\( \require{mhchem} \)
.
Ένας λύχνος Μέκερ-Φίσερ ή λύχνος Μέκερ είναι ένας λύχνος αερίου εργαστηρίου που παράγει πολλαπλές φλόγες ανοικτού καυσίμου, που χρησιμοποιείται για θέρμανση, αποστείρωση και καύση. Χρησιμοποιείται όταν η εργαστηριακή εργασία απαιτεί μια πιο θερμή φλόγα από αυτήν του λύχνου Μπούνσεν, ή όταν χρειάζεται μια φλόγα με μεγαλύτερη διάμετρο, όπως με το βρόχο ενοφθαλμισμού ή σε κάποιες λειτουργίες φυσήματος γυαλιού. Ο λύχνος εισήχθη από τον Γάλλο χημικό Georges Méker σε ένα άρθρο που δημοσίευσε το 1909.[1]
Η έξοδος της θερμότητας του καυστήρα Μέκερ-Φίσερ μπορεί να είναι πάνω από 12.000 BTU (13.000 kJ) ανά ώρα (περίπου 3,5 kW) χρησιμοποιώντας υγραέριο.[2] Επιτυγχάνονται θερμοκρασίες μέχρι 1.100–1.200 °C (2.000–2.200 °F). Συγκρινόμενος με τον λύχνο Μπούνσεν, το κατώτερο τμήμα του σωλήνα του έχει περισσότερα ανοίγματα με μεγαλύτερες συνολικές διατομές, επιτρέποντας περισσότερο αέρα και διευκολύνοντας καλύτερη ανάμειξη αέρα και καυσίμου. Ο σωλήνας είναι πιο πλατύς και η κορυφή του καλύπτεται με ένα μεταλλικό πλέγμα που διαχωρίζει τη φλόγα σε μια διάταξη μικρότερων φλογών με ένα κοινό εξωτερικό περίβλημα, εξασφαλίζοντας ομοιόμορφη θέρμανση και αποτρέπει επίσης επιστροφή φλόγας στον πυθμένα του σωλήνα, που είναι ένας κίνδυνος σε υψηλές αναλογίες αέρα προς καύσιμο και περιορίζει το μέγιστο ρυθμό της εισροής αέρα σε έναν λύχνο Μπούνσεν. Η φλόγα καίγεται χωρίς θόρυβο, αντίθετο προς τους λύχνους Μπούνσεν ή Τέκλου.[1][3]
Παραπομπές
Merriam-Webster: Meker burner
Durham Geo
Hale, Charles W. (1915). Domestic Science, Volume 2. London: Cambridge University Press, σελ. 38.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Video of Meker burner in use.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
