.
Τα ασπόνδυλα είναι ζώα, τα οποία δεν διαθέτουν σπονδυλική στήλη. Περιλαμβάνει το 97% των ειδών των ζώων - όλα τα ζώα που δεν ανήκουν στο υποφύλλο των σπονδυλωτών (ψάρια, αμφίβια, ερπετά, πτηνά και θηλαστικά). Ο αρνητικός ορισμός τους σημαίνει ότι είναι μια παραφυλετική ομάδα. Στα ασπόνδυλα περιλαμβάνονται και τα δύο από τις τρεις υποσυνομοταξίες της συνομοταξίας χορδωτά, τα ουροχορδωτά και τα κεφαλοχορδωτά.
Η ονομάσια «ασπόνδυλα» προέρχεται από τη λέξη σπονδυλωτά και το στερητικό αλφα, δηλαδή αυτός που δεν έχει σπόνδυλους.
Χαρακτηριστικά
Το χαρακτηριστικό που είναι κοινό μεταξύ όλων των ασπόνδυλων είναι η απουσία σπονδυλικής στήλης: αυτή είναι η διάκριση μεταξύ ασπόνδυλων και σπονδυλωτών. Όντας ζώα, τα ασπόνδυλα είναι θηρευτές, και συντηρούνται με την κατανάλωση άλλων οργανισμών. Τα κύτταρά τους δεν διαθέτουν επίσης άκαμπτα κυτταρικά τοιχώματα. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως τα ποροφόρα, τα ασπόνδυλα έχουν γενικά όργανα που αποτελείται από διαφοροποιημένο ιστό. Υπάρχει επίσης συνήθως ένας θάλαμος χώνευσης με ένα ή δύο ανοίγματα.
Πολλά ασπόνδυλα αναπαράγουν σεξουαλικά. Έχουν μερικά εξειδικευμένα αναπαραγωγικά κύτταρα, τα οποία υφίστανται μείωση για την κατασκευή μικρότερων, κινητών σπερματοζωαρίων ή μεγαλύτερα, ακίνητα ωάρια.[1] Αυτά ενώνοται και σχηματίζουν ζυγωτά, τα οποία εξελίσσονται σε νέους οργανισμούς.[2] Άλλα είναι σε θέση να αναπαράγονται ασεξουαλικώς, ή μερικές φορές, και με τις δύο μεθόδους.
Συνομοταξίες
Ο όρος ασπόνδυλων καλύπτει πολλές συνομοταξίες. Μια από αυτές είναι οι σπόγγοι (ποροφόρα). Είναι πολύ πιθανό να έχουν διαφοροποιηθεί από τα άλλα ζώα νωρίς στην εξελικτική ιστορία.[3] Στερούνται τη σύνθετη οργάνωση που παρατηρείται στις περισσότερες άλλες συνομοταξίες.[4] Τα κύτταρά τους διαφοροποιούνται, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι οργανωμένα σε διαφορετικούς ιστούς.[5] Τα σφουγγάρια συνήθως τρέφονται φιλτράροντας νερό μέσω των πόρων τους.[6] Κάποιοι εικάζουν ότι σφουγγάρια δεν είναι τόσο πρωτόγονα, αλλά μπορεί αντ 'αυτού απλοποιηθήκαν.[7] Τα κτενοφόρα και τα κνιδόζωα, τα οποία περιλαμβάνουν τις θαλάσσιες ανεμώνες, τα κοράλλια και τις μέδουσες, χαρακτηρίζονται από ακτινωτή συμμετρία και έχουν πεπτικούς θαλάμους με ένα μόνο άνοιγμα, το οποίο χρησιμεύει ως το στόμα και πρωκτός.[8] Και τα δύο έχουν διακριτούς ιστούς, αλλά δεν είναι οργανωμένοι σε όργανα.[9]
Τα εχινόδερμα διαθέτουν ακτινωτή συμμετρία και είναι αποκλειστικά θαλάσσια. Περιλαμβάνουν τους αστερίες, αχινούς και τα θαλάσσια αγγούρια.[10] Άλλα φύλα των ασπόνδυλων είναι τα ημιχορωτά[11] και οι χαιτόγναθοι.
Η μεγαλύτερη συνομοταξία ζώων επίσης περιλαμβάνεται στο ασπόνδυλα: τα αρθρόποδα, συμπεριλαμβανομένων των εντόμων, αράχνες, τα καβούρια και τους συγγενείς τους. Όλοι αυτοί οι οργανισμοί έχουν σώμα που χωρίζεται σε επαναλαμβανόμενα τμήματα, που συνήθως συνδυάζονται με εξαρτήματα. Επιπλέον, διαθέτουν ένα σκληρό εξωσκελετό που περιοδικά αλλάζουν κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.[12] Δύο μικρότερες συνομοταξίες, τα ονυχοφόρα και τα βραδύπορα, είναι στενοί συγγενείς των αρθροπόδων και να μοιράζονται με αυτά κοινά χαρακτηριστικά. Οι νηματώδεις είναι ίσως η δεύτερη μεγαλύτερη συνομοταξία ζώων, και ανήκει επίσης στα ασπόνδυλα. Είναι συνήθως μικροσκοπικά, και εμφανίζονται σχεδόν σε κάθε περιβάλλον όπου υπάρχει νερό.[13] Ένας αριθμός τους είναι σημαντικά παράσιτα.[14] Τα μικρότερα φύλα που σχετίζονται με αυτές είναι οι κυνόρυγχοι, τα Priapulida και τα Loricifera.
Μια άλλη συνομοταξία είναι οι πλατυέλμινθες.[15] Αυτά τα αρχικά θεωρούνταν πρωτόγονα, αλλά τώρα φαίνεται ότι αναπτύχθηκαν από πιο πολύπλοκους προγόνους.[16] Στους πλατυμέλμιθες λείπει μια κοιλότητα του σώματος, όπως και στους στενότερους συγγενείς τους, τα μικροσκοπικά γαστροτρίχια.[17] Τα τροχόζωα ή Rotifera, είναι κοινά σε υδατικό περιβάλλον. Τα ασπόνδυλα περιλαμβάνουν επίσης τα ακανθοκεφάλα ή ακανθοκέφαλα σκουλήκια, οι γναθοσκώληκες, τα μικρογναθόζωα και τα κυκλιοφόρα.[18]
Επίσης, περιλαμβάνονται δύο από τις πιο επιτυχημένες συνομοταξίες ζώων, τα μαλάκια και οι δακτυλιοσκώληκες.[19][20] Η πρώτη, η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη συνομοταξία των ζώων με βάση τον αριθμό των ειδών που περιγράφονται, περιλαμβάνει ζώα όπως τα σαλιγκάρια, μύδια και καλαμάρια, και η δεύτερη αποτελείται από τους γαιοσκώληκες και τις βδέλλες. Αυτές οι δύο ομάδες έχουν θεωρηθεί από καιρό στενοί συγγενείς, λόγω της κοινής παρουσίας τροχοφόρων προνυμφών, αλλά οι δακτυλιοσκώληκες θεωρήθηκαν πιο κοντά στα αρθρόποδα, επειδή είναι τόσο κατακερματισμένοι.[21]
Άλλες συνομοταξίες περιλαμβάνουν τα βραχύποδα, τα βρυόζωα, τα Acoelomorpha, τα Entoprocta, τα Phoronida και τα Xenoturbellida.
Πηγές
Schwartz, Jill (2010). Master the GED 2011 (w/CD). Peterson's, σελ. 371. ISBN 9780768928853.
Hamilton, Matthew B. (2009). Population genetics. Wiley-Blackwell, σελ. 55. ISBN 9781405132770.
Bhamrah, H. S.; Kavita Juneja (2003). An Introduction to Porifera. Anmol Publications PVT. LTD., σελ. 58. ISBN 9788126106752.
Sumich, James L. (2008). Laboratory and Field Investigations in Marine Life. Jones & Bartlett Learning, σελ. 67. ISBN 9780763757304.
Jessop, Nancy Meyer (1970). Biosphere; a study of life. Prentice-Hall, σελ. 428.
Sharma, N. S. (2005). Continuity And Evolution Of Animals. Mittal Publications, σελ. 106. ISBN 9788182930186.
Dunn et al. 2008. "Broad phylogenomic sampling improves resolution of the animal tree of life". Nature 06614.
Langstroth, Lovell; Libby Langstroth, Todd Newberry, Monterey Bay Aquarium (2000). A living bay: the underwater world of Monterey Bay. University of California Press, σελ. 244. ISBN 9780520221499.
Safra, Jacob E. (2003). The New Encyclopaedia Britannica, Volume 16. Encyclopaedia Britannica, σελ. 523. ISBN 9780852299616.
Alcamo, Edward (1998). Biology Coloring Workbook. The Princeton Review, σελ. 220. ISBN 9780679778844.
Tobin, Allan J.; Jennie Dusheck (2005). Asking about life. Cengage Learning, σελ. 497. ISBN 9780534406530.
Gunn, Alan (2009). Essential forensic biology. John Wiley and Sons, σελ. 214. ISBN 9780470758045.
Prewitt, Nancy L.; Larry S. Underwood, William Surver (2003). BioInquiry: making connections in biology. John Wiley, σελ. 289. ISBN 9780471202288.
Schmid-Hempel, Paul (1998). Parasites in social insects. Princeton University Press, σελ. 75. ISBN 9780691059242.
Gilson, Étienne (2004). El espíritu de la filosofía medieval. Ediciones Rialp, σελ. 384. ISBN 9788432134920.
Ruiz-Trillo, I., I; Ruiz-Trillo, Iñaki; Riutort, Marta; Littlewood, D. Timothy J.; Herniou, Elisabeth A.; Baguñà, Jaume, M (March 1999). «Acoel Flatworms: Earliest Extant Bilaterian Metazoans, Not Members of Platyhelminthes». Science 283 (5409): 1919–1923. doi:10.1126/science.283.5409.1919. ISSN 0036-8075. PMID 10082465.
Todaro, Antonio. «Gastrotricha: Overview». Gastrotricha: World Portal. University of Modena & Reggio Emilia. Ανακτήθηκε στις 2008-01-26.
Kristensen, Reinhardt Møbjerg (July 2002). «An Introduction to Loricifera, Cycliophora, and Micrognathozoa». Integrative and Comparative Biology (Oxford Journals) 42 (3): 641–651. doi:10.1093/icb/42.3.641. Ανακτήθηκε στις 2008-01-26.
«Biodiversity: Mollusca». The Scottish Association for Marine Science. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-07-08. Ανακτήθηκε στις 2007-11-19.
Σφάλμα στην κλήση του template:cite video: Οι παράμετροι publisher, time, url και title πρέπει να οριστούν. BioMEDIA ASSOCIATES (2000)
Eernisse, Douglas J., D. J.; Eernisse, Douglas J.; Albert, James S.; Anderson , Frank E., J. S. (1 September 1992). «Annelida and Arthropoda are not sister taxa: A phylogenetic analysis of spiralean metazoan morphology». Systematic Biology 41 (3): 305–330. doi:10.2307/2992569. ISSN 10635157.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
