.
Ο ρώσος επαναστάστης Σεργκέι Γκενάντιεβιτς Νετσάγιεφ, θεωρητικός της τρομοκρατίας, γεννήθηκε το 1847 στο Ιβάνοβο της Ρωσίας και πέθανε το 1882 στην Αγία Πετρούπολη. Έμεινε γνωστός για τις ιδέες του σχετικά με το ποια θα έπρεπε να είναι η οργάνωση και η δράση ενός επαναστατικού κόμματος, για τη δραστηριότητά του, που ανταποκρινόταν στο οργανωτικό σχήμα που είχε συλλάβει, και για το ολόψυχο δόσιμό του στην υπόθεση της επανάστασης. Μοναδικός σκοπός της ζωής του, για τον οποίο κάθε μέσο είναι θεμιτό (απο την αυτοθυσία, τον φανατισμό και την πειθώ μέχρι το ψέμα και τον καταναγκασμό) ήταν η καταστροφή του ρωσικού status quo.
Κατά το 1868-1869 ο Νετσάγιεφ συμμετείχε στο φοιτητικό επαναστατικό κίνημα στην Αγία Πετρούπολη. Το Μάρτιο του 1869 γνώρισε στη Γενεύη τον εξορισμένο ρώσο αναρχικό Μιχαήλ Μπακούνιν και ανέπτυξε στενή (αλλά βραχύχρονη) συνεργασία μαζί του. Την ίδια χρονιά έγραψε την Κατήχηση του Επαναστάτη, η οποία συγκεκριμενοποιεί την αγωνιστική φιλοσοφία του και μια ηθική κατά την οποία κάθε μέσο που υπηρετεί τον επαναστατικό σκοπό είναι δικαιολογημένο (Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, μακιαβελισμός).
Το Σεπτέμβριο του 1869, επέστρεψε στη Μόσχα όπου και ίδρυσε μια μικρή μυστική επαναστατική ομάδα, τη Δικαιοσύνη του λαού, γνωστή επίσης σαν Εταιρεία του τσεκουριού. Αυτή βασιζόταν στις αρχές της Κατήχησης και απαιτούσε από τα μέλη της απόλυτη υποταγή στον αρχηγό τους. Όταν ο Ι.Ιβάνοφ, φοιτητής και μέλος της ομάδας, διαμαρτυρήθηκε εναντίον των μεθόδων του Νετσάγιεφ, αυτός οργάνωσε την εκτέλεσή του, την οποία μάλιστα διέπραξε ο ίδιος το Νοέμβριο του 1869, παρόντων κι άλλων μελών της ομάδας. Όταν αποκαλύφτηκε το έγκλημα, ο Νετσάγιεφ διέφυγε στην Ελβετία, όμως 67 μέλη της ομάδας οδηγήθηκαν στο δικαστήριο.
Ο Νετσάγιεφ έπειτα επανασυνδέθηκε με τον Μπακούνιν και συμμετείχε σε επαναστατικές ενέργειες ώσπου η ασυνείδητη συμπεριφορά του τον απαξίωσε στα μάτια του Μπακούνιν και άλλων ρώσων εμιγκρέδων. Ύστερα από αίτηση της ρωσικής κυβέρνησης, ο Νετσάγιεφ συνελήφθη από την ελβετική αστυνομία το 1872 και εκδόθηκε στη Ρωσία. Καταδικάστηκε σε εικοσαετή φυλάκιση στο φρούριο Πετροπαυλόσκ, όπου πέθανε από απροσδιόριστες αιτίες, παραμένοντας ώς την τελευταία στιγμή πιστός στις αρχές του και αλύγιστος στη συμπεριφορά του. Μέσα στη φυλακή ο Νετσάγιεφ πήρε με το μέρος του κάποιους από τους φύλακές του, οι οποίοι τον βοήθησαν να επικοινωνήσει με φυλακισμένους συντρόφους του και με την κεντρική επιτροπή της οργάνωσης Θέληση του λαού (Η ομάδα που οργάνωσε και εκτέλεσε τη δολοφονία του τσάρου Αλέξανδρου Β'.)
Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι τον χρησιμοποίησε ως πρότυπο για τον ήρωά του Πιότρ Βερχοβένσκυ στους Δαιμονισμένους. Η Κατήχηση του Νετσάγιεφ είχε και εξακολουθεί να έχει απήχηση σε πολλές επαναστατικές ομάδες ακραίων προσανατολισμών.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
