Διαγαλαξιακός αστέρας

Ο διαγαλαξιακός αστέρας είναι άστρο το οποίο δεν βρίσκεται εντός ενός γαλαξία. Η ύπαρξη των αστέρων αυτών υπήρξε αντικείμενο ευρείας συζήτησης στην επιστημονική κοινότητα κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1990, και γενικά θεωρούνται πως είναι το αποτέλεσμα είτε γαλαξιών που συγκρούονται, είτε ενός διπλού αστέρα ο οποίος βρέθηκε πολύ κοντά σε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα.

Ανακάλυψη

Η κοινή πεποίθηση πως οι αστέρες συναντώνται μόνο εντός των γαλαξιών αποδείχθηκε λανθασμένη όταν το 1997 ανακαλύφθηκαν οι πρώτοι διαγαλαξιακοί αστέρες.[1] Ο πρώτος που ανακαλύφτηκε βρίσκεται στο σύμπλεγμα γαλαξιών του Παρθένου, όπου θεωρείται πιθανό πως υπάρχουν περίπου ένα τρισεκατομμύριο τέτοια άστρα.[2]

Η ανακάλυψη των αστέρων αυτών συνδέεται με το πρόβλημα των απόντων βαρυονίων,[3]όπου τα βαρυόνια είναι ένας τύπος υποατομικών σωματιδίων μαζί με τα πρωτόνια και τα νετρόνια τα οποία αποτελούν τους πυρήνες των ατόμων στην ύλη, ωστόσο οι αστρονόμοι και κοσμολόγοι αναφέρονται συνήθως σε οποιοδήποτε τύπο ύλης ως βαρυόνια. Τα απώντα βαρυόνια αναφέρονται στον αριθμό των βαρυόνιων τα οποία θα έπρεπε να είναι διαθέσιμα στο σύμπαν ώστε να εξηγηθούν κάποια φαινόμενα που παρατηρούνται, κάτι που κάνει πιθανή την ύπαρξη πολλών περισσοτέρων βαρυονίων από ότι έχουν ανακαλυφθεί από τους επιστήμονες.[4]
Σχηματισμός
Οι συγκρούσεις μεταξύ γαλαξιών θεωρούνται ως μια πιθανή εξήγηση για την προέλευση των διαγαλαξιακών αστέρων

Αν και ο τρόπος που δημιουργούνται οι αστέρες αυτοί είναι άγνωστος, η πιο κοινή θεωρία είναι πως η σύγκρουση 2 ή περισσοτέρων γαλαξιών ενδέχεται να προκαλεί την διαφυγή κάποιων αστέρων προς τις αχανείς περιοχές του διαγαλαξιακού διαστήματος. Είναι πιθανό πως οι αστέρες αυτοί προέρχονται από μικρούς σε μέγεθος γαλαξίες καθώς είναι ευκολότερο να αποδράσουν από την ασθενή βαρυτική έλξη ενός μικρότερου γαλαξία.[5]

Μια άλλη θεωρία αναφέρει πως οι αστέρες μπορούν να εκτιναχθούν εκτός του γαλαξία στον οποίο βρίσκονται μέσω υπερμεγεθών μαύρων τρυπών. Σε αυτή την περίπτωση είναι πιθανό πως το διαγαλακτικό άστρο ήταν μέρος ενός διπλού αστέρα όπου ένα από τα άστρα απορροφήθηκε από τη μαύρη τρύπα ενώ το άλλο εκτινάχθηκε με μεγάλη ταχύτητα καθώς βρισκόταν πολύ κοντά της.[6]
Ιστορικό παρατηρήσεων
Πιθανές περιπτώσεις όπου προκαλείται η εκτίναξη ενός αστέρα από τον γαλαξία του μέσω υπερμεγεθών μαύρων τρυπών

Το τηλεσκόπιο Χαμπλ ανίχνευσε το 1997 ένα μεγάλο αριθμό από διαγαλακτικούς αστέρες στο σύμπλεγμα γαλαξιών του Παρθένου, σε μια ομάδα αστέρων οι οποίοι βρίσκονται περίπου 300.000 έτη φωτός από τον πλησιέστερο γαλαξία. Αν και η ακριβής μάζα των αστέρων αυτών δεν είναι γνωστή, εκτιμάται πως στο σύνολο τους αποτελούν το 10 τοις εκατό της μάζας του συμπλέγματος γαλαξιών του Παρθένου, και πως συνολικά έχουν μεγαλύτερη μάζα από ότι τον οποιοδήποτε γαλαξία του συμπλέγματος αυτού.[7]Αργότερα οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια άλλη ομάδα παρόμοιων αστέρων στο σύμπλεγμα του Κάμινου.

Οι επιπλέον μελέτες που ακολούθησαν, πρότειναν πως έως και το μισό όλων των αστέρων στο σύμπαν πιθανώς βρίσκονται εκτός γαλαξιών,[8]ενώ ανάμεσα στον Γαλαξία όπου βρίσκεται η Γη και τον γειτονικό γαλαξία της Ανδρομέδας έχουν ταυτοποιηθεί περισσότεροι από 675 αστέρες, οι οποίοι είναι ερυθροί γίγαντες με υψηλή μεταλλικότητα κάτι που υποδηλώνει πως η προέλευση τους είναι εντός των αντίστοιχων γαλαξιών.[9]Έχει επίσης εκτιμηθεί πως οι εκρήξεις κάποιων υπερκαινοφανών αστέρων σημειώθηκαν εκατοντάδες έτη φωτός μακριά από τον κοντινότερο γαλαξία.[10]
Δείτε επίσης

Αστέρας
Γαλαξίες
Ορφανός πλανήτης

Παραπομπές

«NewsCenter - Hubble Finds Intergalactic Stars (01/14/1997) - Introduction». HubbleSite. 1997-01-14. Ανακτήθηκε στις 2010-12-09.
«NewsCenter - Hubble Finds Intergalactic Stars (01/14/1997) - Release Text». HubbleSite. 1997-01-14. Ανακτήθηκε στις 2010-12-09.
«Colossal Gas Cloud Discovered Around Milky Way». Space. Ανακτήθηκε στις 3 January 2015.
Choi, Charles Q.. «Lost in Space: Half of All Stars Drifting Free of Galaxies». Space. Purch. Ανακτήθηκε στις 3 January 2015.
Witze, Alexandra. «Half of Stars Lurk Outside Galaxies». Nature. Nature Publishing Group. Ανακτήθηκε στις 3 January 2015.
Britt, Robert Roy. «Exiled stars: Milky Way Boots Members». USATODAY. Space.com. Ανακτήθηκε στις 4 January 2015.
Henry C. Ferguson (1998), «Detection of intergalactic red-giant-branch stars in the Virgo cluster», Nature 391: 461–463, doi:10.1038/35087
Witze, Alexandra. «Half of Stars Lurk Outside Galaxies». Nature. Nature Publishing Group. Ανακτήθηκε στις 3 January 2015.
Salisbury, David. «Rogue Stars Ejected From the Galaxy Found in Intergalactic Space». Vanderbilt University. Vanderbilt University. Ανακτήθηκε στις 3 January 2015.
Stallard, Brian. «Between Galaxies: Lonely Supernovae Identified». Nature World News.