.
Η Ηφαιστειολογία (Vulcanology, Vulcanologie, Vulkankunde, Vulcanologi) αποτελεί ιδιαίτερο επιστημονικό κλάδο της Γεωλογίας. Κύριο αντικείμενο έρευνας και μελέτης της επιστήμης αυτής είναι τα ηφαίστεια, η ηφαιστειότητα, δηλαδή τα ηφαιστειακά φαινόμενα που παρατηρούνται κατά τη δράση τους, τα αίτια δημιουργίας και ο μηχανισμός δράσης τους, καθώς και η δυνατότητα πρόβλεψης των εξ αυτών καταστροφικών δραστηριοτήτων. Οι επιστήμονες του κλάδου αυτού καλούνται ηφαιστειολόγοι.
Κατά τα τελευταία χρόνια ο κλάδος αυτός έλαβε μεγίστη ανάπτυξη, ιδιαίτερα στην Ελλάδα αμέσως μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.
Σήμερα οι "ηφαιστειολόγοι" που μελετούν τα αίτια και τη λειτουργία της ηφαιστειακής δράσης, μπορούν με τα μέσα που διαθέτουν να προβούν ακόμη και σε πρόγνωση (σύντομης χρονικά) ηφαιστειακής έκρηξης.
Τα πρώτα και σημαντικότερα ειδικά συγγράμματα περί Ηφαιστειολογίας ήταν των:
F. Wolff "Der Vulcanismus" (Stuttgard 1913-1929, τόμοι 3) και
K. Sapper "Vulkankunde'" (Stuttgard 1927).
Πηγές
"Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τ.9ος, σ.402
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
