.
Η Αλόη η γνήσια (Aloe vera), επίσης γνωστή ως φαρμακευτική αλόη, είναι ένα είδος εύχυμου φυτού που κατά πάσα πιθανότητα κατάγεται από τη Βόρεια Αφρική, τις Κανάριους Νήσους και το Πράσινο Ακρωτήρι. Η Αλόη η γνησία μεγαλώνει σε άνυδρα κλίματα και συναντάται ευρέως στην Αφρική και άλλες άνυδρες περιοχές. Το είδος είναι γνωστό για τη χρήση του σε εναλλακτικές θεραπείες με χρήση φυτών. Πολλές επιστημονικές μελέτες έχουν γίνει για τη χρήση της, κάποιες όμως έρχονται σε αντίθεση με αυτές. [1][2][3][4] Παρά τις αντιθέσεις αυτές, υπάρχουν στοιχεία ότι εκχυλίσματα της αλόης της γνησίας μπορεί να είναι χρήσιμα στην περιποίηση για επούλωση πληγών και εγκαυμάτων, αλλά και για την αντιμετώπιση του διαβήτη και αυξημένων λιπιδίων στο αίμα. Αυτές οι θετικές επιπτώσεις θεωρούνται ότι οφείλονται στην παρουσία στοιχείων όπως πολυσακχαρίτες, ανθρακινόνη και λεκτίνες. [3][5]
Μορφή
| Αλόη η γνήσια | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
|
||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||
| Αλόη η γνησία (Aloe Vera) L. |
Η Αλόη η γνησία είναι ένα φυτό, (ανήκει στην κατηγορία των κρίνων) που φτάνει γύρω στα 60 έως 100 εκ. σε ύψος. Τα φύλλα είναι παχιά και σαρκώδη, πράσινα προς το πράσινο-γκρι, με ορισμένες ποικιλίες να εμφανίζουν λευκά στίγματα στις επιφάνειες των φύλλων. [6] Το περίγραμμα των φύλλων έχει μικρά λευκά αγκάθια. Βγάζει άνθη το καλοκαίρι, τα οποία κρέμονται από ένα και μόνο βλαστό που φτάνει τα 90 εκ. σε ύψος. Τα άνθη έχουν σωληνοειδή μορφή, με κίτρινη στεφάνη που φτάνει γύρω στα 2 έως 3 εκ. [6][7]
Ταξινόμηση και Ετυμολογία
Διάστικτες μορφές της Αλόης της γνησίας πολλές φορές αναφέρονται ως Αλόη η γνησία ποικ. σινική.
Το είδος διαθέτει μια σειρά από συνώνυμα: Αλόη του Μπαρμπάντος Miller, αλόη η ινδική Royle, αλόη Perfoliata L. ποικ. γνησία και αλόη η κοινή Lam. [8][9] καθώς και κοινές ονομασίες, συμπεριλαμβανομένων των: κινέζικη αλόη, ινδική αλόη, αληθινή αλόη, αλόη των Μπαρμπάντος, το φυτό των πρώτων βοηθειών. [7][10][11][12][13] Το όνομα vera του γένους σημαίνει αληθές ή γνήσιο. [10] Ορισμένα συγγράμματα αναγνωρίζουν τη μορφή της αλόης της γνησίας με τα λευκά στίγματα ως Aloe Vera ποικ. Chinensis [14][15], ωστόσο, τα είδη ποικίλλουν όσον αφορά στις κηλίδες στα φύλλα [16] και έχει προταθεί ότι η διάστικτη μορφή της αλόης της γνησίας μπορεί να ανήκει στο ίδιο γένος με την Aloe Massawana. [17] Το είδος περιγράφηκε αρχικά από τον Κάρολο Λινναίο το 1753 ως Aloe Perfoliata ποικιλία Vera [18] και έχει περιγραφεί και πάλι από το Nicolaas Laurens Burman ως Aloe Vera στο βιβλίο Flora Indica την 6η Απριλίου 1768 και ως Aloe Barbadensis από το Philip Miller περίπου δέκα ημέρες μετά τον Burman στο βιβλίο Gardener's Dictionary. [19]
Τεχνικές με βάση τη σύγκριση του DNA υποδηλώνουν ότι η αλόη η γνησία συνδέεται στενά με την Aloe Perryi, ένα είδος που είναι ενδημικό στην Υεμένη. [20] Παρομοίως, η σύγκριση του DNA χλωροπλαστών παραπέμπει στο ότι η αλόη η γνησία συνδέεται στενά με τις Aloe Forbesii, Aloe Inermis, Aloe Scobinifolia, Aloe Sinkatana και το Aloe Striata. Εκτός από το νοτιοαφρικανικό είδος, την Aloe Striata, [21] τα είδη αυτά της αλόης, απαντώνται στη Σοκότρα (Υεμένη), στη Σομαλία και στο Σουδάν. [21] Η προφανής έλλειψη φυσικών πληθυσμών των ειδών αυτών, έχει οδηγήσει ορισμένους ερευνητές να προτείνουν ότι η αλόη η γνησία ίσως είναι υβριδικής καταγωγής. [22]
Ιστορικά στοιχεία
Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν την αλόη τη γνησία για τη θεραπεία πληγών. Κατά το Μεσαίωνα, το κίτρινο υγρό που βρίσκεται μέσα στα φύλλα χρησιμοποιούνταν ως καθαρτικό. Η επεξεργασμένη αλόη που περιέχει αλοΐνη χρησιμοποιείται γενικά ως καθαρτικό, ενώ ο επεξεργασμένος χυμός από αλόη τη γνησία δεν περιέχει συνήθως σημαντικές ποσότητες αλοΐνης.
Η αλόη η γνησία χρησιμοποιήθηκε επίσης από το στρατό του Αλεξάνδρου ως επουλωτικό πληγών και τραυμάτων κατά τη μακρόχρονη εκστρατεία του στην Ασία.[23] Για την προμήθεια αλόης ο Αλέξανδρος κατέκτησε το νησί Σοκότρα της Υεμένης, όπου το θερμό και ξηρό κλίμα ευνοεί την ανάπτυξή της.
Χρήσεις
Αρκετά ενυδατικά προϊόντα περιέχουν Αλόη την γνησία.
Διάκριση μεταξύ της αλοΐνης και του ζελέ του φυτού
Η αλόη η γνησία όταν τεμαχιστεί εκκρίνει δύο υγρά, τα οποία έχουν διαφορετικές επιδράσεις και ιδιότητες. Ο κιτρινο-πράσινος χυμός ο οποίος ως επί το πλείστον εκκρίνεται όταν κοπεί η πράσινη επιφάνεια του φύλλου είναι ερεθιστικός. Αυτός περιέχει την αλοΐνη η οποία έχει όμοια σύνθεση με το κόμμι. Από την άλλη, το διαφανές υγρό που εκκρίνεται από το εσωτερικό του φύλλου, είτε αυτό τεμαχιστεί ή συνθλιβεί, είναι καταπραϋντικό και λέγεται ότι βοηθά στην επούλωση.
Ιατρικές Χρήσεις
Η αλόη η γνησία χρησιμοποιείται στον τομέα της εναλλακτικής ιατρικής και στις οικιακής χρήσης πρώτες βοήθειες. Τόσο ο ημιδιαφανής εσωτερικός πολτός (ζελέ) όσο και η κίτρινη ρητινοειδής αλοΐνη χρησιμοποιούνται εξωτερικά για να ανακουφίσουν το δέρμα από τραυματισμούς και δερματικές δυσφορίες. Ως φυτοθεραπεία, ο χυμός της αλόης βέρα συνήθως πίνεται για την ανακούφιση από δυσφορία του πεπτικού συστήματος (καούρες). Κάποια σύγχρονη έρευνα προτείνει ότι η αλόη η γνησία ενδέχεται να επιταχύνει σημαντικά την επούλωση μιας πληγής σε σύγκριση με τους συνηθισμένους τρόπους θεραπείας.[24][25] Άλλες αξιολογήσεις σε τυχαίες και ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές δεν έχουν παράσχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι η αλόη βέρα έχει κάποιο ισχυρό φαρμακευτικό αποτέλεσμα.
Σήμερα, η αλόη η γνησία χρησιμοποιείται εσωτερικά και εξωτερικά από τον άνθρωπο. Το ζελέ που βρίσκεται στα φύλλα χρησιμοποιείται για την ανακούφιση σε μικρής σπουδαιότητας εγκαύματα, πληγές, και διάφορες δερματικές παθήσεις, όπως το έκζεμα και η δερματοφύτωση. Ο χυμός χρησιμοποιείται για να αντιμετωπιστεί ποικιλία των παθήσεων του πεπτικού συστήματος. Η εναλλακτική ιατρική με τη χρήση φυτών για θεραπεία ήταν δημοφιλής στη δεκαετία του 1950, σε πολλές δυτικές χώρες. Οι ευεργετικές ιδιότητες από τη χρήση του ζελέ είναι σχεδόν άμεσες και, επίσης, προσθέτουν ένα επιπλέον στρώμα πάνω στις πληγές που λέγεται ότι μειώνει την πιθανότητα μόλυνσης.
Έχουν γίνει πολύ λίγες μελέτες σχετικά με πιθανά οφέλη του ζελέ της αλόης της γνησίας με εσωτερική χρήση. Συστατικά της αλόης της γνησίας ενδέχεται να εμποδίζουν την ανάπτυξη όγκων. Υπήρξαν ορισμένες μελέτες σε ζώα που δείχνουν ότι το εκχύλισμα της αλόης της γνησίας έχει σημαντικές αντι-υπεργλυκαιμικές ιδιότητες και μπορεί να είναι χρήσιμο για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου Β. Οι μελέτες αυτές δεν έχουν εφαρμοστεί σε ανθρώπους.
Παραπομπές
Ernst E (November 2000). «Adverse effects of herbal drugs in dermatology». The British journal of dermatology 143 (5): 923–9. doi:10.1046/j.1365-2133.2000.03822.x. PMID 11069498.
Marshall JM (2000) Aloe vera gel: what is the evidence? Pharm J 244:360–362.
Boudreau MD, Beland FA (April 2006). «An evaluation of the biological and toxicological properties of Aloe barbadensis (miller), Aloe vera». Journal of environmental science and health. Part C, Environmental carcinogenesis & ecotoxicology reviews 24 (1): 103–54. doi:10.1080/10590500600614303. PMID 16690538.
Vogler BK, Ernst E (October 1999). «Aloe vera: a systematic review of its clinical effectiveness». The British journal of general practice : the journal of the Royal College of General Practitioners 49 (447): 823–8. PMID 10885091. PMC 1313538.
Eshun K, He Q (2004). «Aloe vera: a valuable ingredient for the food, pharmaceutical and cosmetic industries--a review». Critical reviews in food science and nutrition 44 (2): 91–6. doi:10.1080/10408690490424694. PMID 15116756.
Yates A. (2002) Yates Garden Guide. Harper Collins Australia
Random House Australia Botanica's Pocket Gardening Encyclopedia for Australian Gardeners Random House Publishers, Australia
«Aloe vera, African flowering plants database». Conservatoire et Jardin botaniques de la Ville de Genève. Ανακτήθηκε στις 2008-06-20.
«Taxon: Aloe vera (L.) Burm. f.». Germplasm Resources Information Network, United States Department of Agriculture.. Ανακτήθηκε στις 2008-07-16.
Ombrello, T. «Aloe vera». Ανακτήθηκε στις 2008-06-21.
Liao Z, Chen M, Tan F, Sun1 X and Tang K (2004) Microprogagation of endangered Chinese aloe Plant Cell, Tissue and Organ Culture 76(1):83–86.
T. T. Jamir, H. K. Sharma and A. K. Dolui (1999) Folklore medicinal plants of Nagaland, India. Fitoterapia 70(1):395–401.
Barcroft and Myskja (2003) Aloe Vera: Nature's Silent Healer. BAAM, USA. ISBN 0-9545071-0-X
Wang H, Li F, Wang T, et al. (September 2004). «[Determination of aloin content in callus of Aloe vera var. chinensis]» (στα Chinese). Zhong yao cai = Zhongyaocai = Journal of Chinese medicinal materials 27 (9): 627–8. PMID 15704580.
Gao W, Xiao P (November 1997). «[Peroxidase and soluble protein in the leaves of Aloe vera L. var. chinensis (Haw.)Berger]» (στα Chinese). Zhongguo Zhong yao za zhi = Zhongguo zhongyao zazhi = China journal of Chinese materia medica 22 (11): 653–4, 702. PMID 11243179.
Akinyele BO, Odiyi AC (2007) Comparative study of the vegetative morphology and the existing taxonomic status of Aloe vera L. Journal of Plant Sciences 2(5):558–563.
Lyons G. «The Definitive Aloe vera, vera?». Huntington Botanic Gardens. Ανακτήθηκε στις 2008-07-11.
Linnaeus, C. (1753). Species plantarum, exhibentes plantas rite cognitas, ad genera relatas, cum differentiis specificis, nominibus trivialibus, synonymis selectis, locis natalibus, secundum systema sexuale digestas. Vol. 2 pp. [i], 561–1200, [1–30, index], [i, err.]. Holmiae [Stockholm]: Impensis Laurentii Salvii.
Newton, L. E. (1979). In defense of the name Aloe vera. The Cactus and Succulent Journal of Great Britain 41: 29–30.
Darokar MP, Rai R, Gupta AK, Shasany AK, Rajkumar S, Sunderasan V and Khanuja SPS (2003). Molecular assessment of germplasm diversity in Aloe spp. using RAPD and AFLP analysis. J Med. Arom. Plant Sci.25(2): 354–361.
Treutlein, J., Smith, G. F. S., van Wyk, B. E. & Wink, W. (2003). Phylogenetic relationships in Asphodelaceae (Alooideae) inferred from chloroplast DNA sequences (rbcl, matK) and from genomic finger-printing (ISSR). Taxon 52:193.
Jones WD, Sacamano C. (2000) Landscape Plants for Dry Regions: More Than 600 Species from Around the World. California Bill's Automotive Publishers. USA.
http://aloe-medical-group.com/geschichte.html?&L=2
Heggers JP, Elzaim H, Garfield R, et al. (1997). «Effect of the combination of Aloe vera, nitroglycerin, and L-NAME on wound healing in the rat excisional model». Journal of alternative and complementary medicine 3 (2): 149–53. doi:10.1089/acm.1997.3.149. PMID 9395704.
Davis RH, Leitner MG, Russo JM, Byrne ME (November 1989). «Wound healing. Oral and topical activity of Aloe vera». Journal of the American Podiatric Medical Association 79 (11): 559–62. PMID 2607423.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
