.
Ο κασσιτερίτης (αγγλ. Cassiterite) είναι ορυκτό οξείδιο του κασσιτέρου. Το όνομά του προέρχεται, όπως και του μετάλλου, από τις "Κασσιτερίδες νήσους", όπως ονομάζονταν, κατά τους προ-ρωμαϊκούς χρόνους, οι ακτές της δυτικής Ευρώπης.[1]
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Οξείδια. Ομάδα ρουτιλίου |
| Χημικός τύπος | SnO2 |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 7 gr/cm3 |
| Χρώμα | Καστανέρυθρο, κίτρινο, μέλαν,
ενίοτε άχρουν |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Τετραγωνικό |
| Κρύσταλλοι | Καλοσχηματισμένοι, βραχείς ή μακροί,
πρισματικοί πυραμιδοειδούς απολήξεως |
| Υφή | Βοτρυοειδής, ινώδης, συμπαγής
έως κοκκώδης |
| Διδυμία | Συχνή {011} επαφής ή διεισδύσεως.
Χαρακτηριστική (διδυμία "αγκώνος") |
| Σκληρότητα | 6 - 7 |
| Σχισμός | {100} ατελής, {110} ασαφής |
| Θραύση | Ανώμαλη έως κογχοειδής |
| Λάμψη | Αδαμαντοειδής έως λιπαρή |
| Γραμμή κόνεως | Λευκή, ανοικτοκάστανη |
| Πλεοχρωισμός | Από ασθενής έως ισχυρός: κίτρινο,
ερυθρό, καστανό |
| Διαφάνεια | Από αδιαφανής έως διαφανής
(ανοικτόχροες παραλλαγές) |
Ο κασσιτερίτης είναι η κύρια πηγή κασσιτέρου από τα παλαιότερα χρόνια ως σήμερα. Το μεγαλύτερο κοίτασμά του βρίσκεται στην Βολιβία και είναι πρωτογενές, καθώς είναι σχηματισμένο από υδροθερμικές φλέβες. Τα περισσότερα σημερινά κοιτάσματά του, ωστόσο, είναι δευτερογενή, σε αλλουβιακές αποθέσεις, καθώς το ορυκτό είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό στις μηχανικές καταπονήσεις. Παλαιότερα, πρωτογενές κοίτασμα υπήρχε και στην Κορνουάλλη της Βρετανίας, σήμερα, όμως, είναι σχεδόν ολοσχερώς εξαντλημένο. Ερωτηματικό παραμένει ο τρόπος εμπλουτισμού των συγκεκριμένων κοιτασμάτων σε κασσίτερο.
Εμφανίζει χαρακτηριστική διδυμία, καθώς οι δίδυμοι κρύσταλλοί του μοιάζουν με κεκαμμένο στον αγκώνα χέρι (διδυμία αγκώνος). Πολλαπλές αλλεπάλληλες διδυμίες αυτού του τύπου στο ίδιο συσσωμάτωμα σχηματίζουν τους αποκαλούμενους "κυκλικούς διδύμους", που εμφανίζονται, επίσης, και στο ρουτίλιο.
Οι κρύσταλλοί του είναι πρισματικοί, συχνά απολήγοντες σε τετραεδρική πυραμίδα. Σε ορισμένες ποικιλίες απαντά και ως βελονοειδής ή και βοτρυοειδής. Σχετίζεται με ρουτίλιο, βολφραμίτη, τουρμαλίνη, αρσενοπυρίτη και μολυβδαινίτη. Είναι ευρέως διαδεδομένο ορυκτό και, εκτός από τα προαναφερθέντα κοιτάσματά του, ανευρίσκεται επίσης στην Γερμανία, την Γαλλία, την Τσεχία, την Πορτογαλία, την Νιγηρία και την Ναμίμπια. Μεγάλα, επίσης, κοιτάσματα απαντούν στην Μαλαισία, την Ινδονησία, την Αυστραλία και την Κίνα, καθώς επίσης και στην περιοχή Minas Gerais στην Βραζιλία.
Πηγές
Handbook of Mineralogy
Mindat.org
Galleries.com
Webmineral.com
Βιβλιογραφία
James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks READ BOOKS, 2008 ISBN 1-4437-4224-4
Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 0-395-91096-X
Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0-395-51137-2
Σημειώσεις
Η ακριβής θέση αυτών των νήσων έχει γίνει αντικείμενο θερμών αντιπαραθέσεων. Πιθανώς πρόκειται για τις ακτές της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, καθώς οι έμποροι, στους οποίους οφείλεται και η ονομασία, είχαν την τάση να αποκρύπτουν πληροφορίες για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
