.
Οι κύκλοι απόκλισης των αστέρων υπό κατάλληλες συνθήκες δ και φ τέμνουν τον μαθηματικό ορίζοντα σε δύο σημεία Α και Δ, δηλαδή δύο φορές το 24ωρο όταν διέρχονται, κατά την φαινομενική τους κίνηση τον μαθηματικό ορίζοντα.
Στο σημείο Α απ΄ όπου και αρχίζουν αυτοί να είναι ορατοί, (άρα Ηλ=0°), λέμε ότι ανατέλουν και στο σημείο Δ, (επίσης Ηλ=0°), λέμε ότι δύουν. Τα δε σημεία αυτά ονομάζουμε ανατολή και δύση των αστέρων. Από τον σημείο της ανατολής μέχρι το σημείο της δύσης οι αστέρες διαγράφουν το λεγόμενο ημερινό τόξο ή ημερήσιο τόξο του κύκλου απόκλισής των. Και αντίθετα από της δύσης μέχρι της ανατολής τους το νυκτερινό τόξο. Η μέγιστη τιμή ύψους του ημερινού τόξου είναι η άνω μεσημβρινή διάβαση του αστέρος ή η μεσημβρία για τον Ήλιο και αντίθετα η κάτω μεσημβρινή διάβαση του αστέρα ή το μεσονύκτιο για τον Ήλιο.
Τα σημεία ανατολής και δύσης των ουρανίων σωμάτων δεν παραμένουν σταθερά, αλλά μεταβάλλονται καθώς μεταβάλλονται τα στοιχεία δ και φ ή και ενός εξ αυτών. Υπό ορισμένες συνθήκες των στοιχείων αυτών είναι δυνατόν αστέρες να μη τέμνουν καθόλου τον μαθηματικό ορίζοντα και να παραμένουν συνεχώς είτε πάνω (αειφανείς), είτε κάτω από τον ορίζοντα (αφανείς).
Ειδικότερα οι ώρες ανατολής και δύσης του Ηλίου και της Σελήνης φέρονται καταχωρημένες στις αστρονομικές εφημερίδες.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
