.
Το ακτινίδιο (ή αλλιώς κίουι) είναι γένος φυτών. Ανήκει στην οικογένεια των Ακτινιδιοειδών και προέρχεται από την Ασία.
Γενικά χαρακτηριστικά
Ο καρπός του ακτινιδίου, εξωτερικά χρώματος καφέ και πράσινος στο εσωτερικό.
| Ακτινίδιο | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
| Σύστημα: κατά CRONQUIST, 1981 | ||||||||||||||
|
||||||||||||||
| Είδη | ||||||||||||||
|
Δείτε κείμενο
|
||||||||||||||
Το ακτινίδιο είναι θάμνος με άνθη χρώματος κόκκινου ή λευκού. Τα φύλλα του έχουν ωοειδές σχήμα και στο κάτω μέρος τους έχουν χνούδι. Ο καρπός του είναι ράγα και είναι εδώδιμος, με γλυκόξινη γεύση. Το εξωτερικό του μέρος είναι χρώματος καφέ και το εσωτερικό είναι χυμώδες, με πράσινο χρώμα και μικρά σποράκια, χρώματος μαύρου.
Καταγωγή
Η Κίνα θεωρείται επικρατέστερη πατρίδα του ακτινιδίου, από τα αρχαία χρόνια. Το γνωστότερο είδος που καλλιεργείται στην Ελλάδα ονομάζεται Ακτινίδιον το σινικό (Actinidia chinensis). Το φυτό ήταν αυτοφυές στην Κίνα και ταξίδεψε μετά το 19ο αιώνα στη Βρετανία και το 1906 στη Νέα Ζηλανδία. Η ονομασία του όμως κίουι (Kiwi) προέρχεται από το ομώνυμο πτηνό, το οποίο είναι εθνικό σύμβολο της Νέας Ζηλανδίας, όπου ζει αποκλειστικά. Την ονομασία αυτή την πήρε το ακτινίδιο από το φυτοκόμο Hayward Wright (1873-1959), ο οποίος πειραματίστηκε με τα φυτά και κατόρθωσε να δημιουργήσει την ποικιλία που είναι γνωστή σήμερα. Με τη σημερινή μορφή του, το ακτινίδιο καλλιεργείται από το 1950, συγκεκριμένα το είδος Ακτινίδιο το νόστιμο (Actinidia deliciosa) [1].
Καλλιέργεια
Καλλιέργεια Ακτινιδίων
Το φυτό ευδοκιμεί σε γόνιμα και υγρά εδάφη. Η σπορά του φυτού γίνεται κατά την άνοιξη και η συγκομιδή στα μέσα Οκτωβρίου.
Σήμερα το ακτινίδιο καλλιεργείται και στην Ευρώπη (Γαλλία, Ιταλία). Το ακτινίδιο, για να ευδοκιμήσει χρειάζεται περιοχές με ήπιο χειμώνα και θερμό και υγρό καλοκαίρι. Για το λόγο αυτό, στον ελληνικό χώρο καλλιεργείται στην Πιερία, όπου έχει κατοχυρωθεί με ονομασία προέλευσης (ΠΓΕ) από το 2002[2], στην περιοχή του ποταμού Σπερχειού στη Φθιώτιδα όπου έχει κατοχυρωθεί με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (ΠΟΠ) αλλά και στην Πέλλα, την Ημαθία, το Μεσολόγγι, τα Χανιά, το Ρέθυμνο, την Άρτα, τη Βενιζέλου Σερρών την Πρέβεζα και το Δέλτα Πηνειού (Ομόλιο,Πυργετός,Αιγάνη).
Θρεπτική αξία
Ο καρπός του ακτινιδίου είναι πλούσιος σε κάλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, φυτικές ίνες και ιχνοστοιχεία. Επίσης, διαθέτει περισσότερη βιταμίνη C σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο φρούτο. Η ύπαρξη πολλών βιταμινών καθιστά το ακτινίδιο ως το καλύτερο μέσο για την άμυνα κατά των μικροβίων. Επίσης, απομακρύνει τον κίνδυνο θρομβώσεων στο κυκλοφορικό σύστημα και διασφαλίζει τη σωστή πέψη και την εύρυθμη λειτουργία του εντέρου. Τέλος, συντελεί στη βελτίωση της όρασης, εξαιτίας του αντιοξειδωτικού λουτεΐνη που περιέχει.
Είδη
Species: A. acuminata – A. albicalyx – A. arguta – A. arisanensis – A. asymmetrica – A. callosa – A. carnosifolia – A. championii – A. changii – A. chartacea – A. chengkouensis – A. chinensis – A. chrysantha – A. cinerascens – A. cordifolia – A. coriacea – A. curvidens – A. cylindrica – A. davidii – A. deliciosa – A. dielsii – A. diversicolora – A. eriantha – A. fairchildii – A. fanjingshanensis – A. farinosa – A. fasciculoides – A. formosana – A. fortunatii – A. fulvicoma – A. gagnepaini – A. giraldii – A. glabra – A. glaucocallosa – A. glaucophylla – A. globosa – A. gnaphalocarpa – A. gracilis – A. grandiflora – A. guilinensis – A. hemsleyana – A. henanensis – A. henryi – A. holotricha – A. hubeiensis – A. hypoglauca – A. hypoleuca – A. indochinensis – A. inflammans – A. japonica – A. jiankouensis – A. kengiana – A. kiusiana – A. kolomikta – A. kungshanensis – A. kwangsiensis – A. laevissima – A. lanceolata – A. latifolia – A. lecomtei – A. leptophylla – A. liangguangensis – A. lijiangensis – A. linguiensis – A. longicarpa – A. longicauda – A. lutea – A. macrosperma – A. maloides – A. megalocarpa – A. melanandra – A. melliana – A. miquelii – A. obovata – †A. oregonensis – A. pachyphylla – A. pentapetala – A. persicina – A. petelotii – A. pilosula – A. platyphylla – A. polygama – A. pubescens – A. purpurea – A. rankanensis – A. remoganensis – A. repanda – A. rongshuiensis – A. rubrafilmenta – A. rubricaulis – A. rubus – A. rudis – A. rufa – A. rufotricha – A. sabiaefolia – A. sabiifolia – A. setosa – A. sorbifolia – A. stellatopilosa – A. strigosa – A. styracifolia – A. suberifolia – A. subglaucifolia – A. suifunensis – A. tetramera – A. tonkinensis – A. trichogyna – A. truncatifolia – A. ulmifolia – A. umbelloides – A. valvata – A. venosa – A. viridiflava – A. vitifolia – A. volubilis – A. wantianensis – A. zhejiangensis
Παραπομπές
«Ακτινίδιο» (στα ελληνικά). Fragrantica. Ανακτήθηκε στις 2013-06-10.
Ελευθεροτυπία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ιστορία του ακτινιδίου
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
