.
Η σεληνιακή θάλασσα ˈmɑreɪ[1]) είναι μεγάλες, σκοτεινόχρωνες, βασαλτικές πεδιάδες της Σελήνης, που σχηματίστηκαν από αρχαίες ηφαιστειακές εκρήξεις. Ονομάστηκαν maria, λατινικά "θάλασσες", από πρώιμους αστρονόμους που τις εξέλαβαν ως πραγματικές θάλασσες. Αντανακλούν λιγότερο το ηλιακό φως εξαιτίας της υψηλής περιεκτικότητας των πετρωμάτων τους σε σίδηρο και συνεπώς φαίνονται σκοτεινότερες. Οι θάλασσες καλύπτουν περίπου το 16% της σεληνιακής επιφάνειας, κυρίως της φωτεινής πλευράς. Οι λιγοστές θάλασσες της σκοτεινής πλευράς είναι πολύ μικρότερες και βρίσκονται κυρίως μέσα σε μεγάλους κρατήρες. Η παραδοσιακή ονοματολογία για τη Σελήνη περιέχει έναν τουλάχιστον oceanus (ωκεανό), όπως επίσης και χαρακτηριστικά όπως η lacus (λίμνη), palus (έλος) and sinus (κόλπος). και τα τρία τελευταία είναι μικρότερα από τις συνήθεις θάλασσες, αλλά έχουν την ίδια φύση και χαρακτηριστικά.
Σημειώσεις παραπομπές
The American Heritage Science Dictionary, 2005
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
