.
Η μοριακή μουσική (διεθνώς: Molecular music) είναι η μουσική που έχει ως βάση για τη σύνθεσή της τη μετατροπή σε νότες είτε ακολουθιών νουκλεοτιδίων οπότε ονομάζεται γονιδιακή μουσική ή γενετική μουσική (Gene music, ή Genetic music), είτε αλληλουχιών αμινοξέων οπότε ονομάζεται πρωτεϊνική μουσική (Protein music).
Θεωρία
Ανακαλύφθηκε και ερευνήθηκε για πρώτη φορά από τον Γάλλο φυσικό Joel Sternheimer. Ο Ντάγκλας Χοφστάντερ στο βιβλίο του Γκόντελ, Έσε, Μπαχ[1] εφιστά ομοιότητες και αναλογίες μεταξύ των γονιδίων και της μουσικής.
“ Φανταστείτε το mRNA να είναι σαν ένα μεγάλο κομμάτι μαγνητικής ταινίας εγγραφής, και το ριβόσωμα να είναι σαν ένα μαγνητόφωνο. Καθώς η ταινία περνά μέσα από την κεφαλή αναπαραγωγής της εγγραφής, "διαβάζεται" και μετατρέπεται σε μουσική ή άλλους ήχους... Όταν μια «ταινία» mRNA περνά μέσα από την "κεφαλή αναπαραγωγής" του ριβοσώματος, οι "νότες" που παράγονται είναι τα αμινοξέα και τα κομμάτια της μουσικής που απαρτίζουν είναι οι πρωτεΐνες. Χοφστάντερ (1980) Γκ.Ε.Μπ. σελ. 519. ”
Προτείνει ακόμη ότι η έννοια αυτή κατασκευάζεται στην πρωτεΐνη και στη μουσική.
“ Η μουσική δεν είναι μια απλή γραμμική ακολουθία από νότες. Τα μυαλά μας αντιλαμβάνονται μουσικά κομμάτια σε ένα επίπεδο πολύ υψηλότερο από αυτό. Κομματιάζουμε τις νότες σε φράσεις, τις φράσεις σε μελωδίες, τις μελωδίες σε μέρη και τα μέρη σε πλήρη έργα. ομοίως οι πρωτεΐνες έχουν νόημα μόνο όταν λειτουργούν ως κατατμημένες μονάδες. Παρά το γεγονός ότι στην πρωτεύουσα δομή μεταφέρει όλες τις πληροφορίες για την τριτογενή δομή που θα δημιουργηθεί, εξακολουθεί τουλάχιστον να "αισθάνεται", τις δυνατότητές της και πραγματοποιείται μόνο όταν η τριτογενής δομή δημιουργήθηκε φυσικά στην πραγματικότητα. Χοφστάντερ (1980) Γκ.Ε.Μπ. σελ. 525. ”
Οι ιδέες που υποστηρίζουν τη δυνατότητα δημιουργίας αρμονικών μουσικών και κάνουν χρήση αυτής της μεθόδου είναι:
Η διαδικασία της επανάληψης διέπει τόσο τη μουσική σύνθεση όσο και την κατασκευή της αλληλουχίας DNA.[2]
1/f θόρυβος (η δομή συσχέτισης "1/f φασμάτων" όπου το f είναι η συχνότητα) έχουν βρεθεί και τόσο σε μουσικά σήματα όσο και στις αλληλουχίες DNA.[3]
Μοντέλα με επικάλυψη και μετάλλαξη λειτουργιών, όπως το μοντέλο "επέκτασης-τροποποίησης" είναι σε θέση να παράγουν ακολουθίες με 1/f φάσματα.[4]
Όταν οι αλληλουχίες DNA μετατραπούν σε μουσική, ηχούν με μουσικότητα.[5]
Το πρόγραμμα του ανθρώπινου γονιδιώματος έχει αποκαλύψει παρόμοια γενετικά θέματα, όχι μόνο μεταξύ των ειδών, αλλά και μεταξύ των πρωτεϊνών.[6]
Οι μουσικές αποδόσεις του DNA και των πρωτεϊνών δεν είναι απλά μια μέθοδος μουσικής σύνθεσης, είναι επίσης μια τεχνική για τη μελέτη των γενετικών αλληλουχιών. Η μουσική είναι ένας τρόπος αντιπροσώπευσης διαδοχικών σχέσεων σε ένα τύπο σειράς πληροφοριών με τις οποίες το ανθρώπινο αυτί είναι έντονα προσαρμοσμένο. Η αναλυτική και εκπαιδευτική δυνατότητα της χρήσης της μουσικής στο να εκπροσωπεί γενετικά μοτίβα, έχει αναγνωριστεί από τις σχολές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε πανεπιστημιακό επίπεδο.[6]
Παραπομπές
Hofstadter, Douglas R. (1999), Gödel, Escher, Bach: An Eternal Golden Braid (1980 έκδοση), Vintage Books, σελ. 519–525, ISBN 978-0-465-02656-2
Ohno, Susumu; Ohno, Midori (1986). «The all pervasive principle of repetitious recurrence governs not only coding sequence construction but also human endeavor in musical composition». Immunogenetics 24 (2): 71–78. doi:10.1007/BF00373112. PMID 3744439.
«1/f noise». scholarpedia. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2014.
Li, Wentian (1991). «Expansion-modification systems: A model for spatial 1/f spectra». Physical Review A 43 (10): 5240–5260. doi:10.1103/PhysRevA.43.5240. PMID 9904836.
Sansom, Clare (2002), DNA makes protein — makes music?, The Biochemical Society, ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2014
Clark, M. A. (2 Νοεμβρίου 2005). «Genetic Music: An Annotated Source List». Texas Wesleyan University. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2014.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
