριότερα μεταλλεύματα του Ελλαδικού χώρου, με έντονη ερευνητική και παραγωγική δραστηριότητα, ιδιαίτερα στις δεκαετίες 70 και 80 η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η εκμετάλλευσή του παρέχει διάφορα εμπορεύσιμα προϊόντα, όπως μαγνησίτη (ως εξορύσσεται), καυστική και δίπυρη μαγνησία καθώς και πυρίμαχες μάζες ή και πυρίμαχα. Όλα τα παραπάνω προϊόντα είναι εξαιρετικής ποιότητας, περιζήτητα στη διεθνή αγορά[1].

Τα σημαντικότερα κοιτάσματα μαγνησίτη βρίσκονται στην Εύβοια και στη Χαλκιδική. Η Μυτιλήνη επίσης παρουσιάζει κοιτασματολογικό ενδιαφέρον για μαγνησίτη, ενώ μικρότερης σημασίας είναι οι περιοχές Ερμιονίδας, Γρεβενών και Κοζάνης, οι οποίες δεν έχουν ερευνηθεί ακόμα.

Η μεταλλευτική δραστηριότητα στον τομέα πραγματοποιείται κυρίως από την εταιρία ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΛΕΥΚΟΛΙΘΟΙ Α.Μ.Β.Ν.Ε.Ε. η οποία διαθέτοντας κοιτάσματα λευκολίθου και εγκαταστάσεις επεξεργασίας κυρίως στην περιοχή Χαλκιδικής, είναι αμιγώς εξαγωγική (στο 90%) και επιτυγχάνει παρά τον σημαντικό διεθνή ανταγωνισμό να διατηρείται ως η μεγαλύτερη εξαγωγική επιχείρηση προϊόντων λευκολίθου εντός της ΕΕ[2].

Επίσης, από το 2013 έχει επαναδραστηριοποιηθεί η εξορυκτική δραστηριότητα στο Μαντούδι Ευβοίας από την ΤΕΡΝΑ ΛΕΥΚΟΛΙΘΟΙ ΑΕ, η οποία εξαγόρασε την παλαιά ΒΙΟΜΑΓΝ στην περιοχή της Β. Ευβοίας και ήδη εφαρμόζει πρόγραμμα εκμετάλλευσης των γνωστών κοιτασμάτων λευκολίθου του Γερορέματος και του Κακάβου και την περαιτέρω αξιοποίησή τους για παραγωγή μαγνησίας στις εγκαταστάσεις των Φούρνων Μαντουδίου μετά από σχετικό εκσυγχρονισμό[3][4].
Δείτε επίσης

Κατάλογος ορυκτών
Our help-mate Magnesite

Παραπομπές

«Ο τομέας λευκολίθου στην Ελλάδα».
«Πέτρου Τζεφέρη: Στατιστικά δεδομένα για τον ελληνικό Ορυκτό Πλούτο.».
«Απολογισμός του 2013 για τα προϊόντα λευκολίθου και μαγνησίας».

«Aισιοδοξία από την επανεκκίνηση των μεταλλείων λευκόλιθου του Μαντουδίου».

Πηγές

Τμήμα Γεωλογίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Mindat.org
Minerals.net
Webmineral.com
Ηandbook of Μineralogy{pdf}

Βιβλιογραφία

Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 039591096X
Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0395511372


.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License