.
Η νωτιαία φθίση είναι η αργή εκφύλιση των αισθητικών νευρώνων στις ραχιαίες (οπίσθιες) στήλες του νωτιαίου μυελού, οι οποίοι μεταφέρουν πληροφορίες που διασφαλίζουν στον άνθρωπο την αίσθηση της θέσης (ιδιοδεκτικότητα), της δόνησης και της διακριτικής αφής.
Αιτία
Η νωτιαία φθίση είναι αποτέλεσμα συφιλιδικής λοίμωξης που δεν έχει θεραπευτεί και εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα απομυελίνωσης.
Συμπτώματα
Συμπτώματα μπορεί να μην εμφανιστούν για ορισμένες δεκαετίες μετά την αρχική λοίμωξη και περιλαμβάνουν: αδυναμία, μείωση αντανακλαστικών, παραισθησίες, σουβλερούς και καυσαλγικούς πόνους, τσιμπήματα, υπαισθησίες, βάδιση φθίσης (κινητική αταξία), προοδευτική εκφύλιση των αρθρώσεων, απώλεια συντονισμού, επεισόδια έντονου πόνου και αισθητικών διαταραχών (συμπεριλαμβανομένης της γλωσσοδυνίας), αλλαγές στην προσωπικότητα, άνοια, κώφωση, οπτικές βλάβες, και βλάβη στην απάντηση στο φως (σημείο Argyll Robertson). Οι σκελετικοί μύες είναι υποτονικοί λόγω της καταστροφής του αισθητικού σκέλους του μυοτατικού αντανακλαστικού. Τα εν τω βάθει τενόντια αντανακλαστικά είναι επίσης μειωμένα ή απουσιάζουν. Για παράδειγμα, μπορεί να σημειώνεται μείωση στο επιγονατιδικό αντανακλαστικό σημείο Westphal's. Μία επιπλοκή της νωτιαίας φθίσης μπορεί να είναι ο παροδικός νευραλγικός παροξυσμικός πόνος που προσβάλλει τα μάτια και τις οφθαλμικές περιοχές, κατάσταση που παλαιότερα ονομαζόταν "Κρίσεις του Pel" - από τον Ολλανδό εσωτερικό παθολόγο P.K. Pel. Σήμερα περισσότερο συχνά χρησιμοποιείται ο όρος "οφθαλμικές κρίσεις φθίσης" στις οποίες η προσβολή χαρακτηρίζεται από ξαφνικό, έντονο οφθαλμικό πόνο, δακρύρροια και φωτοφοβία.[1]
Συχνότητα/Επιπολασμός
Η πάθηση είναι περισσότερο συχνή στους άνδρες παρά σε γυναίκες. Η έναρξη σημειώνεται συνήθως στη μέση ηλικία. Η συχνότητα της νωτιαίας φθίσης αυξάνεται, εν μέρει λόγω της σχετιζόμενης λοίμωξης HIV.
Πρόγνωση
Χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, η νωτιαία φθίση μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση, άνοια, και τύφλωση. Οι νευρικές βλάβες που υφίστανται δεν είναι δυνατόν να αντιστραφούν.
Θεραπεία
Η πενικιλίνη ενδοφλέβιας χορήγησης είναι η θεραπεία επιλογής. Ο σχετιζόμενος πόνος μπορεί να αντιμετωπιστεί με οπίούχα, valproate, ή carbamazepine. Οι ασθενείς μπορεί επίσης να χρειαστούς φυσιοθεραπεία για να αντιμετωπίσουν την μυική εκφύλιση και αδυναμία. Η προληπτική θεραπεία για αυτούς που έρχονται σε σεξουαλική επαφή με άτομο που έχει νωτιαία φθίση είναι σημαντική.
Παραλειπόμενα
Ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, συγγραφέας των περιπετειών του Σέρλοκ Χολμς, ολοκλήρωσε το διδακτορικό του πάνω στο αντικείμενο της νωτιαίας φθίσης το 1885.[2]
Αναφορές
«Pel's Crisis». Ανακτήθηκε στις December 14, 2009.
http://www.era.lib.ed.ac.uk/handle/1842/418
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
