.
Ο Ιππόκαμπος ανήκει στο ομώνυμο γένος των ιχθύων, της οικογένειας των συγναθιδών, της κλάσης των ακτινοπτερυγίων. Απαντάται στα παράλια ύδατα, κυρίως στις βόρειες θάλασσες και στη Μεσόγειο.
Ιππόκαμπος
Χαρακτηριστικά
| Ιππόκαμπος | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
|
||||||||||||||
| Είδη | ||||||||||||||
|
54, δείτε κατάλογος των ειδών |
||||||||||||||
Κυριότερα γνωρίσματά του είναι η όρθια στάση του. Το μήκος του φθάνει τα 25 εκατοστά, έχει ρύγχος βραχύ και σωληνοειδές που καταλήγει σε στόμα ευρύ. Από τον τράχηλο εκφύονται δύο μικρά πτερύγια. Το σώμα του είναι πεπιεσμένο που καλύπτεται εξ ολοκλήρου από διογκωμένα λέπια που απολήγουν σε ακίδες κατά εμφανείς χρωματικές ζώνες. Ως κακός κολυμβητής χρησιμοποιεί πολύ συχνά την συλληπτήρια ουρά του για να γαντζωθεί σε σταθερά αντικείμενα, όπως κοράλλια.
Συνηθέστερος χρωματισμός του Ιππόκαμπου είναι φαιοπράσινος στη ράχη με ασπρόμαυρες κηλίδες και ανοιχτόχρωμος στη κοιλιά που αισθητά προεξέχει. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ιππόκαμπου είναι η ιδιόρρυθμη ζωοτοκία του, δηλαδή τα αυγά του θηλυκού τα οποία παραλαμβάνει ο αρσενικός και τα οποία τοποθετεί σε ειδικό ασκό της κοιλίας του όπου και εκκολάπτονται. Μετά δε την εκκόλαψη ο ασκός σχίζεται και εξέρχονται οι μικροί ιππόκαμποι.
Οι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Πλίνιος, ο Διοσκουρίδης κ.ά. απέδιδαν στον ιππόκαμπο θεραπευτικές ιδιότητες. Αντίθετα ο Αιλιανός θεωρεί το κρέας του ιππόκαμπου δηλητηριώδες.
Είδη
Κυριότερα είδη ιππόκαμπου είναι δύο: ο Ιππόκαμπος ο ιππόκαμπος (Hippocampus hippocampus) συνών. Ιππόκαμπος ο βραχύραμφος (Hippocampus brevirostrus) ή βραχύρρυγχος ιππόκαμπος, και ο Ιππόκαμπος ο σταγονώδης[1][2] (Hippocampus guttulatus) ή στικτός ιππόκαμπος" (Hippocampus guttulatus), που είναι μικρότερος του πρώτου, φθάνει σε μήκος τα 16 εκατ..
.jpg)
Hippocampus hystrix
Αλιεία
Οι ψαράδες χρησιμοποιούν τον ιππόκαμπο ως δόλωμα. Δεν υφίσταται ιδιαίτερη απαγόρευση αλιείας του.
Ενυδρείο
Ο ιππόκαμπος δεν θεωρείται εύκολο ψάρι για ενυδρείο, πλην όμως οι ποικιλίες Kuba, Hudsanius και Guttulatus μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν σε πολύ καλά οργανωμένο ενυδρείο. Αυτό σημαίνει ότι ο πυθμένας του θα πρέπει να παρουσιάζει βραχώδη κατασκευή με διάφορα κλαδιά – φύκια (οριζόντια ή κάθετα) για να μπορούν σ΄αυτά να στηρίζονται. Η θερμοκρασία του νερού θα πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ των 23 - 25 βαθμών Κελσίου ενώ η οξύτητά του να είναι περίπου pH 8.
Οι ιππόκαμποι του ενυδρείου τρέφονται συχνότερα από άλλα ψάρια με φρέσκια τροφή. Μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά μόνο με άλλα ήρεμα ψάρια (ενυδρείου).
Hippocampus erectus
Λαογραφία
Λόγω της σχεδόν όρθιας στάσης του και της ανατομίας της κεφαλής του που προσομοιάζει με εκείνη του αλόγου σε πολλές γλώσσες η κοινή του ονομασία είναι αλογάκι ή άλογο της θάλασσας.
Σε κάποιες περιοχές της θεσσαλίας ονομάζονται ως ποντίκια της θάλασσας.
Λόγω της ιδιαιτερότητάς της ωοτοκίας του το όνομά του επιλέγεται συχνά σε ονομασίες κέντρων διασκέδασης, μπαρ κ.λπ.
Είδη :
Hippocampus abdominalis Lesson, 1827 (big-belly seahorse)
Hippocampus alatus Kuiter, 2001 (winged seahorse)
Hippocampus algiricus Kaup, 1856 (West African seahorse)
Hippocampus angustus Günther, 1870 (narrow-bellied seahorse)
Hippocampus barbouri D. S. Jordan & R. E. Richardson, 1908 (Barbour's seahorse)
Hippocampus bargibanti Whitley, 1970 (pygmy seahorse)
Hippocampus biocellatus Kuiter, 2001 (false-eyed seahorse)
Hippocampus borboniensis A. H. A. Duméril, 1870 (Réunion seahorse)
Hippocampus breviceps W. K. H. Peters, 1869 (short-headed seahorse)
Hippocampus camelopardalis Bianconi, 1854 (giraffe seahorse)
Hippocampus capensis Boulenger, 1900 (Knysna seahorse)
Hippocampus colemani Kuiter, 2003
Hippocampus comes Cantor, 1850 (tiger-tail seahorse)
Hippocampus coronatus Temminck & Schlegel, 1850 (crowned seahorse)
Hippocampus curvicuspis R. Fricke, 2004 (New Caledonian thorny seahorse)
Hippocampus debelius M. F. Gomon & Kuiter, 2009 (softcoral seahorse)
Hippocampus denise Lourie & J. E. Randall, 2003 (Denise's pygmy seahorse)
Hippocampus erectus Perry, 1810 (lined seahorse)
Hippocampus fisheri D. S. Jordan & Evermann, 1903 (Fisher's seahorse)
Hippocampus fuscus Rüppell, 1838 (sea pony)
Hippocampus grandiceps Kuiter, 2001 (big-head seahorse)
Hippocampus guttulatus G. Cuvier, 1829 (long-snouted seahorse)
Hippocampus hendriki Kuiter, 2001 (eastern spiny seahorse)
Hippocampus hippocampus (Linnaeus, 1758) (short-snouted seahorse)
Hippocampus histrix Kaup, 1856 (spiny seahorse)
Hippocampus ingens Girard, 1858 (Pacific seahorse)
Hippocampus jayakari Boulenger, 1900 (Jayakar's seahorse)
Hippocampus jugumus Kuiter, 2001 (collared seahorse)
Hippocampus kelloggi D. S. Jordan & Snyder, 1901 (great seahorse)
Hippocampus kuda Bleeker, 1852 (spotted seahorse)
Hippocampus lichtensteinii Kaup, 1856 (Lichtenstein's seahorse)
Hippocampus minotaur M. F. Gomon, 1997 (bullneck seahorse)
Hippocampus mohnikei Bleeker, 1854 (Japanese seahorse)
Hippocampus montebelloensis Kuiter, 2001 (Monte Bello seahorse)
Hippocampus multispinus Kuiter, 2001 (northern spiny seahorse)
Hippocampus paradoxus Foster & M. F. Gomon, 2010 (paradoxical seahorse)
Hippocampus patagonicus Piacentino & Luzzatto, 2004
Hippocampus pontohi Lourie & Kuiter, 2008
Hippocampus procerus Kuiter, 2001 (high-crown seahorse)
Hippocampus pusillus R. Fricke, 2004 (pygmy thorny seahorse)
Hippocampus queenslandicus Horne, 2001 (Queensland seahorse)
Hippocampus reidi Ginsburg, 1933 (longsnout seahorse)
Hippocampus satomiae Lourie & Kuiter, 2008 (Satomi's pygmy seahorse)
Hippocampus semispinosus Kuiter, 2001 (half-spined seahorse)
Hippocampus severnsi Lourie & Kuiter, 2008
Hippocampus sindonis D. S. Jordan & Snyder, 1901 (Dhiho's seahorse)
Hippocampus spinosissimus M. C. W. Weber, 1913 (hedgehog seahorse)
Hippocampus subelongatus Castelnau, 1873 (West Australian seahorse)
Hippocampus trimaculatus Leach, 1814 (longnose seahorse)
Hippocampus tyro J. E. Randall & Lourie, 2009
Hippocampus waleananus M. F. Gomon & Kuiter, 2009 (Walea pygmy seahorse)
Hippocampus whitei Bleeker, 1855 (White's seahorse)
Hippocampus zebra Whitley, 1964 (zebra seahorse)
Hippocampus zosterae D. S. Jordan & C. H. Gilbert, 1882 (dwarf seahorse)
'
Πηγές
«guttatus = σταγονώδης» (στα ελληνικά) (PDF). Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Κρήτης, Τμήμα Διατροφής και Διαιτολογίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-03-17. Ανακτήθηκε στις 2012-09-07.
My etymology: guttulatus
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
