.
Με τον γεωλογικό όρο Ινδική Ασπίδα, ή Ινδική Τράπεζα, ονομάζεται η ηπειρωτική ασπίδα του προκαμβρίου που αποτελεί μία από τις τέσσερις ηπειρωτικές ασπίδες της Ασιατικής ηπείρου, και η οποία καλύπτει περίπου τα 2/3 της σημερινής Ινδίας.
Μετά τη σταθεροποίηση της βάσης της ινδικής τράπεζας κατά την διάρκεια του Πρωτεροζωικού Αιώνα (πριν 570 εκατομμύρια χρόνια) η εξέλιξη που ακολούθησε, σύμφωνα πάντα με τις έρευνες και παρατηρήσεις των γεωλόγων, προσδιορίσθηκε από έξι βασικές στρωματογραφικές σειρές, όπως αυτές αποκαλύπτονται δημιουργώντας τα πετρώματα της ομάδας Κούνταπα, όπως και τα πετρώματα των σειρών Βίντγια, της Γκοτβάνα (ιζήματα), του μεσοζωικού αιώνα, του παλαιογενούς και του νεογενούς.
Συγκεκριμένα η βάση της Ινδικής τράπεζας, δηλαδή η μέσο βόρεια πλευρά της Ινδικής χερσονήσου όπως φαίνεται σήμερα, αποτελείται από πέντε περιοχές πτυχώσεων που γεω-συγκλίνουν στην ασιατική ήπειρο, και οι οποίες οριοθετούν την ασπίδα προς βορρά, ενώ προς νότο οριοθετείται από την υφιστάμενη σημερινή ακτογραμμή. Οι πτυχώσεις αυτές, ξεκινώντας από την αρχαιότερη προς την νεότερη είναι:
Η πτύχωση Νταρουάρ.
Η οροσειρά Αράβαλι.
Η οροσειρά Ανατολικών Γκατς
Τα όρη Σάτπουρα,και
Η πτύχωση Δελχί.
Πηγές
"Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.29ος, σελ.281.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
