.
Ο αιγιρίνης (αγγλ. aegirine) είναι ινοπυριτικό ορυκτό του νατρίου και του σιδήρου. Οφείλει το όνομά του στον Ægir, θεότητα της θάλασσας της Σκανδιναβικής μυθολογίας.[1]. Συνώνυμό του είναι ο ακμίτης, που ονομάστηκε έτσι λόγω του αξύληκτου των άκρων των ακμών του.
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Ινοπυριτικά. Ομάδα πυροξένων |
| Χημικός τύπος | NaFe3+Si2O6 |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 3,5 - 3,6 gr/cm3 |
| Χρώμα | Σκούρο πράσινο έως πρασινόμαυρο.
Αν υπερτερεί ο αυγίτης καστανέρυθρο ή μέλαν |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Μονοκλινές |
| Κρύσταλλοι | Πρισματικοί βελονοειδείς με οξύληκτα
άκρα και έντονο θετικό ανάγλυφο μέχρι 35 εκ. |
| Υφή | Βελονοειδής, ινώδης, σε ακτινωτά συσσωματώματα |
| Διδυμία | Συχνή, απλή ή ελασματοειδής κατά {100} |
| Σκληρότητα | 6 |
| Σχισμός | Σαφής κατά {110} και {110} υπό γωνία 87° |
| Θραύση | Ανώμαλη |
| Λάμψη | Υαλώδης προς ρητινώδη |
| Γραμμή κόνεως | Ανοικτή γκριζοκίτρινη |
| Πλεοχρωισμός | Εμφανής. Χ=σμαραγδοπράσινο,
Υ=πράσινο χόρτου, πράσινο σκούρο, κίτρινο Ζ=καστανοπράσινο, καστανοκίτρινο, κίτρινο |
| Διαφάνεια | Ημιδιαφανής ως αδιαφανής |
Εμφάνιση, παραγενέσεις
Σχηματίζει παραμικτική σειρά με τον αυγίτη ((Na,Ca)(Fe3+,Fe2+,Mg,Al,Ti)Si2O6, συχνά δε οι παραμίξεις αυτές αποκαλούνται αιγιριναυγίτης. Είναι μέλος της ομάδας των αμφιβόλων (υποομάδα κλινοπυρόξενων).
Απαντάται συχνά σε αλκαλικά πυριγενή πετρώματα (συηνίτες, γρανίτες, τραχείτες, σε καρμπονατίτες και σε πηγματίτες. Ανευρίσκεται, επίσης, σε μεταμορφωμένα πετρώματα, όπως γνευσίους, σχιστολίθους και σιδηρομιγείς αποθέσεις. Έχει επίσης ανευρεθεί σε μάργες.
Η εξαλλοίωσή του οδηγεί στο σχηματισμό χλωρίτη ή νατριούχων αμφιβόλων.
Ορυκτά με τα οποία σχετίζεται είναι ο νεφελίνης, ο αρφβενδσονίτης, ο αινιγματίτης, ο αστροφυλλίτης, το ευδιάλυτο, ο αποφυλλίτης, οι καλιούχοι άστριοι, ο ριβεκίτης και ο γλαυκοφανής (τα δύο τελευταία ιδιαίτερα στα μεταμορφωμένα πετρώματα).
Απαντάται σχεδόν σε όλα τα σημεία του κόσμου. Αξιοσημείωτες εμφανίσεις καλοσχηματισμένων κρυστάλλων αναφέρονται στη Νορβηγία, στο σύμπλεγμα Alno της Σουηδίας, στην Ισπανία (περιοχή Huesca), στη χερσόνησο Κόλα της Ρωσίας, στη Γροιλανδία, στο Μαλάουι (ιδιαίτερα μεγάλοι κρύσταλλοι), τη Ζάμπια, το Mont Saint-Hilaire στο Κεμπέκ του Καναδά και στις Πολιτείες Αρκάνσας και Μοντάνα στις ΗΠΑ.
Στην Ελλάδα απαντάται στη νήσο Σίφνο (όρμος «Βρουλίδια» στα βόρεια της νήσου).
Πηγές
Τμήμα Γεωλογίας Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Handbook of Mineralogy
Mindat.org
Webmineral.com
Δείτε επίσης
Βιβλιογραφία
James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
Deer, W.A., R.A. Howie, and J. Zussman (1978) Rock-forming minerals
Σημειώσεις
Το όνομα είναι εγκεκριμένο από την ΙΜΑ
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
