Η Οριόλα (Oriola) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 9,222. Ανακαλύφθηκε το 1910 από τον Γερμανό αστρονόμο Γιόζεφ Χέλφριχ, που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη, και πήρε το όνομά της από τη λατινική (και επιστημονική) ονομασία του πουλιού φλώρος ή συκοφάγος.
Ανακάλυψη A | |
---|---|
Ανακαλύψας (-ασα): | Γιόζεφ Χέλφριχ |
Ημερομηνία ανακάλυψης: | 12 Ιουλίου 1910 |
Εναλλακτικές ονομασίες B: | 1910 KN |
Κατηγορία: | |
Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ | |
Εποχή 18 Αυγούστου 2005 (Ι.Η. (JD) 2453600,5) | |
Εκκεντρότητα (e): | 0,032 |
Μεγάλος ημιάξονας (a): | 3,015 AU (451,0 εκατομ. km) |
Απόσταση περιηλίου (q): | 2,920 AU (436,8 εκατομ. km) |
Απόσταση αφηλίου (Q): | 3,111 AU (465,4 εκατομ. km) |
Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): | 1913 ημέρες |
Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): | 7,113 ° (μοίρες) |
Μήκος του ανερχόμενου συνδέσμου (Ω): |
244,15 ° |
Όρισμα του περιηλίου (ω): | 313,19 ° |
Μέση ανωμαλία (M): | 153,78 ° |
Φυσικά χαρακτηριστικά
Η μέση διάμετρος της Οριόλα εκτιμάται σε 40,18 χιλιόμετρα. O φασματικός τύπος της είναι πιθανώς C (ανθρακούχος), αλλά το άλβεδό της είναι 0,2184. Η Οριόλα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 9 ώρες και 5 λεπτά.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα