.
Η χρήση του όρου φυσική περιοχή αποδίδεται πάντα με την έννοια της έκτασης μιας γεωγραφικής περιοχής στην οποία η ανθρωπογενής παρέμβαση είναι ανύπαρκτη μέχρι ελάχιστη.
Βασικά χαρακτηριστικά των φυσικών περιοχών είναι η γεωλογική μορφολογία, η κλιματική κατάταξη, και η εξ αυτών υφιστάμενη πανίδα και χλωρίδα δημιουργώντας μια ιδιαίτερη ενότητα διαφορετική άλλων γειτονικών συνόλων. Παρά την εξάπλωση των πληθυσμών στη σύγχρονη εποχή με συνέπεια τον περιορισμό του όρου στην στενή έννοιά του, εντούτοις συνεχίζεται η χρήση του για ιδιαίτερες περιοχές όπου η επέμβαση του ανθρώπου κρίνεται οριακή.
Τέτοιες για παράδειγμα περιοχές μπορεί ν΄ αφορούν μεγάλες γεωγραφικές εκτάσεις όπως π.χ. εκτάσεις σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη, ή σε τροπικά όπως οι έρημοι, περιοχές με έντονη βλάστηση, καθώς και μικρότερες όπως ερημικοί όρμοι, ακατοίκητα νησιά και νησίδες σε μικρά γεωγραφικά πλάτη.
Ιδιαίτερη χρήση του όρου γίνεται από περιβαλλοντολογική άποψη, περισσότερο κατά την έννοια προστασίας της διατήρησής μιας φυσικής περιοχής και κατά συνέπεια του βιοτόπου της.
Δείτε επίσης
Εθνικός δρυμός
Πηγές
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica τομ. 49ος, σελ. 34.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
