.
Γήινος φλοιός ή γεωφλοιός χαρακτηρίζεται το επιφανειακό στρώμα του πλανήτη Γη, Η ονομασία είναι αρκετά παλαιά την οποία χρησιμοποίησε ο Καρτέσιος, πλην όμως η εννοιολογική της σημασία έχει εξελιχθεί σημαντικά. Στην έκτασή του το στρώμα αυτό παρουσιάζει μια ανομοιομορφία αν ληφθούν υπόψη οι ζώνες ιζηματογένεσης πλησίον της επιφάνειας.[1]
Τομή της γης
Κατά το σύγχρονο ορισμό ο γεωφλοιός ορίζεται από την επιφάνεια της Γης μέχρι την ασυνέχεια Μοχορόβιτσιτς που ποικίλει σε βάθος κάτω από ωκεάνιες λεκάνες και ηπειρωτικές περιοχές με συνέπεια και ο γεωφλοιός να διακρίνεται ως ηπειρωτικός και ωκεάνιος.
Ο Γεωφλοιός παρότι διαχωρίζεται σε επιμέρους πετρώματα κύρια συστατικά του είναι το πυρίτιο και το αργίλιο εξ ου και η γεωλογική του διεθνή ονομασία σιάλ εκ των συμβόλων των εν λόγω χημικών στοιχείων SiAl.
Γενικά
Περιβάλλεται από την ατμόσφαιρα και πάνω σε αυτόν έχει αναπτυχθεί ζωή. Ο γήινος φλοιός καλύπτεται κατά 71% από τους ωκεανούς, δηλαδή νερό.
Ο φλοιός βρίσκεται πάνω από το μανδύα, ενώ σε πολλά σημεία μεταξύ των δύο παρεμβάλλεται μάγμα. Ο φλοιός της γης δεν είναι ενιαίος, όπως της Αφροδίτης, αλλά διασπασμένος σε τεκτονικές πλάκες. Τα πετρώματα του φλοιού και ο αέρας της γης ανανεώνονται[2], επειδή ο φλοιός μεταβάλλεται συχνά από γεωλογική άποψη. Αυτή η ευμεταβλητότητα οφείλεται στο μικρό πάχος του φλοιού και στην εσωτερική θερμική ενέργεια του πυρήνα, η οποία μεταφέρεται στο φλοιό μέσω ρευμάτων μάγματος του μανδύα[2]. Οι τεκτονικές πλάκες απομακρύνονται, συγκρούονται και τρίβονται μεταξύ τους, δημιουργώντας λεκάνες που γεμίζουν με νερό (ωκεανούς) και όρη. Η Γη είναι ο μοναδικός εσωτερικός πλανήτης του εσωτερικού ηλιακού συστήματος που διατηρεί μια σχετικά αυξημένη θερμοκρασία λόγω και του φλοιού της[2]. Ο φλοιός, όμως διαμορφώνεται και από διαβρωτικές δυνάμεις. Ο φλοιός παίζει ενεργό ρόλο στην επιφάνεια της Γης, άρα και της ζωής, που βρίσκεται πάνω του, τον οποίο διαδραματίζει εξαιτίας της ευμεταβλητότητάς του[2][3].
Γήινος Φλοιός 1. Ωκεανός 2. Θαλάσσιος πυθμένας 3. Τεκτονική τάφρος 4. Μεσοωκεάνια ράχη 5. Ωκεάνια τάφρος 6. Υφαλοκρηπίδα 7. Ηπειρωτική κατωφέρεια ή ηπειρωτικό υφαλοπρανές 8. Ωκεάνιος Φλοιός 9. Ηπειρωτικός Φλοιός 10. Ασυνέχεια του Mohorovičic (Moho) 11. Στρώμα Ιζηματογενών Πετρωμάτων 12. Βασαλτικό Στρώμα 13. Γρανιτικό στρώμα 14. Μανδύας 15. Κατεύθυνση κατά την οποία μετακινείται η ωκεάνια πλάκα κάτω από την ηπειρωτική 16. Γραμμή κατά μήκος της οποίας εμφανίζονται αλληλεπικαλυπτόμενες μετακινήσεις πλακών (Ζώνη σύγκλισης)
Ένα ποσοστό της τάξης του 30% της ενέργειας που εκπέμπει ο ήλιος στη Γη απορροφάται από το φλοιό, ενώ αυτός εκπέμπει και ενέργεια πίσω στο σύμπαν, όχι μόνο αυτή που προσλαμβάνει από το σύμπαν, αλλά και αυτήν που προέρχεται από το εσωτερικό της Γης. Ο γήινος φλοιός δέχεται ρύπανση.
Ο φλοιός είναι πολύ λεπτός για τα γεωλογικά δεδομένα, αλλά πολύ παχύς για τον τρυπήσουμε. Ωστόσο υπάρχουν ερευνητικές ομάδες που πιστεύουν ότι μπορούν να το καταφέρουν[4].
Παραπομπές
«Μυστηριώδης περιοχή χωρίς φλοιό υπάρχει στο μέσον του Ατλαντικού ωκεανού» (html). physics4u. 6 Φεβρουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-07-02. Ανακτήθηκε στις 2010-02-23.
Παυλίδης, Σπυρίδων. «ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ» (html). Τμήμα Γεωλογίας ΑΠΘ. Ανακτήθηκε στις 2010-02-23.
«Το καυτό κλίμα θα μπορούσε να κάνει τη Γη μια άλλη Αφροδίτη» (html). Physics4u. 13 Μαΐου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-08. Ανακτήθηκε στις 2010-02-23.
«Ξεκίνησαν δοκιμαστικές γεωτρήσεις στο μανδύα» (html). physics4u. 17 Ιανουαρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-09-28. Ανακτήθηκε στις 2010-02-23.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
