Βιογραφία

Ο πατέρας του Γκριγκόρι Τσαρτισβίλι ήταν αξιωματικός στρατού, η μητέρα του δασκάλα. Η οικογένεια εγκατέλειψε την Γεωργία όταν ο Γκριγκόρι ήταν ακόμα μικρός και μετακόμισε πρώτα στο Καζακστάν και τελικά το 1958 στη Μόσχα. Εκεί σπούδασε ιστορία και ιαπωνική λογοτεχνία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Για αρκετά χρόνια εργάστηκε ως συντάκτης στο ειδικό περιοδικό "Ξένη Λογοτεχνία" (Иностранная литература) που ειδικεύονταν σε αναφορές για λογοτεχνικά έργα του εξωτερικού. Ο Τσαρτισβίλι έγραφε επιστημονικά άρθρα και μετέφραζε ιαπωνικά μυθιστορήματα στα ρωσικά.

Το 1998 δημοσιεύει– πλεον με το ψευδώνυμο Μπόρις Ακούνιν – το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα Αζάζελ (ρωσ.: Азазель) με τον ντετέκτιβ ήρωα Φαντόριν, που έγινε Μπεστσέλλερ στην Ρωσία και τιμήθηκε στη Γαλλία με το "Βραβείο Μυστηρίων τών Κριτών" (Prix Mystère de la critique).

Την ροπή του προς τα αστυνομικά μυθιστορήματα την οφείλει στη γυναίκα και στη μητέρα του που ξετρελλαίνονταν για το είδος και αγόραζαν τακτικά φτηνά αστυνομικά βιβλιαράκια στα περίπτερα,αλλά συνάμα ντρέπονταν να τα διαβάζουν δημόσια στο μετρό. Έτσι ο Τσαρτισβίλι αποφάσισε να γράψει ο ίδιος για τις δυό γυναίκες και μάλιστα με ψευδώνυμο, καθώς θεωρούνταν ντροπή για ρώσους διανοούμενους να συγγράφουν τέτοιου είδους μυθιστορήματα. Το ψευδώνυμό του βασίζεται στην ιαπωνέζικη λέξη Ακούνιν ((ιαπων.:悪人), που σημαίνει "κακός άνθρωπος". Αυτό αποκαλύφτηκε μόλις στον τελευταίο τόμο της σειράς με τον ήρωα Φαντόριν. Από την άλλη, το ψευδώνυμο μπορεί να διαβαστεί και σαν "Μπ. Ακούνιν", που παραπέμπει έτσι στον φημισμένο ρώσο αναρχικό Μπακούνιν

Το 1999 ο Τσαρτισβίλι σταμάτησε να δουλεύει σαν συντάκτης και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη συγγραφή των αστυνομικών του μυθιστορημάτων.

Η σειρά γύρω από τον Φαντόριν παίζει στα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα στη σχετικά πολιτικά σταθερή εποχή του Τσάρου Αλεξάνδρου Γ' τής Ρωσίας. Ο ήρωας "Εράστ Πέτροβιτς Φαντόριν " είναι ένα μείγμα από Σέρλοκ Χολμς και Τζέιμς Μποντ. Ο Φαντόριν είναι ένας μορφωμένος, θετικός ήρωας που μάχεται ως ουμανιστής για την δικαιοσύνη και τον ανθρωπισμό, τελικά όμως πέφτει συνεχώς πάνω σε διεφθαρμένους αντιπάλους. Αναλογίες προς την Ρωσία του σήμερα είναι εσκεμμένες.

Μετά τον Φαντόριν, ο Ακούνιν δημιούργησε και δύο νέους χαρακτήρες: μια ηρωΐδα, την καλόγρια Αδερφή Πελαγία που λύνει εγκλήματα στην ρωσική επαρχία την αυγή του 20ου αιώνα και έναν ήρωα σημερινής εποχής, τον άγγλο ιστορικό Νίκολας Φαντόριν, εγγονού του φημισμένου Εράστ Φαντόριν και επιστρέφει στη Ρωσία στα χνάρια των προγόνων του.

Το έργο του

Σειρά Φαντόριν

Οι ημερομηνίες που αναφέρονται σε παρενθέσεις προσδιορίζουν την εποχή που διαδραματίζονται τα γεγονότα.

* Азазель (1876). (Ελλ. τίτλος: Αζάζελ. Ο εβραϊκός δαίμονας). Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες.
* Турецкий гамбит (1877). (Ελλ. τίτλος: Το τουρκικό κόλπο). Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες.
* Левиафан (1878). (Λεβιάθαν)
* Смерть Ахиллеса (1882). (Ο θάνατος του Αχιλλέα)
* Пиковый валет (1886). (Βαλές μπαστούνι)
* Декоратор (1889). (Ο Ντεκορατέρ)
* Статский советник (1891). (Ο κρατικός σύμβουλος)
* Коронация, или Последний из Романовых (1896). (Η στέψη ή ο τελευταίος των Ρομανόφ)
* Любовница смерти (1900). (Η ερωμένη του θανάτου)
* Любовник смерти (1900). (Ο εραστής του θανάτου)
* Алмазная колесница (1878, 1905). (Η διαμαντένια άμαξα)
* Нефритовые чётки (1881—1900). (Το ροζάριο από νεφρίτη)
* Инь и Ян (1882). (Γιν και Γιανγκ)
* Весь мир театр (1911). (Παγκόσμιο θέατρο)

Σειρά Αδερφή Πελαγία

* Пелагия и белый бульдог. (Ελλ. τίτλος: Η Πελαγία και το άσπρο μπουλντόγκ). Εκδόσεις Λιβάνης.
* Пелагия и черный монах . (Ελλ. τίτλος: Η Πελαγία και ο μαύρος μοναχός). Εκδόσεις Λιβάνης.
* Пелагия и красный петух. (Η Πελαγία και ο κόκκινος πετεινός)

Σειρά Νίκολας Φαντόριν (Εγγονός του Εράστ Φαντόριν)

* Алтын-толобас (Αλτίν Τόλομπας)
* Внеклассное чтение (Ανάγνωση εκτός ύλης)
* Ф.М. (Φ.Μ.)
* Сокол и Ласточка (Ο γύπας και το χελιδόνι)

Διαδύκτιο

* [1] Επίσημη Ιστοσελίδα τού Μπόρις Ακούνιν (στα ρωσικά)