Ιβηρικός λύγκας

Ο Ιβηρικός Λύγκας (Lynx pardinus - Λυγξ ο παρδαλωτός), είναι ένα άκρως απειλούμενο Θηλαστικό, που ανήκει στην οικογένεια των Αιλουρίδων και στο γένος του Λύγκα. Το ζώο αυτό ζει στην Ιβηρική Χερσόνησο. Στο ίδιο γένος ανήκει και ο Ευρασιατικός λύγκας, ο Καναδικός λύγκας και ο Ερυθρός λύγκας.

Περιγραφή

Ο Ιβηρικός λύγκας παρουσιάζει πολλά από τα χαρακτηριστικά του Λύγκα,όπως τα φουντωτά αυτιά,τα μακριά πόδια,την κοντή ουρά και ένα περιλαίμιο της γούνας του που μοιάζει με γενειάδα. Σε αντίθεση με τον Ευρασιατικό Λύγκα,το χρώμα του είναι καστανόξανθο και έχει στίγματα. Η γούνα του είναι πιο κοντή από τους άλλους Λύγκες, οι οποίοι είναι προσαρμοσμένοι στο κρύο.

Το μήκος του σώματός του είναι από 85 έως 110 εκατοστά και με την κοντή ουρά επιπλέον 12 έως 30 εκατοστά. Το ύψος του ώμου είναι 60 έως 70 εκατοστά. Το αρσενικό είναι μεγαλύτερο από το θηλυκό, με μέσο βάρος των αρσενικών 12,9 έως 26,8 κιλά και με μέσο βάρος των θηλυκών 9,4 κιλά. Ο Ιβηρικός λύγκας είναι πολύ καλός κυνηγός είναι υπό εξαφάνιση.
Διατροφή

Ο Ιβηρικός λύγκας τρέφεται περισσότερο με κουνέλια,κυρίως το Ευρωπαϊκό κουνέλι και τον Λαγό της Γρανάδα. Ένα αρσενικό θέλει ένα κουνέλι την ημέρα, ενώ το θηλυκό με τα μικρά θέλει έως 3 κουνέλια την ημέρα. Ο Ιβηρικός λύγκας κυνηγά και άλλα θηλαστικά (μαζί με τα τρωκτικά και τα εντομοφάγα), πουλιά, ερπετά και αμφίβια. Ο Ιβηρικός Λύγκας είναι δραστήριος κυρίως τις πρωινές ώρες. Τρέφεται μερικές φορές με νεαρά ζαρκάδια, ελάφια, αγρινό και πάπιες. Ανταγωνίζεται την Κόκκινη αλεπού, την Αιγυπτιακή μαγκούστα και την Αγριόγατα. Το είδος αυτό είναι μοναχικό και κυνηγάει μόνο του,αφού κρυφτεί πίσω από θάμνους και όταν φτάσει το θήραμα του επιτίθεται ξαφνικά.

Ο Ιβηρικός λύγκας είναι μικρότερος από τους βόρειους συγγενείς του και συνήθως κυνηγά μικρά ζώα. Οι Ιβηρικοί λύγκες ζουν σε περιοχές με χαμηλή βλάστηση, ενώ οι άλλοι λύγκες ζουν σε δάση.

Ένας λύγκας με νεότερα άτομα περιφέρονται σε μια έκταση πάνω από 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η έκταση αυτή εξαρτάται επίσης από το διαθέσιμο φαγητό της περιοχής. Οι ενήλικοι λύγκες απαιτούν μια έκταση 5 έως 20 τετραγωνικά χιλιόμετρα και τα 50 θηλυκά αναπαραγωγής θέλουν μια έκταση 500 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Οι λύγκες σηματοδοτούν την περιοχή τους με περιττώματα και γρατσουνιές στα δέντρα.
Αναπαραγωγή

Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής τα θηλυκά ψάχνουν για έναν άντρα. Η περίοδος κύησης διαρκεί περίπου 2 μήνες. Το θηλυκό γεννά 2 έως 3 μικρά (σπανίως 1,4 ή 5) τα οποία ζυγίζουν 200 έως 250 γραμμάρια. Τα μικρά ανεξαρτητοποιούνται στους 7-10 μήνες αλλά παραμένουν στη μητέρα τους μέχρι τον 20ο μήνα. Η επιβίωση των μικρών εξαρτάται από τα θηράματα. Στη φύση τα αρσενικά και τα θηλυκά φθάνουν στη σεξουαλική ωριμότητα στον πρώτο χρόνο, αλλά τα θηλυκά αναπαράγονται όταν φτάσουν 5 χρονών. Τα μικρά γίνονται επιθετικά μεταξύ τους στις 30-60 μέρες. Τα αδέρφια μπορεί να σκοτωθούν μεταξύ τους σε κάποια μάχη.

Οικότοποι

Ο Ιβηρικός λύγκας ζούσε σε όλη την Ιβηρική χερσόνησο έως τα μέσα του 19ου αιώνα. Στη δεκαετία του 1950 ο βόρειος πληθυσμός ζούσε στη Γαλικία και σε τμήματα της Βόρειας Πορτογαλίας και ο νότιος πληθυσμός ζούσε σε μικρές περιοχές της Ισπανίας. Πλέον ζούνε σε μικρές περιοχές της Νότιας Ισπανίας και συγκεκριμένα σε 2 μέρη της Ανδαλουσίας. Ο Ιβηρικός λύγκας ζει σε ανοιχτές πεδιάδες με θάμνους και δέντρα.
Διατήρηση
Ο χάρτης εξάπλωσης του Λύγκα το 2003

Ο Ιβηρικός λύγκας είναι ένα άκρως απειλούμενο είδος. Ο πληθυσμός του εξαφανίζεται από διάφορες ασθένειες, από ατυχήματα στο δρόμο, από δηλητηρίαση, παράνομη λαθροθηρία και από άλλα αίτια. Πολλές οργανώσεις προσπαθούν να σώσουν τον Ιβηρικό λύγκα, όπως η Ευρωπαϊκή ένωση και άλλες φιλοζωικές οργανώσεις.