.
Ο νόμος του Βολφ είναι θεωρία που αναπτύχθηκε από τον Γερμανό ανατόμο και χειρουργό Γιούλιους Βολφ (Julius Wolff) (1836-1902) τον 19ο αιώνα και δηλώνει ότι το οστό σε έναν υγιή άνθρωπο ή ζώο προσαρμόζεται στα φορτία τα οποία φέρει. Εάν η φόρτιση σε ένα συγκεκριμένο οστό αυξηθεί, το οστό θα αναδιοργανωθεί (remodelling) με την πάροδο του χρόνου για να γίνει πιο ισχυρό και να αντισταθεί στη φόρτιση αυτή. Η εσωτερική αρχιτεκτονική του σπογγώδους ιστού υφίσταται προσαρμοστικές αλλαγές, που ακολουθούνται από δευτερογενείς αλλαγές του εξωτερικού φλοιώδους οστού [1] που ως αποτέλεσμα πιθανώς να γίνεται περισσότερο παχύ. Επίσης ισχύει και το αντίθετο: εάν η φόρτιση σε ένα οστό μειωθεί, το οστό θα αποδυναμωθεί μιας και έτσι θα έχει μικρότερο μεταβολικό κόστος συντήρησης και από τη στιγμή που δεν υπάρχει ερέθισμα για συνεχή αναδιοργάνωση που απαιτείται για τη διατήρηση της οστικής μάζας.[2]
Σχετικοί Νόμοι
Σε σχέση με τα μαλακά μόρια - νόμος του Ντέιβις (Davis's Law)
Βελτίωση του νόμου του Βολφ - Θεώρημα Mechanostat από τον Χάρολντ Φροστ.
Παραπομπές
Stedman's Medical Dictionary
Wolff J. "The Law of Bone Remodeling". Berlin Heidelberg New York: Springer, 1986 (translation of the German 1892 edition)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
