\( \require{mhchem} \)
To υδροαστάτιο[1] (αγγλικά: hydrogen astatide) είναι ανόργανη χημική ένωση, που περιέχει υδρογόνο και αστάτιο, με μοριακό τύπο HAt. Tο μόριό του αποτελείται από ένα άτομο αστατίου ομοιοπολικά συνδεμένο με ένα άτομο υδρογόνου[2].
| Υδροαστάτιο | |||
|---|---|---|---|
 |
|||
| Γενικά | |||
| Όνομα IUPAC | Αστατίδιο του υδρογόνου | ||
| Άλλες ονομασίες | Υδροαστάτιο Αστατάνιο Υδρίδιο του αστατίου Αστατιούχο υδρογόνο |
||
| Χημικά αναγνωριστικά | |||
| Χημικός τύπος | HAt | ||
| Μοριακή μάζα | 211 amu | ||
| SMILES | [AtH] | ||
| InChI | 1S/AtH/h1H | ||
| PubChem CID | 23996 | ||
| ChemSpider ID | 22432 | ||
| Δομή | |||
| Είδος δεσμού | Ομοιοπολικός | ||
| Πόλωση δεσμού | 0% | ||
| Γωνία δεσμού | 0° | ||
| Μοριακή γεωμετρία | γραμμική | ||
| Φυσικές ιδιότητες | |||
| Χημικές ιδιότητες | |||
| Επικινδυνότητα | |||
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |||
Αυτή η χημική ένωση φαίνεται να έχει ιδιότητες πολύ όμοιες με αυτές των τεσσάρων άλλων υδραλογόνων. Το (αντίστοιχο) υδροαστατικό οξύ είναι το ισχυρότερο απ' όλα τα υδροαλογονικά οξέα. Ωστόσο, η χρήση του είναι πολύ περιορισμένη, γιατί γρήγορα διασπάται στα στοιχεία που το αποτελούν, δηλαδή σε υδρογόνο και αστάτιο[3]. Επιπλέον. το αστάτιο έχει μικρή ημιζωή. Επειδή δε το υδρογόνο και το αστάτιο έχουν σχεδόν ίση ηλεκτραρνητικότητα, και η ύπαρξη του κατιόντος αστατίου (At+) έχει παρατηρηθεί[4], η διάσταση υδροαστατίου μπορεί να οδηγήσει και σε σχηματισμό ανιόντος υδριδίου (H-). Έτσι, το υδροαστάτιο διασπάται σύντομα με την ακόλουθη αντίδραση:
\( {\displaystyle \mathrm {2HAt{\xrightarrow {}}H^{+}+At^{-}+H^{-}+At^{+}{\xrightarrow {}}H_{2}+At_{2}} } \)
Επίσης, συγκρίνοντας τις ενθαλπίες σχηματισμού των υδραλογόνων, παρατηρούμε ότι αριθμητικά μειώνεται με την αύξηση της περιόδου του αλογόνου. Αν και τα υδατικά διαλύματα υδροϊωδίου είναι σταθερά, τα υδατικά διαλύματα υδροαστατίου είναι λιγότερο σταθερά από το σύστημα νερού, υδρογόνου και αστατίου.
Επιπρόσθετα, το αστάτιο δεν έχει κανένα σταθερό ισότοπο. Το πιο σταθερό από αυτά, το 210At, έχει ημιζωή 8,1 ώρες, κι έτσι δε μπορούν εύκολα να χρησιμοποιηθούν οι χημικές του ενώσεις[5], εφόσον το αστάτιο μετατρέπεται σύντομα σε άλλα στοιχεία.
Παρατηρήσεις, υποσημειώσεις και αναφορές
Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
PubChem, "astatane - Compound Summary", accessed July 3, 2009.
Fairbrother, Peter, "Re: Is hydroastatic acid possible?" Αρχειοθετήθηκε 2011-02-02 στο Wayback Machine., accessed July 3, 2009.
Advances in Inorganic Chemistry, Volume 6 by Emeleus, p.219, Academic Press, 1964 ISBN 0-12-023606-0
Gagnon, Steve, "It's Elemental", accessed July 3, 2009.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License