.
Ο αλβίτης (αγγλ. albite) είναι τηκτοπυριτικό ορυκτό του νατρίου και του αργιλίου. Οφείλει το όνομά του στο χρώμα του (λατιν. albus = λευκός).
Είναι το πρώτο μέλος της σειράς των πλαγιοκλάστων (το τελευταίο είναι ο ανορθίτης) και τα ενδιάμεσα μέλη είναι ισόμορφες παραμίξεις μεταξύ των δύο αυτών ακραίων μελών.
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Τηκτοπυριτικά. Ομάδα αστρίων, σειρά πλαγιοκλάστων |
| Χημικός τύπος | NaAlSi3O8 |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 2,6 gr/cm3 |
| Χρώμα | Λευκό, γκριζόλευκο, γαλαζωπό, πρασινωπό,
ερυθρωπό |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Τρικλινές |
| Κρύσταλλοι | Συνηθέστερα πινακοειδείς, σε συσσωματώσεις,
κοκκώδεις |
| Υφή | Συμπαγής, κοκκώδης |
| Διδυμία | Συχνότατη, πολυσύνθετη,
παράδειγμα για όλους τους νόμους της διδυμίας. Χαρακτηριστικός ο αλβιτικός νόμος |
| Σκληρότητα | 6 - 6,5 |
| Σχισμός | Τέλειος {001}, πολύ καλός {010}, ατελής {110} |
| Θραύση | Ανώμαλη έως κογχοειδής |
| Λάμψη | Υαλώδης, μαργαριτώδης σε σχισμογενείς επιφάνειες |
| Γραμμή κόνεως | Λευκή |
| Πλεοχρωισμός | Διάξων αλλά δεν εμφανίζει
πλεοχρωισμό (άχρους) |
| Διαφάνεια | Διαφανής έως (συνηθέστερα) ημιδιαφανής |
Ο αλβίτης απαντάται ως συστατικό γρανιτικών και συηνιτικών πετρωμάτων, σε αλκαλικούς διορίτες, σε βασάλτες σε φλέβες πηγματιτών, σε υδροθερμικές φλέβες αλλά και σε ορισμένα μεταμορφωσιγενή πετρώματα χαμηλών πιέσεων και θερμοκρασιών (κυρίως σχιστολίθους). Είναι δευτερογενές ορυκτό σε ιζηματογενείς αποθέσεις. Η παραλλαγή του αλβίτη με πλακώδεις κρυστάλλους αποκαλείται κληβελανδίτης.
Εξαλλοιώνεται προς καολινίτη και σερικίτη, ενώ λιγότερο συχνή είναι η εξαλλοίωση που αποκαλείται σωσσυριτίωση (η εξαλλοίωση δίνει συσσωματώσεις από ζωισίτη, ασβεστίτη, σερικίτη και αλβίτη). Ορυκτά με τα οποία σχετίζεται είναι ο χαλαζίας, ο ασβεστίτης, το ορθόκλαστο, ο βιοτίτης και η κεροστίλβη.
Απαντάται σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη, ως συστατικό των πυριγενών πετρωμάτων. Αξιοσημείωτες εμφανίσεις πολύ καλοσχηματισμένων κρυστάλλων είναι σε αρκετές περιοχές της Ελβετίας, τη Σαβοϊα της Γαλλίας, την Άνω Αδίγη της Ιταλίας, τη Ρωσία (Ουράλια όρη και όρη Ίλμεν), τις ΗΠΑ (Καλιφόρνια, Αλάσκα, Βιρτζίνια), τον Καναδά (Οντάριο), το Minas Gerais στη Βραζιλία, το Τσουμέμπ της Ναμίμπια και τη Μαδαγασκάρη.
Στην Ελλάδα όμορφοι κρύσταλλοί του ανευρίσκονται στην Άνδρο (ορυχείο Βιτάλη) την Τήνο (Απηγανιά, Πάνορμος), τη Σάμο (περιοχή Καρλοβασίου), τη Σέριφο, την Κρήτη (Λάκκοι Χανίων και Αγία Πελαγία Ηρακλείου[χρειάζεται αποσαφήνιση]), το ορυχείο "Σκουριές" των μεταλλείων Κασσάνδρας, την Κομοτηνή (Θέρμες), την Ξάνθη και την Νεάπολη Λακωνίας.
Πηγές
Τμήμα Γεωλογίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Handbook of Mineralogy
Mindat.org
Webmineral.com
Δείτε επίσης
Κατάλογος ορυκτών
Βιβλιογραφία
James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 039591096X
Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0395511372
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
