Πολέμησε στον Πόλεμο του Καυκάσου υπό τις διαταγές του χαρισματικού στρατηγού Αλεξέι Πετρόβιτς Γιερμόλοφ (με τον ανιψιό τού οποίου είχε μονομαχία για λόγους τιμής). Παρά την απώτερη γερμανική καταγωγή του, ο Κύχελμπέκερ ήταν ένας φλογερός ρώσος πατριώτης και παρόλο που ήταν στενά δεμένος με τους ρομαντιστές, επέμενε να αυτοχαρακτηρίζεται ως συντηρητικός και κλασικιστής λογοτέχνης.
Σκηνή από τον Πόλεμο στον Καύκασο (1817-1864), έργο του Φραντς Αλεξέγεβιτς Ρουμπό

Ως ποιητής είχε μια πανθεϊστική θεώρηση του κόσμου, δεν κατάφερε όμως να της δώσει μια σαφή έκφραση. Η ποίησή του είναι ένας κόσμος ατελής που περιμένει κάποιον να τον δομήσει και οργανώσει. Το πιο γνωστό του ποίημα είναι η ιπποτική ελεγεία για το θάνατο του Πούσκιν, ποίημα με το οποίο κλείνει η Χρυσή Εποχή της ρωσικής ποίησης.

Κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης του Δεκέμβρη του 1825, προέβη σε αποτυχημένη απόπειρα κατά της ζωής του πρίγκιπα Μιχαήλ Ρομανόφ, αδελφού του τσάρου Νικολάου Α'. Συνελήφθη και καταδικάσθηκε σε σωματική τιμωρία η οποία μετατράπηκε σε φυλάκιση στο κάστρο του νησιού Σβίμποργκ και άλλα κάστρα για δέκα χρόνια. Μετά από αυτή την περίοδο εξορίστηκε στο Κουργκάν (πόλη, πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφέρειας στη δυτική Σιβηρία). Απεβίωσε τυφλός στο Τομπόλσκ (ιστορική πρωτεύουσα της Σιβηρίας) έχοντας προσβληθεί από φυματίωση. Η πιο διάσημη βιογραφία του, γραμμένη από τον Γιούρι Νικολάγιεβιτς Τυνιάνοφ και εκδοθείσα το 1925, σηματοδότησε με την έκδοσή της την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τη ζωή και το έργο του.

Πηγές

* Αγγλική Βικιπαίδεια
* Ρωσική Βικιπαίδεια
* Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος του Παναγιώτη Κανελλόπουλου