.
Το πείραμα Μίλερ-Ούρι[1] (ή πείραμα Ούρι-Μίλερ[2] Miller–Urey experiment) ήταν ένα πείραμα το οποίο προσομοίωνε τις υποθετικές συνθήκες που πιστεύονταν τότε ότι επικρατούσαν στην νεαρή Γη εξετάζοντας το ενδεχόμενο της χημικής εξέλιξης. Ειδικότερα το πείραμα εξέτασε την υπόθεση του σοβιετικού επιστήμονα Αλεξάντρ Οπάριν και του Τζ. Μπ. Σ. Χάλντεϊν ότι οι συνθήκες της νεαρής Γης ευνοούσαν χημικές αντιδράσεις οι οποίες θα συνέθεταν οργανικές ενώσεις από ανόργανα υλικά. Το πείραμα θεωρείται το κλασσικό πείραμα πάνω στην προέλευση της ζωής και έγινε το 1952[3] ενώ δημοσιεύτηκε το 1953 από τον Στάνλεϊ Μίλερ και τον Χάρολντ Ούρι στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο.[4][5][6]
Η διάταξη του πειράματος
To 2008,[7] μια επαναανάλυση τον αρχειοθετημένων διαλυμάτων του Μίλερ από τα αρχικά πειράματα έδειξε ότι σε μία από τις συσκευές είχαν σχηματιστεί 22 αμινοξέα αντί για 5.[8]
Πείραμα και ερμηνεία
Για το πείραμα χρησιμοποιήθηκε νερό (H2O), μεθάνιο (CH4), αμμωνία (NH3) και υδρογόνο (H2). Όλες οι ουσίες σφραγίστηκαν σε μια αποστειρωμένη διάταξη γυάλινων σωλήνων και φιαλίδιων συνδεδεμένων σε βρόγχο, με το ένα φιαλίδιο να είναι μισογεμάτο με υγρό νερό και ένα άλλο να περιέχει ζεύγος ηλεκτροδίων. Το υγρό νερό θερμαίνονταν ώστε να προκληθεί εξάτμηση, ενώ πυροδοτούνταν σπινθήρες μεταξύ των ηλεκτροδίων ώστε να προσομοιωθούν οι αστραπές στην ατμόσφαιρα και τους υδρατμούς, ενώ μετά η ατμόσφαιρα κρύωνε ξανά ώστε το νερό να υγροποιηθεί και να διαρρεύσει πίσω στο αρχικό φιαλίδιο σε συνεχή κύκλο.
Μετά το πέρας μιας εβδομάδας συνεχούς λειτουργίας, ο Μίλερ και ο Ούρι παρατήρησαν ότι το 10-15% του άνθρακα στο σύστημα είχε σχηματίσει οργανικές ενώσεις. Δύο τοις εκατό του άνθρακα είχε σχηματίσει αμινοξέα, τα οποία χρειάζονται για την παρασκευή πρωτεϊνών από τα ζωντανά κύτταρα, με την γλυκίνη να είναι το πιο συχνά εμφανιζόμενο. Σχηματίστηκαν ακόμα υδατάνθρακες, λιπίδια, και άλλα δομικά στοιχεία των νουκλεϊκών οξέων.
Παραπομπές
Hill HG, Nuth JA (2003). «The catalytic potential of cosmic dust: implications for prebiotic chemistry in the solar nebula and other protoplanetary systems». Astrobiology 3 (2): 291–304. doi:10.1089/153110703769016389. PMID 14577878.
Balm SP, Hare JP, Kroto HW (1991). «The analysis of comet mass spectrometric data». Space Science Reviews 56: 185–9. doi:10.1007/BF00178408.
Stanley Miller's 70th birthday
Miller, Stanley L. (May 1953). «Production of Amino Acids Under Possible Primitive Earth Conditions». Science 117: 528. doi:10.1126/science.117.3046.528. PMID 13056598.
Miller, Stanley L.; Harold C. Urey (July 1959). «Organic Compound Synthesis on the Primitive Earth». Science 130: 245. doi:10.1126/science.130.3370.245. PMID 13668555. Miller states that he made "A more complete analysis of the products" in the 1953 experiment, listing additional results.
A. Lazcano, J. L. Bada (June 2004). «The 1953 Stanley L. Miller Experiment: Fifty Years of Prebiotic Organic Chemistry». Origins of Life and Evolution of Biospheres 33: 235–242. doi:10.1023/A:1024807125069. PMID 14515862.
Johnson AP, Cleaves HJ, Dworkin JP, Glavin DP, Lazcano A, Bada JL (October 2008). «The Miller volcanic spark discharge experiment». Science 322 (5900): 404. doi:10.1126/science.1161527. PMID 18927386.
Catherine Brahic. «Volcanic lightning may have sparked life on Earth — earth — 16 October 2008 — New Scientist Environment». NewScientist. Ανακτήθηκε στις 2008-10-17.
Άνθρωπος, Ανατομία, Φυσιολογία
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
