.
Ο ταρσός είναι η πιο κεντρική (κοντά στο σώμα) από τις τρεις υποδιαιρέσεις του ποδιού, δηλαδή του περιφερικότερου τμήματος του κάτω άκρου. Ο ταρσός περιλαμβάνει εφτά οστά.
Τα εφτά οστά του ταρσού είναι τοποθετημένα σε μια κεντρική και μια περιφερική ομάδα, με ένα ενδιάμεσο οστό μεταξύ των δύο ομάδων στην έσω πλευρά του ποδιού. Στην κεντρική ομάδα βρίσκονται τα δύο πιο ογκώδη οστά του ταρσού, ο αστράγαλος, το υψηλότερο όσον αφορά τη θέση οστό του ποδιού, ο οποίος αρθρώνεται με τη κνήμη και τη περόνη με τη ποδοκνημική άρθρωση, και τη πτέρνα, το μεγαλύτερο οστό του ταρσού, η οποία βρίσκεται κάτω από τον αστράγαλο. Το ενδιάμεσο οστό είναι το σκαφοειδές. Στην περιφερική ομάδα ανήκουν το κυβοειδές και τα τρία σφηνοειδή οστά, το έσω, ενδιάμεσο και έξω. Τα οστά συνδέονται μεταξύ τους με αρθρώσεις και συνδέσμους.
Ένα ιδιαίτερο μόρφωμα του ταρσού είναι ο ταρσιαίος κόλπος, ο οποίος είναι η πύλη εισόδου νεύρων, αγγείων και των τενόντων των μυών της κνήμης για την κάτω επιφάνεια του ποδιού. Ο ταρσιαίος κόλπος σχηματίζεται από τη πτέρνα, το έσω σφυρό, την έσω επιφάνεια του αστραγάλου και τον υπερκείμενο καθεκτικό σύνδεσμο των καμπτήρων μυών.
Πηγή
R.L. Drake, W. Vogl, A.W.M. Mitchell, Ανατομία Gray’s, Εκδόσεις Πασχαλίδης, 2007
Άνθρωπος, Ανατομία, Φυσιολογία
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
