.
H ραδιοαστρονομία είναι ένα υποπεδίο της αστρονομίας που μελετά ουράνια αντικείμενα σε ραδιοσυχνότητες. Η αρχική ανίχνευση των ραδιοκυμάτων από ένα αστρονομικό αντικείμενο έγινε στη δεκαετία του 1930, όταν ο Karl Jansky παρατήρησε την ακτινοβολία που προέρχεται από το Γαλαξία μας.[1] Οι επόμενες παρατηρήσεις εντόπισαν πολλές διαφορετικές πηγές εκπομπής ραδιοκυμάτων. Αυτές περιλαμβάνουν αστέρια και οι γαλαξίες, καθώς και εντελώς νέες κατηγορίες αντικειμένων, όπως είναι οι ραδιογαλαξίες, τα κβάζαρ, τα πάλσαρ και τα μέιζερ. Η ανακάλυψη της κοσμικής ακτινοβολίας μικροκυμάτων υποβάθρου, η οποία αποτέλεσε αδιάσειστο στοιχείο για τη Μεγάλη Έκρηξη, έγινε μέσω της ραδιοαστρονομίας.
Η ραδιοαστρονομία πραγματοποιείται με τη χρήση μεγάλων κεραιών που αναφέρονται ως ραδιοτηλεσκόπια, που είτε χρησιμοποιούνται μεμονωμένα ή με πολλά συνδεδεμένα τηλεσκόπια χρησιμοποιώντας τις τεχνικές της ράδιο-συμβολομετρίας. Η χρήση της συμβολομετρίας επιτρέπει ραδιοαστρονομία για την επίτευξη υψηλών γωνιακών αναλύσεων, όπως την αναλυτική ικανότητα ενός συμβολόμετρου που καθορίζεται από την απόσταση μεταξύ των συνιστωσών του, παρά από το μέγεθος των συστατικών του.
Τεχνικές
Οι ραδιοαστρονόμοι χρησιμοποιούν διαφορετικές τεχνικές για να παρατηρήσουν αντικείμενα στο φάσμα των ραδιοκυμάτων. Τα όργανα που μπορεί απλά να είναι στραμμένα προς μια ενεργητική πηγή ραδιοκυμάτων για να αναλύσουν τις εκπομπές της. Για να απεικονισθεί μια περιοχή του ουρανού με περισσότερες λεπτομέρειες, πραγματοποιούμε πολλαπλές επικαλυπτόμενες σαρώσεις που μπορούν να καταγραφούν και να κολληθούν μαζί σε ένα μωσαϊκό εικόνων. Το είδος των μέσων που χρησιμοποιούνται εξαρτάται από την ισχύ του σήματος και το βαθμό λεπτομέρειας που απαιτείται.
Οι παρατηρήσεις από την επιφάνεια της Γης περιορίζονται σε μήκη κύματος που μπορούν να περάσουν μέσα από την ατμόσφαιρα. Σε χαμηλές συχνότητες, ή μεγάλα μήκη κύματος, η μετάδοση περιορίζεται από την ιονόσφαιρα, η οποία αντικατοπτρίζει τα κύματα με συχνότητες κάτω από τη χαρακτηριστική συχνότητα του πλάσματος. Οι υδρατμοί παρεμβαίνουν στη ραδιοαστρονομία σε υψηλότερες συχνότητες. Έτσι έχουμε ως λύση τη δημιουργία ραδιοπαρατηρητηρίων που διενεργούν παρατηρήσεις σε μήκη κύματος χιλιοστού, σε πολύ υψηλά επίπεδα και ξηρούς τόπους, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η επίδραση των υδρατμών στην οπτική επαφή.
Αστρονομικές πηγές
Ο γαλαξίας Μεσιέ 87 στα ραδιοκύματα με τη μέθοδο της συμβολομετρίας.
Η ραδιοαστρονομία έχει βοηθήσει στην σημαντική αύξηση των αστρονομικών γνώσεων, ιδίως στην ανακάλυψη αρκετών κατηγοριών με νέα αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων των πάλσαρ, των κβάζαρ και των ραδιογαλαξιών. Αυτό συμβαίνει επειδή η ραδιοαστρονομία μας επιτρέπει να δούμε πράγματα που δεν είναι ανιχνεύσιμα στην οπτική αστρονομία. Τα εν λόγω αντικείμενα αποτελούν μερικές από τις πιο ακραίες και ενεργητικές φυσικές διεργασίες στο σύμπαν.
Η κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων υποβάθρου ήταν επίσης ανιχνεύτηκε πρώτα με τη χρήση ραδιοτηλεσκοπίων. Ωστόσο, τα ραδιοτηλεσκόπια έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί για τη διερεύνηση αντικείμενων πολύ πιο κοντά στη γη, συμπεριλαμβανομένων των παρατηρήσεων του Ήλιου και της ηλιακής δραστηριότητας, και τη χαρτογράφηση με ραντάρ των πλανητών.
Παραπομπές
«World of Scientific Discovery on Karl Jansky». Ανακτήθηκε στις 2010-04-09.
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Radio astronomy της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
