.
Η ισημερία συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, όταν ο άξονας της γης ευθυγραμμίζεται παράλληλα και σε ορθή γωνία με τον άξονα του ηλίου. Στη συγκεκριμένη στιγμή ο Ήλιος βρίσκεται σε ευθεία με τον κατακόρυφο ισημερινό της γης, με αποτέλεσμα η νύχτα και η ημέρα να έχουν ίση διάρκεια σε οποιοδήποτε σημείο της γήινης επιφάνειας[1]. Η ισημερία συμβαίνει γύρω στις 20 Μαρτίου και 22 Σεπτεμβρίου. Σε αυτό το σημείο η παρέκκλιση του άξονα της γης είναι μηδενική προς τον ήλιο. Το όνομα ισημερία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ίσος και ημέρα, ενώ το διεθνές αντίστοιχο όνομα, equinox, προέρχεται από το λατινικό aequus (ίσος) και nox (νύχτα), καθώς κατά την ισημερία, η νύκτα και η ημέρα έχουν περίπου το ίδιο χρονικό μήκος.
Εαρινή Ισημερία, Ο άξονας της γης ευθυγραμμίζεται παράλληλα και σε ορθή γωνία με τον άξονα του ηλίου, έτσι νύχτα και ημέρα έχουν ίση διάρκεια
Χρονική στιγμή
Η εαρινή ισημερία πραγματοποιείται περίπου στις 20 Μαρτίου, όταν το κέντρο του Ηλίου είναι κατακόρυφο προς τον γήινο ισημερινό, διασχίζοντας τους ουρανούς από Νότο προς Βορρά. Η φθινοπωρινή ισημερία γίνεται περίπου στις 23 Σεπτεμβρίου όταν ο Ήλιος διασχίζει από Βορρά προς Νότο[2].
Οι ονομασίες εαρινή και φθινοπωρινή ισημερία είναι σχετικές και αφορούν στην εύκρατη ζώνη του βόρειου ημισφαιρίου, καθώς στις αντίστοιχες ημερομηνίες στο νότιο ημισφαίριο υπάρχουν εποχές είναι αντίθετες[3], ενώ στις δύο πολικές και την τροπική ζώνη δεν υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση εποχών.
Ερμηνεία
Στην αστρονομία ισημερία καλείται η αστρική ημέρα κατά την οποία το κέντρο του ηλιακού δίσκου βρίσκεται ίσο χρονικό διάστημα πάνω και κάτω από τον ορίζοντα, διαγράφει δηλαδή ίσα τόξα (ημερήσιο και νυκτερινό), και κατά τη διάρκεια της οποίας οι ακτίνες του ηλίου πέφτουν με γωνία 90 μοιρών (κάθετα) στον ισημερινό, παρουσιάζοντας έτσι μηδενική απόκλιση.
Το φαινόμενο οφείλεται στην περιφορά της γης γύρω από τον ήλιο και στην κλίση του άξονα περιστροφής της. Καθώς η γη περιφέρεται γύρω από τον ήλιο και επειδή ο άξονας περιστροφής της δεν είναι κάθετος στο επίπεδο περιφοράς η διάρκεια της ημέρας αλλάζει. Δύο φορές το χρόνο η γη βρίσκεται σε τέτοια θέση που οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν εντελώς κάθετα στον ισημερινό.
Η ανατολή του ήλιου και η δύση υπολογίζονται στα διάφορα ημερολόγια σύμφωνα με τη χρονική στιγμή που θα εμφανιστεί η πρώτη ακτίνα του ήλιου και τη χρονική στιγμή που θα εξαφανιστεί και η τελευταία ακτίνα. Αυτό σημαίνει πρακτικά, σε συνδυασμό με το μέγεθος του ηλιακού δίσκου και το γεωγραφικό πλάτος που βρίσκεται κάποιος, ότι η πραγματική ίση μέρα και ίση νύχτα δεν εμφανίζεται τις ημερομηνίες που ορίζουμε ως ισημερίες.[4]
Σε πολλές γλώσσες ο αντίστοιχος όρος λεκτικά δεν αναφέρεται στην έννοια της ίσης ημέρας αλλά της ίσης νύχτας κυρίως λόγω της λατινικής προέλευσης του (λατινικά aequinoctium). Οι ισημερίες συμβαίνουν μεταξύ των ηλιοστασίων, του χειμερινού ηλιοστασίου και θερινού ηλιοστασίου.
Το φαινόμενο της ισημερίας παρουσιάζεται σε όλους τους πλανήτες κάθε ηλιακού συστήματος οι οποίοι παρουσιάζουν κλίση του άξονα περιστροφής ως προς το επίπεδο περιφοράς.
Γήινες ισημερίες
-
Ο φωτισμός της γης από τον Ήλιο στην εαρινή ισημερία.
-
Στη γη, λόγω της τροχιάς της γύρω από τον Ήλιο, δημιουργείται η εντύπωση μιας φαινομενικής τροχιάς του Ηλίου στην εκλειπτική.
-
Διάγραμμα των εποχών όπως φαίνονται από τον Βορρά. Άκρο δεξιά: Ηλιοστάσιο Δεκεμβρίου.
-
Διάγραμμα των εποχών όπως φαίνονται από τον νότο. Άκρο δεξιά: Ηλιοστάσιο Ιουνίου.
Παραπομπές
«equinox» στο, Encyclopedia Of Astronomy & Astrophysics, Nature Publishing, 2001.
«eguinox» στο Patrick Moore (ed) 2004, Philip's Encyclopedia of Astronomy Prntic Hal Inc., σ. 133 ISBN 0–540–07863–8.
«equinox» στο Joseph A. Angelo (ed) 2006, Encyclopedia of Space and Astronomy, Facts on File, σ. 217, ISBN 0-8160-5330-8
Naval Oceanography Portal (αγγλικά)
Δείτε επίσης
Εκλειπτική
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Λεπτομέρειες για τη διάρκεια της ημέρας και τις νύκτας στις Ισημερίες. U.S. Naval Observatory. Naval Meteorology and Oceanography Command (αγγλ.)
Υπολογισμός της διάρκειας των ημερών (Formulas and Graphs) (αγγλ.)
Ισημερινά Σημεία – The Nuttall Encyclopædia (αγγλ.)
Πίνακας με τις ώρες Ισημεριών, Ηλιοστασίων, Περιήλιο και Αφήλιο το 2000–2020 (αγγλ.)
Πινακας ωρών εαρινής ισημερίας για 1.000 χρόνια: 1452–2547 (αγγλ.)
Gray, Meghan. «Solstice and Equinox». Sixty Symbols. Brady Haran για το πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ.
Βιβλιογραφία
Paul Murdin (ed) 2001, Encyclopedia Of Astronomy & Astrophysics, Nature Publishing, ISBN 0750304405
Patrick Moore (ed) 2004, Philip's Encyclopedia of Astronomy, Prntic Hal Inc., ISBN 0-540-07863-8
Joseph A. Angelo (ed) 2006, Encyclopedia of Space and Astronomy, Facts on File, ISBN 0-8160-5330-8
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
