Ο αλμανδίνης είναι ο πιο κοινός από όλους τους γρανάτες και αυτός που χρησιμοποιείται περισσότερο στην κοσμηματοποιία.
Στην αρχαιότητα ήταν γνωστός ως «ανθράκιο» για το σκούρο, σχεδόν μαύρο χρώμα ορισμένων κρυστάλλων του. Πρόκειται για ένα πυριτικό άλας σιδήρου και αργιλίου που βρίσκεται σε μεταμορφωμένα και ηφαιστειακά πετρώματα πλούσια σε σίδηρο και μαγνήσιο. Μπορεί να βρεθεί επίσης, αν και πιο σπάνια, σε πηγματίτες. Πολλές φορές εντοπίζεται μαζί με τουρμαλίνη, ανδαλουσίτη, ζιρκόνιο ή απατίτη.
Οι κρύσταλλοι αλμανδίνη είναι στην πλειονότητα τους ρομβοδωδεκαεδρικοί (12 έδρες σε μορφή ρόμβου), όμως αυτοί που σχηματίζονται στους πηγματίτες είναι τραπεζόεδρα (24 τραπεζοειδείς έδρες). Το χρώμα του ποικίλλει από ροζ, τυπικό στους πιο μικρούς, έως καστανόμαυρο. Ανάλογα με τον τύπο προσμείξεων, το χρώμα είναι μαυριδερό, κιτρινωπό ή πρασινωπό. Μερικές φορές είναι εντελώς μαύρος από την παρουσία εγκλεισμάτων βιοτίτη.
Η κύρια χρήση του αλμανδίνη είναι στην κοσμηματοποιία, αν και λόγω της σκληρότητας και της αντοχής του συχνά αξιοποιείται ως λειαντικό υλικό για το χαρτί και τα υφάσματα. Τα καλύτερα κρυσταλλωμένα δείγματα προορίζονται για την κοσμηματοποιία. Από αυτά τα λιγότερο διαφανή και καθαρά κόβονται σε σχήμα καμποσόν, που επιτρέπει το πέρασμα του φωτός από μέσα τους. Τα πιο διαφανή δείγματα, με έντονο κόκκινο χρώμα, κόβονται σε έδρες (ταγιάρισμα). Οι αλμανδίνες κατώτερης ποιότητας γίνονται απλές χάντρες, για περιδέραια ή μπρασελέ.
Εμφανίσεις
Οι καλύτεροι αλμανδίνες για κοπή εντοπίζονται, στρογγυλεμένοι, στις αλλουβιακές αποθέσεις των ποταμών της Σρι Λάνκα και του Βιετνάμ και σε κρυσταλλική μορφή στην Ινδία και στο Αφγανιστάν. Στη Βραζιλία υπάρχουν δείγματα με όμορφο κόκκινο χρώμα του ρουμπινιού. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα του αλμανδίνη βρίσκονται στην:
Ινδία
Σρι Λάνκα
Βραζιλία
Αυστρία
Βιετνάμ
Αφγανιστάν
Ζάμπια
Μαδαγασκάρη
Νορβηγία
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
