.
Το γεωσύγκλινο είναι στην γεωλογία μία μεγάλη κοιλότητα της επιφάνειας της Γης ανάμεσα σε δύο ηπείρους, όπου συσσωρεύονται ιζήματα καθώς ο γεωφλοιός βυθίζεται σ' εκείνη την περιοχή. Ο όρος αυτός, δημιουργήθηκε απ' τον Αμερικανό Τζέημς Ντ. Ντάνα το 1873, ο οποίος εφάρμοσε την ιδέα του συμπατριώτη του, Τζέημς Χωλ.
Χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Τα ορθογεωσύγκλινα και τα παραγεωσύγκλινα.
Ορθογεωσύγκλινα
Τα ορθογεωσύγκλινα είναι συνήθως θαλάσσιοι τάφροι, μέσα στα οποία γίνεται μεγάλη απόθεση ιζημάτων. Κάτω από το βάρος των ιζημάτων, το οποίο αυξάνεται ακατάπαυστα, ο πυθμένας του γεωσύγκλινου υποχωρεί και βυθίζεται βαθμιαία.
Παραγεωσύγκλινα
Τα παραγεωσύγκλινα βρίσκονται στο εσωτερικό των ηπείρων, ανάμεσα σε μεγάλους ορεινούς όγκους. Και σε αυτά, γίνεται απόθεση ηπείρωτικών ιζημάτων.
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια «Επιστήμη και Ζωή» (τόμος 4, σελ. 79)
Εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα» (τόμος 17, σελ. 160)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τηθύς (γεωλογία)
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
